De kachel snort...

’s Avonds snort de kachel hier zachtjes, dat maakt het heel comfortabel in huis. Sinds een week vind ik het hier koud. Vorige week zaten wij nog in zomerkleding, met de voetjes in het zand met vriend Ger en zijn beide zonen Jeroen en Sander bij de plaatselijke strandtent; genietend van een drankje en met uitzicht op de helderblauwe Middellandse Zee.

In Noord-Spanje sneeuwde het recent en thans komt bij ons de wind uit het Noorden. Kortom: de kou wordt door de lucht zuidwaarts gevoerd. Door een fikse wind die oploopt tot kracht 6. Wij lopen inmiddels in lange broek, met sokken, winterschoenen en truien. ’s Ochtends verwarmt de zon de kamer, wij drinken nog steeds ons kopje koffie op een überzonnig terras. Om circa half vier verdwijnt de zon van het terras. Mijn liefje, die ’s ochtends vroeg al buiten zit, heeft een gebruind wintersporthoofd. Als ze mij toelacht, lijken haar tanden sneeuwwit. Zelf zit ik graag binnen maar wel met de terrasdeur wijd open. Ik vind het bij tijd en wijle nog steeds tè warm op het terras.

Mijn liefje en ik keken elkaar onlangs aan met dezelfde gedachte: het wordt tijd voor ons vertrek naar Bali, de overwinteraarsplek. We verheugen ons er langzamerhand op. Na bijna anderhalf jaar keren we naar onze eigen tropische villa terug. De Hollandse huurders die er gedurende die tijd verbleven, maken de villa thans leeg en zorgen ervoor dat alles in de ‘oude’ staat wordt teruggebracht. Zij vertrekken met hun honden en inboedel naar hun eigen huis in een verdergelegen dorp. Zij bouwden dat in de afgelopen periode in eigen beheer.

Het regenseizoen is in Bali formeel begonnen. Ik verheug mij op wonderlijke wolkenpartijen en dramatisch ogende moessonregens. Tevens kijk ik uit naar zwemmen in het eigen semi-Olympische zwembad, vogels kijken en wandelen door de tropische tuin. Hoe hoog is de koningspalm inmiddels? Hoe zien de umbrella trees eruit, bij de bale benong? Hoeveel soorten hibiscus staan er thans in de tuin? (Ooit waren het er meer dan 25.) Hoeveel fruitbomen staan nu in bloei en van welke soorten? Niets lekkerder dan fruit uit eigen tuin! Vanmorgen kregen we het bericht dat tuinman Ketut zijn baan heeft opgezegd. Hij vertrekt op 1 december na een dienstverband van bijna drie jaar. Daar werden we beiden even stil van. Ketut is een aardige vent en een getalenteerde tuinman. Een man met werkelijk groene vinger. Wij konden het naar mijn weten goed met elkaar vinden. We hebben geen idee wat de reden is van zijn vertrek maar kennelijk staat er al een nieuwe kandidaat voor de functie klaar. Jammer is het evenwel.

Ook heb ik veel zin in Aziatisch eten als dagelijkse kost. We kennen de pembantu’s niet die thans de huishouding voeren. Tegelijkertijd met het bericht van de vertrekkende tuinman, kregen we te horen dat een dametje in de huishouding had opgezegd per 1 december. Je zou het bijna persoonlijk gaan nemen, al kennen wij haar niet... Wij keren immers per die datum op het honk terug?! We hebben geen idee of degene die blijft, naar onze smaak kan koken; we zullen zien. Het is vertrekkend personeelslid nummer 8 of 9, als ik mij niet vergis. Alleen security Made is nog van ‘ons’ eerste team. Al die personeelswisselingen vonden plaats in onze afwezigheid. Tja, langetermijnverhuur is goed voor het beheer van een villa en het dekt de kosten maar het brengt ook een hoop gedoe met zich mee. Vooral als het gedachtengoed tussen eigenaar en huurder nogal blijkt te verschilen. We zijn weer vele ervaringen rijker. Voorlopig verblijven enkele Hollandse en Belgische buren ook in hun villa in Noord-Bali dus dat zal de Decembermaand een Europees tintje geven. We hebben veel met elkaar bij te praten en te bespreken.  

Alle vorige keren dat wij naar onze eigen villa terugkeerden, wisten wij dat manager Elsa daar op ons wachtte. Ze werkt inmiddels elders maar het contact bleef. We skypen af en toe met elkaar en wisselen op de meeste zondagen een sms’je uit. Zij meldde ons afgelopen keer dat ze de dagen aftelt tot onze komst. Zij en haar beide zoontjes kijken naar verluidt naar onze komst uit. Yudha spaart zelfs voor een kadootje voor ons. Dat wilde hij graag omdat wij hem en zijn broertje Damai altijd verrassingen geven als we aankomen. Dat is nu niet anders. Het logeerbed ligt bezaaid met spulletjes voor de kids: zwembadspeelgoed, bouwdoosjes, kleurpotloden, kleding en ander behendigheidsspeelgoed. Volgens mijn liefje vult het minstens één koffer. Als logistica van de familie denk ik dat het meevalt, al gaan ook nog voor enkele maanden Nespressocups mee. ‘Bali here we come!’ Ik laat het winterseizoen en alles wat daarbij hoort, graag achter mij.