Een zomerse avond

Gisteravond hielden we op ons terras de 'bonte avond' van Joep. Wij reserveren dat begrip voor de laatste avond van iemands verblijf alhier. Joep logeerde niet bij ons maar bij onze bevriende buren. Wij kennen hem echter al vele jaren en aangezien we het avondje voor alle bezoekende vrienden aanrichten, was het gisteren zijn beurt.

Vorige week bracht ik enkele uren door op de bank op het terras. Ik stoorde mij ineens aan het balkje voor mijn ogen. Op de bank gezeten, zit de ijzeren reling precies op ooghoogte. Die balk werd een doorn in mijn oog. Die groene horizontale staaf zit er vanaf de bouw maar ineens zat die mij erg in de weg. Ik visualiseerde hoe het zou zijn zonder. Conclusie: mooier en ruimtelijker! Ik liep naar de terrasrand om te zien of ik het eng zou vinden zonder bescherming. De stang zorgt ervoor dat je niet gemakkelijk over de rand kunt kukelen. Ik heb last van hoogtevrees en doorgaans reageert mijn lichaam dirct (en sterk) op grote hoogteverschillen. Welnu, er gebeurde niets; een goed teken. 's Nachts overdacht ik het nieuwe idee nogmaals en de ochtend erna stelde ik het aan mijn liefje voor. Na enige schroom durfde zij het wel aan en stemde zij met dit nieuwe inzicht in.

Zoek de verschillen!

Vervolgens nam ik contact op met de klusjesman die de verwijdering  uitvoerde. De stalen relingen werden vakkundig verwijderd, de tegels waarin ze vastzaten, werden vervangen. Het geheel wordt volgende week afgemaakt met hier en daar een likje verf.

Als ik nu het terras betreed, lijkt het alsof ik een schilderij binnenstap. Ik voel me als het zusje van Erik Pinksterblom (uit 'Het kleine insectenboek')! Het contact met de groene omgeving is nu intenser, het terras oogt groter. Er zijn geen kijkbarrières meer.

De bezoekers van de bonte avond waren aangenaam verrast toen ze de verandering op ons terras zagen. Sterker nog: ze waren er helemaal triplex van! Eenieder was te spreken over het ruimtelijke effect van de ingreep. De vrije terrasrand kreeg direct een nieuwe functie: die van stenen zitje. Het had iets ongedwongens, een gevoel van 'hanging out'. Oudere hangjongeren, welteverstaan. Wellicht niet aan te raden als er drank in de mens zit maar voorlopig zijn we zeer verguld met dit nieuwe uitzicht. A room with a superb view.

Op het bonte avondmenu stond verse gazpacho als entrée, witte asperges op zijn Vlaams als hoofdgerecht (we kunnen niet stoppen!) en dronken appeltjes uit de oven. Allemaal thuisgekookt uit het receptenboek van Ferran Adrià. De gezonde gazpacho leent zich uitermate goed voor een zwoele zomeravond. Het was hier immers 27 graden Celsius... 


Hierbij het recept (afgestemd op 6 eters):

• 3 knoflooktenen
• 2 rode uien
• 60 gram komkommer
• 30 gram boerenbrood zonder korst
• 1 kilo rijpe tomaten
• 120 ml water
• 6 el olijfolie
• 2 el sherryazijn
• 1 el mayonaise

Schil de knoflooktenen en snijdt ze doormidden. Vul een pannetje met koud water en doe daar de knoflook in. Breng het water aan de kook. Als het water borrelt, haal je de knoflooktenen eruit en leg je ze in een kommetje ijswater om snel af te koelen.

Schil de uien, snijdt ze eerst doormidden en dan in grote stukken. Schil de komkommer en snijdt die in grote stukken. Snijdt de paprika in grote stukken. Snijdt de tomaten in grote parten. Doe alle groenten in een kom, voeg het boerenbrood toe en giet het water erbij. Pureer alles met de staafmixer en giet het mengsel daarna door een fijne zeef. Voeg tenslotte de olie en azijn. De gazpacho kun je tenslotte op smaak brengen met peper en zout voordat de soep tenminste 2 uur in de koelkast moet staan. Ik liet de mayo achterwege en hakte een kleine hoeveelheid verse groente fijn om samen met de koude soep te serveren. Lekker met croutons. ¡Buen provecho!