In de spiegel

In de afgelopen dagen hoorde ik met regelmaat de uitdrukking “ieder van ons moet in de spiegel kijken”. Het gezegde werd gebezigd door voetballers van Oranje, dat jammerlijk faalde in de eerste ronde van het EK. Ik luisterde en dacht na over de 'toestand'.

Van Persie weigerde met de Nederlandse pers te praten, Robben (alias A. Foppen na een serie gemiste strafschoppen) schold de bondscoach uit nadat die hem opdracht gaf meer te verdedigen, Sneijder voelde zich te goed om achter tegenstander X aan te hollen, Huntelaar zeurde net zo lang aan het hoofd van Van Marwijk tot hij -ten onrechte- werd opgesteld, Van der Vaart dreigde met opstappen als hij geen basisplaats kreeg. Tja.  Op mij komen ze over als verwende jochies. Ze lopen mijlenver naast hun schoenen, voelen zich boven de ander(en) verheven, hebben veel noten op hun zang maar wat staat er tegenover?! Naar mijn oordeel weinig, bitter weinig. Is dat een nieuwe Hollandse ziekte?
Als deze voetbalmannen in de spiegel kijken, vermoed ik dat ze niet veel zien. Hun tè grote ego blokkeert hun zicht... Ik vraag mij in alle ernst af of deze mannen überhaupt in staat zijn tot zelfreflectie. Ik hing mijn oranje shirt zonder morren aan de wilgen. Het Nederlandse elftal was eenvoudigweg niet goed genoeg voor dit Europese podium.

Het uitpakken van de verhuisdozen is hier volbracht. Het duurde ruim een week maar nu staat en hangt alles; datgene wat niet direct nodig was in huis, bracht ik naar de schuur. De dozen zijn leeg, de kratten zijn afgevoerd. Ook de schelpenspiegel bleek ongedeerd. Ik vind het een klein wonder. Dit kwetsbare voorwerp legde met ons een indrukwekkende route af: Nederland - Engeland - Spanje - Bali - Spanje. Het ging op boten en in vrachtwagens. Om de spiegel is een rand aangebracht met schelpen die uit alle wereldzeeën afkomstig zijn. Ik kocht het ding tijdens de eerste vakantie die mijn liefje en ik samen ondernamen. We besloten toentertijd naar Schiermonnikoog te gaan en te logeren bij Hotel Pension v/d Werff. Mijn liefje vond tijdens het uitpakken de rekening terug van ons verblijf aldaar; wij aten er vis en dronken champagne Taittinger. Toen al! Jong geleerd, is oud gedaan.

Op dat mooie Waddeneiland trof ik de spiegel in een bric-a-bracwinkel aan. Ik viel als een blok voor de fraaie uitvoering. De schelpenrand benadert de perfectie, zowel in kleur als in vorm. Een hoeveelheid veelkleurige pecten (tweekleppigen) omzoomt de spiegel; een van mijn favoriete schelpensoorten. De andere veelgevonden soort, de kauri is ook goed vertegenwoordigd. Ik vertelde de eigenaar van de winkel dat de spiegel een lange weg te gaan had. Destijds wist ik nog niet hoe lang... Hij zou het extra goed voor mij inpakken. Schiermonnikoog is autoluw dus ons goggomobil stond op het vasteland. Eerst moesten we met de veerboot, daarna te voet naar de parkeerplaats. Ik herinner mij nog goed hoe ik mij staande hield op de schommelende boot met de spiegel tussen mijn benen.

En nu is die spiegel dus ongedeerd vanuit Bali naar Spanje terruggekeerd. Het sieraad hangt weer op de vertrouwde plek. Ik kijk dagelijks in de spiegel als ik het appartement betreed.

De dag na de grote uitpak gingen we een paar uurtjes naar het strand, met onze vrienden Ger & Monika. La Glea was op die warme, langste dag the Best place to Be. Wij besloten hen te verrassen met een zelfbereide lunch. Daarvoor dook ik weer eens in het kookboek van Ferran Adrià, de superchef van El Bulli. In zijn kookboek nam hij een aparte aardappelsalade die uitermate geschikt is voor dit soort zomerse dagen. Hierbij het recept, uitgaande van vier personen:

• 4 grote aardappelen
• 4 theelepels verse bieslook
• 1 bos- of lente-ui
• 4 middelgrote augurken (uitgelekt
• 4 theelepels kappertjes op azijn (uitgelekt
• 2 frankfurters (ik voeg er meer toe 
• 4 eetlepels mayonaise
• 3 eetlepels slagroom (zelf gebruik ik zure room
• 3 eetlepels Dijonmosterd

Schil de aardappelen en kook ze in circa 20 minuten gaar, met een beetje zout. Hak ondertussen de bieslook  en het wit van de bosui fijn. Snijdt de augurken en de frankfurters in plakjes. Gebruik een garde om de mayonaise, room en mosterd te mengen tot een gladde saus. Giet de aardappelen af, snijdt ze in kleine blokjes en doe ze in een ruime kom. Voeg eerst de augurken, kappertjes en worstjes toe en schep daarna de saus er voorzichtig doorheen. De aardappelen mogen niet verkruimelen. Breng de salade met peper -en eventueel extra zout- op smaak en strooi de bieslook erop, net vóór het opdienen.

De koeltas ging mee naar het strand, net als vier schelpenborden met schelpenbestek. Als toetje maakte ik meloensoep: een halve Galia-meloen met 6 blaadjes mint, tot een gladde massa gepureerd met de staafmixer. Bob’s your uncle! Bij voorkeur koel opdienen, eventueel met rood fruit (partjes rode grapefruit of frambozen) als eilandjes erin. De lunch viel bij onze vrienden in de smaak. Monika en ik speelden daarna nog een tijdje met de bal in zee. 

Spiegeltje, spiegeltje aan de wand, wie is de roodste van het land?” “Ik”, zei de gek… en ik had mij nog wel zo goed ingesmeerd.
Ik bekijk muzelluf voorlopig niet in de spiegel!