Niet eerder
verbleef ik zo vele maanden achtereen in Spanje! We keerden in februari terug
van een rondreis door vasteland Maleisië en eiland Borneo en trokken bij
terugkomst hier onze pantoffels aan. En de verwarming ging aan. Toen ik de
reistassen naar de opslag terugbracht, bleek een enorme lekkage in het pand de
spullen in onze schuur met een schimmellaag te hebben bedekt. Tot op de dag van
vandaag leeg ik met regelmaat het reservoir van de vochtafdrijver in het
schuurtje. Die klus neemt vriend Ben in de komende maanden over.
Diezelfde maand
vierden mijn liefje en ik ons 24-jarige verbond. We vierden onze beide
verjaardagen op mooie locaties in Andalusië, wat ons betreft de mooiste provincie
van Spanje. Niet eerder beleefden wij zo’n mooie zomer aan de Costa Blanca:
warm maar verfrissend, suave en romantisch. We dobberden menigmaal in de heerlijke
golven en keken vanaf onze strandstoelen over de branding uit. Ook vandaag genieten
we overigens van het zonovergoten terras waarvan de kussens inmiddels zijn
gewassen en opgeborgen.
In de loop van dit jaar
streken hier veel migrerende vogels neer wier beelden en geluiden ik vastlegde
met mijn camera die ik in Maleisië aanschafte (zie webalbums). Onlangs las ik het
boek ‘Vrijheid’ van Jonathan Franzen; een roman die gaat over natuurbehoud,
vogels en menselijke verhoudingen. Een aanrader! Ook kruisten veel immigrerende
vrienden ons pad: Bernadette, Ger & Monika, Hugo & Emmy, Leon &
Richard, Joan & Ben, Frans & Roland, Justin en zijn ouders, en vele
anderen. Ze brachten ons veel gezelligheid.
Dit jaar werd ik tevens
vice-president van de Vereniging van Eigenaren. Ik was er in de afgelopen
maanden lekker druk mee. Zo bracht ik bezoek aan de burgemeesteres, fungeerde ik
als zwembadmeesteres, maakte ik met andere betrokkenen het lokale strand schoon,
bracht ik de geluidsoverlast van het nabijgelegen winkelcentrum tot acceptabele
proporties terug en voerde ik het plaatselijke duivenproject aan.
Lezen en dat
vrijwilligerswerk wisselde ik af met mijn kookhobby: ik keek kookprogramma’s
als Masterchef Australia, My Kitchen Rules en Poh’s Kitchen en haalde daar veel
energie en kookzin uit. Vele experimentele gerechten werden bereid, zowel in
hun keuken als in de mijne (soms tot verdriet van mijn liefje)... Thuiskoken
werd ook dit jaar weer goedkoper in Spanje. Tevens maakten wij met vrienden
uitstapjes naar Spaanse restaurants. Elke keer komen er nieuwe plekken bij; de
laatste ontdekking heet Casa Araez in
Pilar de la Horadada.
Met deze blog sluit
ik ons verblijf aan de Costa Blanca af. Spanje was in de afgelopen maanden goed voor ons. We komen volgend voorjaar dan ook met veel plezier terug. De reistassen liggen inmiddels gepakt in de logeerkamer. We gaan naar Bali
waar een lege villa op ons wacht. De batterijen van camera’s en iPod zijn
opgeladen, mijn reader is gevuld. Net als die van mijn liefje; ze kreeg het ‘ouwetje’
van Emmy kado. Ik vind het leuk dat we nu tegelijkertijd hetzelfde boek kunnen
lezen en daarover van gedachten kunnen wisselen.
We gaan voor het eerst landen op de nieuwe luchthaven van Denpasar. Terminal One here we Come! In het digitale boek dat ik thans lees, 'De 100-jarige man die uit het raam klom en verdween' van Jonas Jonasson (een vermakelijke ironische schelmenroman), komt een situatie voor dat een vliegtuig zonder toestemming verzoekt te landen. Degene aan boord die met de Balinese verkeersleiding overlegt, noemt zich Mister Dollar. Voornaam: Eenhonderdduizend. De luchtverkeersleider veinst het slecht te hebben verstaan: "wat was uw voornaam nog maar eens?" Tweehonderdduizend... ze mogen landen. De gezagvoerder glimlacht: u bent hier vast eerder geweest. Indonesie is een land met mogelijkheden, antwoordt de hoofdpersoon. Tja.
We keren voor het eerst terug naar ons huis zonder een (groot) deel van het personeel persoonlijk te kennen. Elsa, Yudha en Ketut kijken in ieder geval naar ons uit. Echtgenoot en vader Ketut voegt zich pas in Januari 2014 bij ons, als zijn werk op het Amerikaanse cruiseschip erop zit. Een nieuwe avontuur in de tropen kan beginnen. Mijn volgende blog verschijnt binnenkort uit Noord-Bali. Leo Dovente.
We gaan voor het eerst landen op de nieuwe luchthaven van Denpasar. Terminal One here we Come! In het digitale boek dat ik thans lees, 'De 100-jarige man die uit het raam klom en verdween' van Jonas Jonasson (een vermakelijke ironische schelmenroman), komt een situatie voor dat een vliegtuig zonder toestemming verzoekt te landen. Degene aan boord die met de Balinese verkeersleiding overlegt, noemt zich Mister Dollar. Voornaam: Eenhonderdduizend. De luchtverkeersleider veinst het slecht te hebben verstaan: "wat was uw voornaam nog maar eens?" Tweehonderdduizend... ze mogen landen. De gezagvoerder glimlacht: u bent hier vast eerder geweest. Indonesie is een land met mogelijkheden, antwoordt de hoofdpersoon. Tja.
We keren voor het eerst terug naar ons huis zonder een (groot) deel van het personeel persoonlijk te kennen. Elsa, Yudha en Ketut kijken in ieder geval naar ons uit. Echtgenoot en vader Ketut voegt zich pas in Januari 2014 bij ons, als zijn werk op het Amerikaanse cruiseschip erop zit. Een nieuwe avontuur in de tropen kan beginnen. Mijn volgende blog verschijnt binnenkort uit Noord-Bali. Leo Dovente.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten