Het was mij de week wel. In de afgelopen dagen
was ik druk als nep-conciërge. De regelmatige lezer weet dat ik vorig jaar
vice-president van de vereniging van huiseigenaren was in onze Spaanse woonwijk.
Voordat het tijdens de laatste vergadering op stemmen aankwam, nam ik het
besluit om niet herkiesbaar te zijn. Veel mensen lieten mij weten dat jammer te
vinden. So be it. Desalniettemin blijf ik een betrokken en gepassioneerd bewoonster
van deze urbanisatie. Soms wens ik zelfs dat ik niet zoveel opmerk...
Vorige week waren er aanhoudend problemen met de douches
in het zwembad; het water liep niet weg en bovendien verwijderden kindervingers
veel van de tegeltjes in de doucheruimtes; met mogelijk bacteriële besmetting als
gevolg. Ik besloot de douches tijdelijk met lint af te zetten. Het Spaanse
ontstoppersbedrijf werd gebeld en met een hogedrukspuit spoelden zij de
leidingen door. Het bedrijf dat het zwembadonderhoud voor ons doet, repareerde
de tegelwanden. Alles werkt weer en het ziet er ouderwets netjes uit. De president in Engeland werd in woord en beeld op de hoogte gehouden.
Wonen in een woonwijk als de onze, die steed meer
zomergasten aantrekt, blijft uiterst enerverend in het hoogseizoen: er zijn huurders
die geen idee hebben hoe gehorig Spaanse woningen zijn, ouders die hun kinderen
niet corrigeren als ze de douches voor de grap aanzetten en niet uitzetten,
hondenbezitters die hun huisdieren in de gemeenschappelijke tuinen laten poepen
zonder op te ruimen, jongelui die hun blikjes laten liggen op het gras rondom
het zwembad en zo kan ik wel even doorgaan. Iets dergelijks maakten wij vorig
jaar mee, toen ik nog in de officiële rol van conciërge was. Ik verzuchtte dat
we maar op een onbewoond eiland moeten gaan wonen maar bestaan die nog wel ergens
ter wereld?!
Mijn liefje las eergisteren de EuroWeekly en maakte mij opmerkzaam op
een artikel van een Engelse dame die veel onzin in die krant mocht verkondigen.
Zij woont en werkt in La Marina en organiseert evenementen met live-muziek.
Deze Jackie deed een oproep aan de plaatselijke autoriteiten om niet zo streng
te zijn met de toepassing van restrictieve regels voor bareigenaren. Ze is van
mening dat de stricte regels voor live entertainment ten onrechte een einde
maken aan -vooral Engelse- business in Spanje. Ze is bang dat de Costa Blanca
te stil wordt... Wat?!@?! Ik verslikte mij bijna in mijn kopje koffie.
Dat was niet tegen dovemansoren gezegd. Sinds ik
de 'wonderpil' niet meer slik (zie een van
mijn vorige blogs), suist het activistenbloed mij weer door de aderen. Ik ben
terug van weggeweest. Alleen tegenwind brengt de vlieger omhoog!
Gisterochtend schreef ik een mail die ik als open
brief aan de betreffende krant stuurde, met een kopie aan de Jackie-in-kwestie
die een internetactie startte (Keep Entertainment Live on the Costa Blanca). Ik
ben van mening dat zij een verkeerde campagne start, op basis van foute aannames. Ten eerste meent zij dat Spanje draait op de toerisme-industrie en
dat is een misvatting. Vervolgens stelt zij dat Costa Blanca niet kan zonder de
inkomsten van (met name Engelse) bar- en restauranteigenaren. Bovendien beweert ze dat de werkeloosheid die
voortvloeit uit politieboetes en het sluiten van bars slecht is voor Spanje. En
als klap op de vuurpijl verklaart zij doodleuk dat er slechts 'een of twee' residenten klagen over
geluidsoverlast van bars. Hoog tijd voor tegengeluid! Persoonlijk denk ik dat Spanje wel vaart bij het sluiten
van onwettelijke buitenlandse business. Het is hier opmerkelijk rustig qua geluid uit commercieel
centrum La Fuente. Het strengere toezichtsbeleid lijkt te werken.
In mijn ingezonden brief weerlegde ik het een en
ander, kwam met lokale voorbeelden die het tegendeel bewijzen en maakte
vervolgens korte metten met het soort Britten waarvoor zij opkomt. Die zangers en
live entertainers zijn vaak sloebers die hier met hun oude auto’s met Engelse
nummerborden rondrijden. Als ze in het Verenigd Koninkrijk al geen
wegenbelasting betalen, wat zullen ze hier dan afdragen?! (Dit schreef ik overigens niet.) Sommige Britse bareigenaren
deugen evenmin: ze hebben geen of een onjuiste vergunning voor live-muziek en
als je als resident klaagt over geluidsoverlast, krijg je een grote mond of -in
het slechtste geval- een klap voor je kop. Ik ben ervaringsdeskundige op dat
terrein. De rechten van residenten lappen zij voortdurend aan hun laars. Het is juist
daartegen hard op te treden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten