Mijn verjaardag zal dit jaar zeker anders dan anders voelen: het is immers de eerste keer in vele jaren dat ik niet zal worden toegezonden door Nelly. Tenminste, niet zodanig dat ik het kan horen... Ik weet niet meer precies wie met zingen begon; dat doet er ook niet toe: wij vonden het beiden een mooie traditie die wij graag in stand hielden. Tot die traditie behoorde ook het drinken van een mooi glas (rosé) champagne.
Nelly's verjaardagsgezang voor mijn 46ste was extra memorabel omdat zij net aan het herstellen was van de operatie waarbij haar zieke long was verwijderd. Zij zong mij met slechts één long toe. Ik was zeer geroerd toen ik haar lieve, krachtige stem door de telefoon hoorde. Ze zong “lang zal ze leven”. Die tekst had in die achterliggende maanden aan betekenis gewonnen. Na de eerste regels stelde ik voor dat ze zou ophouden: ik vond het immers al prachtig genoeg... Maar dat deed ze niet; het lied werd tot de laatste “hieperdepiep” telefonisch bezorgd!
Ook vorig jaar kreeg ik een bijzonder kado van Nelly. Het gebeurde weliswaar niet op mijn geboortedag want ook toen was zij herstellende van een levensbedreigende operatie. De geslaagde operatie en haar overleven waren het mooiste kado dat ik mij kon wensen! Ik kreeg echter nóg een kado: Nelly maakte een gedicht voor mij. Ik kreeg niet alleen een fraaie tekst, ik kreeg een waar kunstwerk dat officieel werd onthuld. Het was heel veel van haar en een beetje van mij. De achtergrond waarop zij haar gedicht in gouden letters had geschreven, was namelijk een foto die ik in 2007 voor haar had gemaakt. Ik noemde het toen 'de engelenfoto' en die is altijd zo blijven heten. Naar mijn idee hadden de engelen speciaal voor Nelly een prachtig schilderij in de lucht gecreëerd. Het zijn witte wolken, omgeven door alle kleuren van het spectrum, gezien vanaf ons Spaanse terras.
Tijdens lezing van het gedicht had ik tranen in mijn ogen staan. Ik vond en vind 'mijn' gedicht werkelijk prachtig. Zelf was ze er ook heel content mee. Het verhaalt over ons vrolijke verleden, ons dierbare heden en over toekomst met leegte... Haar emoties zaten in de woorden die ze had gekozen, de zinnen die ze ermee had gevormd, de situatie die eraan ten grondslag lag. Ik kijk er elke dag naar en ken de tekst inmiddels 'by heart'. Dat vind ik zoveel mooier uitgedrukt dan 'uit het hoofd'.
Begin 20 waren wij toen wij elkaar leerden kennen. Wat gingen we lekker op weg! 45 waren wij toen de zorgeloosheid met een donderse klap uit onze vriendschap verdween. We zijn 48 jaar met elkaar geworden. Mijn 49ste is dus de eerste verjaardag zonder haar. Langzaamaan wijkt het rauwe verdriet om plaats te maken voor het gevoel van gemis. Ik mis haar. Dat is geen sentimenteel zelfbeklag maar de aanvaarding van het ontnuchterende feit dat ik mijn pad zonder Nelly moet vervolgen. Door over haar te schrijven, houd ik de herinnering aan haar levend. 'Many people will walk in and out of your life but only true friends will leave footprints in your heart' (Eleanor Roosevelt).
Dit jaar ben ik in Marokko met mijn verjaardag. Er is momenteel een aansprekende reclamecampagne op de Nederlandse televisie te zien onder het motto 'er zijn landen die je ziel verrijken'; die campagne laat iets van Marokko zien. Ik sta er open voor! Mijn oog viel recent echter ook op een heel andere reclame in Marokkaanse sfeer: die van 'Tena Pants Discreet'. Nu houd ik al niet van een rit op een kameel maar in combinatie met dit product spreekt de reclame mij nog minder aan, al behoor ik als vrouw van middelbare leeftijd kennelijk helemaal tot de doelgroep...
Ik verheug mij op een nieuwe avontuur met mijn liefje. Ik verheug mij op de kleuren, de geuren, de smaken, de mensen, de muziek van Marokko. We gaan onder andere de koningssteden bezoeken en door het Rif- en Atlas-gebergte trekken. Ik kijk ook uit naar een verblijf van een aantal dagen in Marrakech. Als ik kan, zal ik reisimpressies publiceren. Als dat niet lukt, moet je even geduld hebben. Op mijn geboortedag zal ik toosten op welzijn, liefde, vriendschap èn op Nelly. “Besaha (proost)”.
