Pink Lady

Juni is de maand van de sportieve prestaties. Het EK Voetbal begint op 8 juni en eind van deze maand zal de Tour de France van start gaan. Maar daarop doel ik niet.
Waarover ik het wèl wil hebben is dat op 6 en 7 juni Alpe d’HuZes plaatsvindt, het evenement waarbij deelnemers individueel of in teamverband zes maal op één dag de Alpe d'Huez zullen beklimmen voor een bijzonder goed doel. De berg ligt op 1.800 meter hoogte, aan de voet van de Franse Alpen. Met een stijgingspercentage van bijna 8% klinkt zes maal de berg beklimmen als een onmenselijke prestatie maar ik ken personen die het doen en deden. Zelfs meer keren. De eerste editie van dit wielerevenement (2006) zorgde voor een opbrengst van ruim € 370.000 voor het onderzoeksfonds van KWF Kankerbestrijding. De fietsers van Alpe d’HuZes haalden in 2011 een bedrag op van ruim € 20 miljoen. Dit jaar gaan zij voor een opbrengst van € 30 miljoen. Een fantastische prestatie!

Tegelijkertijd is het wrang dat de Nederlandse overheid in de afgelopen jaren nul komma nul budget beschikbaar stelde voor wetenschap en innovatie. Sterker: het innovatiegeld (uit aardgasbaten) werd weggesaneerd. Ik citeer hier Robbert Dijkgraaf, de vertrekkend voorzitter van de KNAW. Het stemt droevig dat het aan individuen is om grote sommen sponsorgeld voor fundamenteel onderzoek bijeen te brengen. Desalniettemin stemt het positief want waar zou de mensheid staan zonder wetenschappelijk onderzoek?

Kanker is een rotziekte en onderzoek naar de behandeling en genezing van kankerpatiënten is dan ook allerbelangrijkst. Een betere behandeling van patiënten is van accuut belang. Wetenschappelijk onderzoek naar de wijze om kanker op termijn tot chronische ziekte te maken is nóg belangrijker, al ligt dat verder in de toekomst. Preventie en voorkoming van kanker is wéér een stap verder.

In de Wetenschapsbijlage van de Volkskrant van twee weken geleden las ik over experimenten die bio-ingenieurs van Stanford University uitvoeren; ingenieurs die hun deskundigheid inzetten in de biologie. De kop van het artikel was 'We gaan leven programmeren'. Zoiets intrigeert. In dat artikel las ik verbijsterend mooie dingen: nog even en ze kunnen (bio)software ontwikkelen dat in levende cellen werkt. Een cel die zich te vaak deelt, wordt een tumor. Zo’n nieuwe biotoepassing kan die celdeling stoppen. Mutaties in het menselijk DNA die tot kanker leiden, zouden op die manier kunnen worden teruggedraaid. Als een 'reset' op de computer. ¡Increíble! Met dezelfde soort wetenschap verwacht men op termijn natuurlijke ledematen te kunnen laten groeien. Daarmee zal afscheid worden genomen van kunstmatige protheses en zullen geamputeerden zich kunnen herenigen met eigen, nieuwe ledematen.

Ik voel enige schroom om de overgang te maken maarrrrehhh... op 10 juni ga ik meedoen aan de Pink Ladies Walk die van start gaat in Playa Flamenca. Ik hoef er niet voor te trainen want het gaat om het afleggen van een afstand van 5 kilometer. De wandelafstand is gelijk aan 18 holes op een grote golfbaan maar de intentie voor deze wandeling is van geheel andere orde. Ik doe aan deze Pink Ladies Walk mee uit solidariteit met familieleden, vrienden en kennissen die met kanker werden en worden geconfronteerd en voor hen die eraan overleden. Wandelen voor dit goede doel motiveert mij sterk. De tocht zal vooral een moment van bezinning zijn.

De Pink Ladies Walk is een initiatief van 'Maria and the Pink Ladies'. Maria Wilson is AECC-president van (Torrevieja en) Orihuela Costa; de verzamelnaam van kustplaatsen waartoe ook mijn woonplaats behoort. Ik nam contact met haar op om te vernemen waar de loop vertrekt en hoe ik kan deelnemen. De dagopbrengst zal ten goede komen aan de AECC, Asociación Española Contra el Cáncer, die in 1953 werd opgericht. Het is de Spaanse equivalent van de Nederlandse KWF Kankerbestrijding.

Vorig jaar haalde Maria met haar Pink Ladies een bedrag op van ruim € 13.500 met hulp van 470 deelnemers. Sommigen doen rennend mee aan het evenement maar ik heb besloten te wandelen voor het goede doel. Met mijn liefje in roze kleding aan mijn zijde. Zij kreeg onlangs een brief van de oncoloog waarin hij haar op de hoogte stelde van het feit dat ze voortaan slechts éénmaal per zes maanden een medische controle behoeft te ondergaan (in plaats van elke drie maanden). Een kleine stap in de tijd maar een enorme sprong vooruit voor ons!

Helaas kent niet iedere patiënt -een dergelijk- herstel: Maria kreeg in 2010 de diagnose borstkanker gesteld. Bij haar werden twee agressieve tumoren op verschillende plaatsen in de borst geconstateerd. De gehele borst moest worden verwijderd waarna zij chemo- en radiotherapie kreeg toegediend. Tot overmaat van ramp werd niet veel later een sarcoom in een ander deel van haar lichaam ontdekt. Ondanks haar zorgelijke gezondheidssituatie zet zij zich in voor de AECC. Ik ken haar niet persoonlijk maar ik heb groot respect voor haar maatschappelijke betrokkenheid en doorzetting. Ik hoop haar op 10 juni de hand te kunnen schudden. Ik zal foto’s maken van de roze optocht. Wordt vervolgd.