Laten we gaan eten

Het is weer tijd voor een food blog want er gebeurde hier in de afgelopen dagen van alles op culinair vlak. Zo was het heer Bommel die zei “Laten we maar gaan eten!” in de serie Heer Bommel en de Kneep van Knipmenis. De regelmatige lezer weet dat mijn liefje eerder deze week haar 65ste verjaardag vierde. Whatsapp-berichten, mails, skypesessies, verjaardagskaarten en kado’s vlogen haar om de oren. Bernadette stuurde de jarige een verrassingsdoos met onder andere de originele Volkskrant van haar geboortedag. Hoe leuk is dat?! In die editie trof ik bovenstaande cartoon aan.

's Avonds deden we het feestje nog eens in klein gezelschap over bij ons favoriete restaurant Cellar Door. Toen ik telefonisch reserveerde, vertelde de eigenaresse mij  dat ze persoonlijk voor een verrassing zou zorgen. Ze zou de chef om zijn recept van een verjaardagstaart vragen en die zelf maken. Ik verklapte niets. 

Onze tafel was versierd met feestelijke strooisels, een mooie fles champagne wachtte ons. We maakten er een gezellige avond van. Zelf bestelde ik onder andere een ceviche van corvina (ombervis). Die vissoort leent zich uitstekend als basis; de rauwe vis wordt namelijk gegaard in citrussap. Het resultaat was boterzacht en heel fris. Toen het tijd was voor ons toetje, dook Lorraine op - telefoon in haar hand. Daarop was de foto te zien van een compleet ingezakte taart. Ze verontschuldigde zich, vertelde dat ze precies wist wat ze fout deed: de vruchtencrèmevulling voegde ze toe voordat de cakehelften waren afgekoeld. Dat krijg je als een drukke zakenvrouw in de (eigen) keuken aan het werk gaat! Lorraine mag dan zelf geen masterchef zijn, ze is een voortreffelijke gastvrouw.

Ook de uitzendingen van Masterchef Australia 2016 blijf ik op de voet volgen. Het zijn mijn dagelijkse kadootjes. Vorige week kwam Reynold Poernomo terug als gast-chef. Deze jonge Australiër van Indonesische afkomst schopte het ver als kandidaat in  seizoen 7 van het kookprogramma (2015). Hij runt inmiddels zijn eigen dessert bar in Sydney, genaamd Koi. De kandidaten van dit jaar moesten een van zijn fameuze toetjes namaken: Moss; dat recept kent 40 stappen. Wellicht was het een te grote uitdaging in deze fase van de competitie.

Een van mijn favorieten, Nidhi Mahajan (30 jaar, Hindoe uit Punjab en call center-medewerkster) viel af. Haar persoonlijke missie was de traditionele Indiase keuken onder de aandacht van het grote publiek brengen. Tijdens een eliminatieronde presteerde ze echter tweemaal niet goed met bloemkool als basisingrediënt. Toen de jury haar vertelde dat ze de slechtste van de dag was, maakte ze een traditionele buiging voor de jury. Daarbij raakte ze, met permissie, de voeten van de drie mannen aan. Zo dank je je leraren in haar cultuur. Ik vond het een mooi gebaar waaruit veel respect sprak. Bij die gelegenheid hield ik het niet droog, evenmin als jurylid en chef-kok George Calombaris. Hij nam met natte ogen en trillende lip afscheid van deze innemende amateurkok. Naar verluidt, heeft ze een bedrijfje opgezet dat voor mensen thuis Indiase gerechten kookt. Het is haar gegund. Zij is het zoveelste voorbeeld van een Masterchef-kandidaat die naam en carrière maakt. 

Deze week is Nigella Lawson (1960) gast-chef en jurylid in Masterchef Australia. Medio 2016 bracht zij Down Under weer een kookboek uit. Zij is daar een wereldster, ze wordt door menigeen op handen gedragen. De meeste kandidaten presenteerden hun gerechten met knikkende knieën. Typically star struck! De dag erna leidde zij een pressure test. Ze droeg de kandidaten in die afvalrace op de uitdagingen van de dag als pleasure test te zien. Dat soort dingen vind ik nou leuk aan deze tv-kok van wie ik nooit een kookboek zal kopen. Het zijn mijn gerechten niet. Als mens vind ik haar echter boeiend en sexy. Ik zag met lede ogen aan dat favoriet nummer 2 sneuvelde: Jimmy. Kasian.