Salvador Dali-glimlach

Deze week is Barack Obama dan eindelijk verkozen tot 44ste president van de Verenigde Staten. Ik heb goede hoop dat ook de wereld erdoor opknapt. "We like!"
Sinds mijn liefje en ik een aantal maanden (aansluitend) door Azië hebben gereisd -waar de meeste inwoners niet goed Engels spreken en de taalvaardigheden beperkter worden naarmate je verder naar het Noorden trekt-, hebben wij onszelf een primitief soort Engels aangemeten dat we op gepaste momenten bezigen. We gebruiken uitdrukkingen als "no like" voor als ons iets niet bevalt en "we like" als ons iets zeer goed bevalt.

In de afgelopen dagen zijn er eigenlijk alleen maar 'we likes' geweest, met het eerste stoompanrecept als uitzondering. De Arola-pan heeft namelijk zijn naam geenszins waar gemaakt in de familie. Er ontstonden haperingen in de waterdoorstroom waardoor de groenten in de middelste en bovenste ring niet werden gaargestoomd. Er was wel stoom maar die kwam uit mijn oren! De visfilet op de onderste etage zag er na 15 minuten uit als een kromgetrokken schoenzool en smaakte ook zo. Ik at die avond met lange tanden.
Binnenkort zullen wij dan ook wederom een bezoek aan El Corte Inglés afleggen om een en ander aan de kaak te stellen. De vraag is of dat gaat lukken: ik heb namelijk de verpakking inmiddels in de Spaanse papierversnipperaar gestopt (want wij doen braaf mee aan het Spaanse recyclesysteem); de aankoopbon heb ik wel behouden. Gezien de ervaringen die wij hebben bij het warenhuis kan ik momenteel maar een ding bedenken: 'A ver', we zullen zien.

Op een van avonden in de afgelopen week volgde ik met Nelly, mijn lieve vriedinnetje en grote heldin die het aandurfde naar Spanje af te reizen, een Engelse 'whodunnit' op de Spaans-Hollandse buis waarin een uitdrukking werd gebezigd die mij beviel en derhalve titel van dit weblog werd.
Doorgaans geef ik de voorkeur aan luisteren naar het Engels boven het lezen van de ondertiteling maar gezien mijn talige interesse keek ik tevens naar de Nederlandse vertaling van de expressie 'Salvador Dali smile'. Het werd naar het Nederlands vertaald met 'Merlot-glimlach'. Die vond ik minder dan de Engelse versie, die mij veel kunstzinniger en creatiever in de oren klonk. In dit geval is het werkelijk een vondst: de 'Salvador Dali-glimlach' geeft heel beeldend weer hoe iemand eruit ziet die (veel) van een glas rode wijn houdt... Door de natuurlijke kleurstof in de rode wijn krijg je er namelijk gekrulde mondhoeken van en ga je eruitzien als Salvador Dali. Maar dan tijdelijk.
Zelf ben ik eerlijk genoeg om te bekennen dat ik erg geniet van een goed glas wijn. Anderen wensen dat een verslaving te noemen. Ieder zijn woordkeus! Ik vond het mooie beeldspraak die bovendien typerend is voor deze week: met al onze lieve vrienden die nu op bezoek zijn in Spanje hebben wij -onder andere- gemeen dat wij genieten van wijn en van lekker eten. (Zeker zonder stoompan.)

Afgelopen donderdag waren Nelly en Diederik een dagje zonder ons omdat wij met onze vrienden uit Kijkduin een rondje golf speelden op golfbaan 'La Finca'. Die baan heeft greens als een babybilletje, fairways als stairways to heaven en weidse vergezichten. Ik laat deze keer niet graag in het midden wie het hoogste Stablefordpuntentotaal had ("Yes, I can!"); het was een heerlijke dag uit in prettig en sportief gezelschap. Laten wij het er maar op houden dat dit vooral mijn golfspel ten goede kwam.

Morgenavond hebben wij dan 'de bonte avond': een oude traditie die wij met graagte in ere houden. Het betreft de laatste avond in Spanje voor onze vrienden. We noemen die avond 'bont' omdat we het bezoek dan extra feestelijk afsluiten dus ik verwacht veel Salvador Dali smiles te zien. Het wordt een diner-voor-acht met Balinees tintje. De foto's staan in het album getiteld 'Foto's Spanje-bezoekers'.