Pigs, slobs & dogs

Illustratie: Getty Images

Maandagnacht jongstleden stonden presidentskandidaten Hillary Clinton en Donald Trump voor het eerst tegenover elkaar in een debat. Die hele dag was ik een beetje nerveus. 

Voorafgaand aan die ontmoeting, las ik een artikel in het Amerikaanse online journalistiek-politieke POLITICO Magazine. Het blad werd in 2007 opgericht door twee mannen die hun banen bij de Washington Post verruilden voor een nieuw journalistiek avontuur. De strekking van het betreffende artikel is dat er met twee maten wordt gemeten. De zogenaamde POLITICO Caucus, een panel van bijna evenveel Democraten (69%) als Republikeinen (74%) is van mening dat de lat voor Hillary Clinton veel hoger ligt dan voor Donald Trump. Zij is de ervaren persoon, hij is de beginneling jegens wie men geen hoge verwachtingen heeft. Zijn fouten worden gedoogd, zij wordt ervoor gestraft, vaak keihard. De leden van dat panel waren overigens de mening toegedaan dat Clinton het debat zou winnen: 76% van de Democraten, 59% van de Republikeinen.

Toen de wekker om 2:45 uur afliep, was ik bepaald niet opgetogen maar ik stond op, zette een kopje thee voor muzelluf en deed de tv aan. Ik was nieuwsgierig en nog steeds een beetje gespannen. Het zal toch niet zo zijn dat die verschrikkelijke Trump gaat winnen, laat staan dat hij president wordt? Het debat begon op klokslag 3 uur. Met 100 miljoen Amerikaanse kijkers keek ik naar misschien wel het Debat van het Jaar… Statistici beweren dat het winnen van het eerste presidentiële debat voor de winnaar een voorsprong van 3 à 4% procent in stemmen kan opleveren.

Voor het slapengaan spraken we in huize Barefoot kort over de verwachte kledingkeuze van Hillary. Mijn liefje, die tijdens het debat lekker sliep, kreeg gelijk: Hillary kwam op in een vlammend rood broekpak. De kleur van de aanval. Donald droeg een presidentiële, blauwe stropdag. Met plezier constateerde ik dat de presidentskandidate een goede hair day had (iets wat je op de meeste dagen niet kunt zeggen van Trump). Het gaat echter om de inhoud.

Het debat behandelde drie grote thema’s: Job Creation/America’s Direction/Securing America, bestaande uit zes onderwerpen. De tijd vloog om. Tijdens die 90 minuten stond ik regelmatig stil bij het feit dat er voor het eerst in de Amerikaanse geschiedenis een vrouw aan een presidentieel debat deelneemt. Gelukkig was ook Clinton’s inhoud sterk. Gedurende de eerste 15 minuten gingen de kandidaten gelijk op maar weldra viel Trump terug in zijn vertrouwde stramien van agressie en verdraaiing van feiten. En hij snoof constant. Twitter barstte los en de campagne ‘Make America Sniff Again’ (met Kleenex als sponsor) ging van start. Misschien is hij toch niet zo gezond als hij en zijn arts beweren…

Tijdens het gehele debat riep Clinton de fact checkers op Trump’s feiten te controleren. Trump viel haar 28 keer in de rede, verhief af en toe zijn stem. Hij antwoordde regelmatig niet op de gestelde vraag maar besteeg zijn stokpaardjes. Hij sleepte irrelante zaken er met de haren bij, sprak af en toe zelfs incoherent. Zijn 10-jarige zoontje die goed is met computers dook op in relatie tot het onderwerp cyberoorlog en de hacker van Amerikaanse overheidswebsites was misschien wel iemand van 200 kg, alleen in zijn kamertje. Huh?

Clinton bleef echter bij de les, luisterde naar wat haar tegenstander zei en reageerde daarop (of niet), zelfs af en toe gebruikmakend van ironie en humor. Ik was opgelucht dat ze niet éénmaal hoestte en blij dat ze geen fout maakte. Zo overvleugelde ze haar tegenstander die ze gedurende het gehele debat “Donald” bleef noemen. Er werd zelfs geturfd: welgeteld 20 keer. De man staat erop dat zijn naaste medewerkers hem Mr Trump noemen. Hij ging wat mij betreft helemaal onderuit toen hij zei dat zij geen presidentieel uiterlijk heeft en zijn eigen temperament roemde. Tja.

Naarmate het debat vorderde, prikten de spelden van Clinton vaker en dieper. Zijn op racisme gebaseerde uitspraken, zijn seksisme -zeg maar gerust misogynie- bleven niet onbesproken. Ze eindigde het debat with a bang: “This is a man who has called women pigs, slobs and dogs, and someone who has said pregnancy is an inconvenience to employers.”

Na het debat, rond 3:45 uur checkte ik enkele commentaren in Amerikaanse kranten. Toen leek het onbeslist. De meeste toonaangevende kranten waren het er de volgende ochtend echter over eens dat het 1-0 werd voor Hillary. Ik las commentaren in alle Nederlandse kranten (online), de gewaardeerde Britse krant The Guardian, de Sydney Morning Herald, de Washington Post en de New York Times. Een journalist van de Guardian zette de geopperde feiten van Trump en Clinton naast elkaar: 0-10 voor haar. Geen van Trump's ‘feiten’ hield stand, die van haar allemaal. Of, zoals ze het zelf zei in dit debat: words matter. Voorbereiden werkt eveneens, net als parate feitenkennis. Ze is een stapje dichter bij de geambieerde baan. Op naar 2-0 op 9 oktober, de datum van het tweede debat. Girrrrlpowerrrrr. Go Hillary!