Alweer nautisch!

Vandaag is het hier dia de Hispanidad, een van de grootste nationale feestdagen van España. Deze dag is ter ere van Columbus die op 12 oktober 1492 als eerste Europeaan voet aan Amerikaanse wal zette. Voor werkende Spanjaarden is het jammer dat de feestdag op zondag valt. Wij gaan nergens heen om de festiviteiten te zien; vandaag blijven we thuis. Afgelopen week was een betrekkelijk drukke -maar wel heel leuke- week dus het is fijn om even niets te ‘moeten’.

 Gisteren reden we naar Alicante om iets van de sfeer en de activiteiten rondom de start van de Volvo Ocean Race 2014-2015 mee te maken. Onderweg zette ik de radio aan en viel ik middenin een uitzending over Zuid-Amerika, met bijbehorende muziek. Aan het woord was een Chileense die over een groot cultureel project in haar land vertelde. Ze vertelde ook over de collectieve verwerking van de zwarte periode van dictator Augusto Pinochet. Ze trok een vergelijking met het Franco-regime in Spanje. Met de eigen reis in het verschiet, bracht het ons in de juiste stemming. Leerzaam en boeiend! De muziek van Chili klinkt tamelijk anders dan die van Spanje: andere woordkeus, meer akoestische gitaren, trompetten, harpen. Ik kan mij er erg op verheugen dit soort klanken elke dag te horen.

Alicante was eerder de startplaats voor deze race over de wereldzeeën. Gisteren hoorde ik dat de Spaanse havenstad ook voor de komende twee races de verkozen startplek zal zijn. Kennelijk doet Spanje dat goed! We parkeerden de auto in een overdekte garage en liepen langs de boulevard naar de haven. We sloten ons bij een dikke stroom mensen aan. Het evenement is gratis toegankelijk, dat trekt veel publiek. Er waren heel veel Spanjaarden op de been. Elk raceteam had een eigen paviljoen, er stond een zeilschip dat je van binnen en van buiten kon bekijken, er waren koffie- en tapastentjes.

Zeven zeilschepen doen mee aan de race, waaronder een Spaans (sponsor MAPFRE), een Hollands (Brunel) en een internationaal vrouwenteam (SCA). Een van de sponsoren van het vrouwenteam is producent Tena… De schipper van het Nederlandse team heet Bouwe Bekking, Carolijn Brouwer vaart mee op de vrouwenboot. Het Nederlandse team bestaat uit een multiculturele crew, onder andere een Spanjaard.

De boten lagen aan de kade, daaromheen speelden zich allerlei ceremonies af. Zo was er een parade van alle teams. De leden liepen door een erehaag die door het publiek werd gevormd, voorafgegaan door een grote groep Spaanse, vrouwelijke trommelaars. Bij die gelegenheid wenste ik Bekking heel veel sukses en een behouden vaart. Daarna kwam er een priester die alle schepen zegenden. Er werd geïnterviewd; crew members werd gevraagd wat ze de voorafgaande avond aten (grote biefstukken voor de meeste mannen), wat er aan persoonlijke spullen in hun reistas zat (‘een foto van mijn zoon’, ‘geen foto van mijn vriendin… ik weet hoe ze eruit ziet’, ‘niets… we hebben werk te doen’, vijf onderbroeken inclusief degene die ik aanheb’). De volgende bestemming is Kaapstad waar 25 à 30 dagen over wordt gedaan. Ze zeilen non-stop, op astronautenvoedsel. Er is niet eens een kombuis aan boord.

De officiële start van de wedstrijd was om twee uur ’s middags. Eerst moesten er twee rondjes in het havengebied worden gemaakt voordat de schepen de Middellandse Zee opgingen. Team Brunel maakte een vliegende start, hun geel-zwarte schip ging als eerste op weg.

Aan het einde van de middag kwamen we thuis. Ik zette de foto’s over naar mijn notebook en constateerde dat mijn liefje met haar Olympus wel heel bijzondere shots had gemaakt?! Ik vroeg haar wat ze had gedaan. Tijdens de opnamen had ze de vreemde resultaten wel op het scherm gezien maar ze had er niet over willen praten. Wellicht had ze aan een verkeerde knop gezeten? Ik was geïntrigeerd door de beelden dus ik bekeek de verschillende opties op de camera (heb na maanden nog niet alles uitgevonden) en vond de ‘Magic’-knop! Zo gebeurde het dus. Ik vind het een fascinerende functie.  
 

’s Avonds waren wij voor een etentje uitgenodigd bij onze vrienden Ben & Joan die in dezelfde woonwijk wonen maar in een penthouse op een aanzienlijk hogere heuvel dan wij. Vanaf hun terras zagen we de zeilschepen op de Middellandse Zee ons beeld binnendruppelen! Ze voeren dicht langs de kustlijn. Ik telde een… twee… drie… vier... vijf... zes boten. Met de telelens van mijn Canon-camera zag ik de zeilen en de kleuren van de boot. Vestas Wind lag nu aan kop, gevolgd door Brunel. De Tena Ladies, Team SCA, waren hekkensluiter. Op dit korte traject zullen geen grote verschillen ontstaan.

 

Intussen downloade ik de app waarmee we de race (bijna) realtime kunnen volgen. Van elke boot kun je de verschillende vaarbewegingen goed zien. Waar zij zijn, kunnen we op de voet volgen. Waar zouden wij zijn zonder internet? Op dit moment naderen ze de Straat van Gibraltar. De tracker laat een kluwen boten zien. De dames zijn lekker bij. Ik ga de race in de komende negen maanden volgen.