In de Franse Pyreneeën en de streek Bourgogne kozen wij tijdens onze reis een restaurant met kamers. Niet andersom. Terwijl ik dit schrijf, zijn mij vooral het rijkelijk belegde kaasplateau en de heerlijke glazen rode wijn bijgebleven. Volgens wijnschrijver Harold Hamersma die in zijn recente boek 'Wijnreis door mijn lichaam' de positieve effecten van wijngebruik beschrijft, mogen vrouwen drie glazen rode wijn per dag drinken. Op dit punt ben ik wel goedgelovig... Maar ook de krokant gebakken kalfszwezerik met verse morilles doet mij het water weer in de mond lopen!
Verder was het vooral koud: minimaal 3° en maximaal 13° Celsius. En dan te bedenken dat wij de dag voor ons vertrek naar Nederland in Spanje nog met blote voetjes en korte mouwen aan het strand van de zon genoten.
Dit jaar besloten wij, na een onderbreking van circa twee jaren, naar de camping in Kijkduin terug te keren. Vorig jaar was de gedachte aan kamperen zonder Nelly voor mij onverdragelijk. Dit jaar konden wij niet kiezen uit de beste standplaatsen daar wij pas wilden reserveren na groen licht voor mijn liefje, van de oncoloog. Dat was echter betrekkelijk laat voor het campingseizoen.
Met hulp van lieve campingburen-van-vele-jaren en op advies van het plaatselijke campingbeheer werd voor ons een plek gekozen. In onze afwezigheid installeerden Ton en Meinie caravan en voortent op de geselecteerde plaats. Alles stond klaar toen wij arriveerden; er was zelfs stof gezogen en er was op ons gerekend bij de avondmaaltijd. Wat een luxe en wat en lieverds! De gekozen locatie was naar verhouding goed, al lag de plaats dicht bij het sanitaire gebouw waar bijna elke minuut wel een deur bleek dicht te slaan. Die deuren kunnen zachtjes worden gesloten maar dan moet je wel over die handeling nadenken...
Toen mijn liefje de volgende dag bij de receptie van de camping informeerde over een eventuele verlenging van ons verblijf aldaar, bleek bij nader inzien dat er toch nog andere standplaatsen beschikbaar waren. In tegenstelling tot eerdere berichten. Na inspectie voelden wij wel heel veel voor een verhuizing naar een zonnig, stil laantje, zonder klapperende toiletdeuren in de buurt. Maar die grote caravan en gevulde voortent stonden nèt op plaats van bestemming. Wij legden de kwestie voorzichtig aan onze opbouwers voor want tja, hoe ondankbaar kun je overkomen?! Zij reageerden echter unaniem positief: als wij wilden verhuizen, moesten we dat gewoon doen!
Veel losse spullen -inclusief tentstokken, grondzeil en kleden- stouwde ik in de auto. De grote voortent bleef echter aan de caravan vastzitten; met een touw werd die enorme lap natte stof bovenop de caravan gebonden. De electrische apparaten in de caravan werden provisorisch of professioneel vastgezet. Zo werd dat grote ding met uitstulpingen van zijn oude plek naar de nieuwe staanplaats getransporteerd. Je had het schouwspel moeten zien. In de regen. En vreemd maar waar: ik had mijn camera niet paraat! Toen de caravan met veel geduw en getrek eenmaal op de nieuwe plaats stond, begon het te stortregenen. Er viel zelfs een heuse hagelbui. Het blijkt maar weer: April doet wat het wil. Net als de April-rammen?
Onze caravan met voortent werd in één etmaal dus tweemaal opgezet; een niet onaanzienlijke klus. Op de nieuwe locatie kwam de Duitse buur, die aanhanger blijkt van groß - größer - größest, in aanvaring met ons. Wij zouden daar met onze caravan niet mogen staan, die standplaats zou slechts voor tenten zijn. Welnu, niet volgens de campingadministratie en zeker niet volgens ons. Wat hebben Duitsers kennelijk een 'lebensraum' voor zichzelf nodig?! Het lijkt hier wel op een nieuwe bezetting. Toen diezelfde buurman vroeg hoe lang wij naast hem dachten te blijven staan, reageerde hij op mijn antwoord met "O Gott". Het bewijs dat er echt iets mis is met die man. Ooit las ik ergens: 'God is not dead, he simply refuses to get involved.' Dat zou ik in dit geval ook doen. De Duitser Ratzinger, paus en daarmee Gods plaatsvervanger op aarde, reageert ook al jaren niet op misstanden en smeekbeden...
Mijn liefje en ik hebben het naar onze zin op de nieuwe plek: goed gepositioneerd voor ochtendzon, met tamelijk vrij uitzicht, met een bos vol vogels en konijntjes direct achter onze caravan gelegen en lieve buurtjes één pad van ons verwijderd. Wat wenst een kampeerder zich meer? Zo komt er weldra weer rust 'in de tent'!
