VP

Afgelopen vrijdag vond hier de algemene vergadering van de Vereniging van Eigenaren plaats. Huiseigenaren van onze woonwijk komen dan bijeen om over afgeronde en nieuwe projecten en investeringen te spreken en te stemmen. Alhoewel de agenda niet bomvol was, was er veel te doen. Bovendien bestond de vereniging tien jaar en na de vergadering zouden de aanwezige leden op tapas en drankjes worden gefêteerd. Een van de agendapunten was het aftreden van de zittende president en vice-president en de verkiezing van een nieuw bestuur.

De opkomst was redelijk en de vergadering verliep ordentelijk. De meeste aanwezigen zijn van Nederlandse nationaliteit, er waren tevens Belgen en personen uit het Verenigd Koninkrijk aanwezig. In zo’n multiculturele omgeving is het boeiend om te zien hoe verschillend over zaken wordt gedacht. Er moest onder andere worden gestemd over het aanvullen van de reserves. Engelsen zijn hieraan minder gewend dan Nederlanders; zij willen liever geld terug dan dat er reserves verder worden opgebouwd. Maar wat als een van de liften (we hebben er totaal negen) moet worden vervangen of de riolering kapotgaat? Dan moeten wij, leden van de vereniging, wellicht per direct duizenden euro’s bijeenbrengen om te vervangen of te repareren. Gelukkig wist de scheidend president eenieder van de zin van reserves te overtuigen.

De kandidaat-president, de gepensioneerde Britse strafrechtadvocaat Terry, meldde zich reeds enkele maanden voor de ledenvergadering aan. Tijdens de vergadering werd hij unaniem verkozen. Hij neemt het stokje over van de Nederlandse president. Eén van de vice-presidenten van vorige jaar, Geraldine, stelde zich herkiesbaar. Ook zij kon aanblijven. De aftredende president riep iemand uit het publiek op zich te kandideren voor de rol van vice-president nr 2. Niemand stond te popelen. Dat was in de afgelopen tien jaar niet anders.

Totdat de Nederlandse vrouw van de nieuwe president een oproep deed voor een Vlaamse of Belgische kandidaat in het bestuur. Ze deed dat op innemende wijze, ik voelde mij aangesproken. Net daarvoor voelde ik een vinger in mijn rug prikken. Mijn liefje fluisterde mij in dat ik een goede kandidaat zou zijn. Geen idee waarop ze dat baseert. Ik bedacht zelf al wel dat ik dit jaar vele maanden de tijd zou hebben, gezien het rustige reisschema. Bovendien vind ik het goed iets terug te doen voor de woongemeenschap waar wij met zoveel plezier verblijven. Het is hier namelijk heel prettig wonen.

Terwijl de scheidend president over de rol van de tweede VP doorpraatte, stak ik mijn hand op. Ik hoorde nog net dat hij zei dat die kandidaat bij voorkeur verstand van cijfers moest hebben. Oh-oh?! Kon ik mijn hand nog snel intrekken? Hij zag mijn hand niet -ik zat enigszins afzijdig- en hij stond op het punt de kiesprocedure te stoppen toen zijn echtgenote riep dat mijn vinger in de lucht stak. Hij sprong op mij af en sleepte mij bij voor de groep. Te laat. Applaus volgde. Niemand bleek tegen mijn aanstelling.

Nu ben ik dus viepie van de Vereniging van Eigenaren, naast Terence en Geraldine. Nederlanders en Belgen kwamen mij feliciteren met de aanstelling. Zij zijn gerustgesteld door mijn kandidatuur. De vertegenwoordiging van de Lage Landen is immers gegarandeerd. Er zijn mensen die zich onzeker voelen bij de Engelse taal. Ze kunnen mij dus altijd in hun moerstaal aanspreken. Bovendien ben ik permanent resident en heb ik een uitgesproken mening over woongenot. In vorige vergaderingen en ook in deze deins ik er niet voor terug om mijn mening over het een en ander te verkondigen. Stiekum denk ik dat mensen tevens blij zijn dat zij zelf de rotklussen in de gemeenschap niet hoeven op te knappen. No pasa nada ofwel: geen probleem. Eenieder draagt verantwoordelijkheid voor de eigen daden.

Maar ik sta niet alleen. Achter elke sterke vrouw staat tenslotte... een sterke vrouw. Mijn liefje heeft veel affiniteit met cijfers en zal mij door dik en dun steunen. Dat voelt goed. Door onze goede vriend Hugo, die sinds dit jaar zitting heeft in de kascommissie en de financiële daden van het bestuur moet auditen, kregen wij een berichtje waarin hij ons aanschreef als vice-president en deputy VP. Hij snapt het: je kiest er een maar krijgt er twee. Ik ben benieuwd hoe het mij zal vergaan. Deze week zal het nieuwe en het scheidende bestuur samenkomen. Ik hoop dat ik tijd overhoud om te bloggen en te golfen! Wordt vervolgd.