In de afgelopen dagen
las ik de boeken ‘Oorlogstranen’ en ‘Weeskinderen’ van voormalig rabbijn Lody
van de Kamp (1948). In zijn boeken staat de Holocaust centraal. Die verhalen
moeten worden verteld, hoe onnoembaar ook. Vandaag herdenk ik de doden uit de
Tweede Wereldoorlog, de slachtoffers van de Naziterreur. Opdat wij niet
vergeten. Nooit Meer Auschwitz.
Ben Ali Libi
Op een lijst van
artiesten, in de oorlog vermoord,
staat een naam
waarvan ik nog nooit had gehoord,
dus keek ik er met
verwondering naar:
Ben Ali Libi.
Goochelaar.
Met een lach en een
smoes en een goocheldoos
en een alibi dat-ie
zorgvuldig koos,
scharrelde hij de
kost bij elkaar:
Ben Ali Libi, de
goochelaar.
Toen vonden de vrienden van de Weduwe Rost
dat Nederland nodig
moest worden verlost
van het wereldwijd
joods-bolsjewistisch gevaar.
Ze bedoelden
natuurlijk die goochelaar.
Wie zo dikwijls een
duif of een bloem had verstopt,
kon zichzelf niet
verstoppen, toen er hard werd geklopt.
er stond al een overvalwagen
klaar
voor Ben Ali Libi, de
goochelaar.
In ’t
concentratiekamp heeft hij misschien
zijn aardigste trucs
nog wel eens laten zien
met een lach en een
smoes, een misleidend gebaar,
Ben Ali Libi, de
goochelaar.
En altijd als ik een
schreeuwer zie
met een alternatief
voor de democratie,
denk ik: jouw
paradijs, hoeveel ruimte is daar
voor Ben Ali Libi, de
goochelaar.
Voor Ben Ali Libi, de
kleine schlemiel,
hij ruste in vrede,
God hebbe zijn ziel.
Willem Wilmink
Uit: Verzamelde
liedjes en gedichten (2008)
Mensen die het
verleden niet kennen, hebben geen toekomst...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten