Compleet

Nog dagelijks zeggen mijn liefje en ik tegen elkaar dat we boffen met het nieuwe huis dat wij per 1 maart jongstleden betrokken. We voelen ons hier zó happy! We kunnen zowel binnen als buiten rondlopen, zitten geenszins op elkaars lip, hebben vijf zitjes op het terras, luisteren naar de vogeltjes. Heerlijk. Zelfs bloggen is nu leuker. 

Geen seconde verlangen we terug naar onze vorige woonplaats, al hebben we hier geen sweeping views zoals we die voorheen wel hadden over golfbaan en Mar Menor.

Inmiddels zijn we ‘compleet’: het langverwachte bureau arriveerde na ruim zes weken (in plaats van 21 dagen). Als bouwpakket in een doos, terwijl ik verwachtte dat het gemonteerd het huis binnen zou worden gedragen. Het duurde ongeveer twee uur voordat ik het in elkaar had; zonder gevloek of gemopper (ook opmerkelijk). Nu zit ik dagelijks in mijn kantoortje op een comfortabele bureaustoel. De laptop staat permanent op één plek.

De barkrukken kwamen net na Bernadette’s vertrek aan. Deze hadden slechts een levertijd van een week maar vanwege de Semana Santa lag de aflevering enkele dagen stil. We nuttigden tot nu toe slechts éénmaal een drankje aan eigen buitenbar. Ze zitten goed en passen precies bij het tonnetje, al zeg ik het zelf. Het is momenteel nog geen stabiel voorjaarsweer: dagen met strakblauwe luchten wisselen af met dagen waarop een frisse zeewind door de straat blaast. Vanmorgen hadden we een korte regenbui en de komende dagen zullen ook nog wisselvallig zijn. Een zonne-afdruk van mijn teenslippers op mijn voeten is reeds te zien dus ik mopper niet.

Van de vorige eigenaren namen we de eettafel en zes stoelen over. Onze eigen eethoek, een kleine tafel met vier Thonet-stoelen, zou in de nieuwe ruimte, die wij De Caravan noemen, in het niet vallen. Die eethoek ging naar onze vrienden Frans & Roland. Wij zijn groot voorstander van hergebruik van spullen; zeker als het kwalitatief goed materiaal is. De moderne Thonets die wij kozen, werden in de jaren '90 van de vorige eeuw speciaal met de hand voor ons gemaakt toen we ons huis in Kijkduin betrokken. De Duits-Oostenrijkse ontwerper en meubelmaker Michael Thonet ontwikkelde in het begin van de vorige eeuw een methode om massief hout te buigen en te lijmen en zo stoelen te maken. Deze stoelen werden stuk voor stuk klassiekers.

De eettafel met stoelen waren niet helemaal onze smaak. Roland noemt zo’n glazen plaat een kruizenkijker maar met keurige meisjes als wij valt er weinig te gluren. Wat ik persoonlijk veel storender vind, is dat je je gek poetst om de glasplaat mooi te houden en dat kruimels blijven steken tussen glasplaat en stalen frame. Bovendien is staal nogal koud aan het lijf maar dat verhielpen we met moderne kussens. Telkens als ik met mijn sneue heup opsta van die harde ondergrond, moet ik mijn gewricht echter weer goed klikken voordat ik kan weglopen. Met dat alles viel goed te leven. We gingen ervan uit dat we wel een keer tegen een toepasselijke set zouden aanlopen. We wisten nog niet goed wat in die ruimte wel of niet zou staan.

Afgelopen vrijdag reden we naar de Lidl toen we een tussenstop maakten bij een plaatselijke meubelzaak aan de overkant. 100% Spaans. Het zit waarschijnlijk al 100 jaar in de hoofdstraat maar we kenden het niet van binnen. We stapten in een grote hal met veel keuze. Er liep een mevrouw rond met een stofdoek die ons groette en weer door ging met haar werk. Deze werkster bleek de eigenaresse van de meubelzaak te zijn. We probeerden stoelen uit en bekeken de tafels die er stonden opgesteld. 

Daar stond een robuuste, witgelakte houten tafel die ik wel aandurfde. Mijn liefje laat op dit soort momenten -unieke momenten- de keuze aan mij over. Zij ziet minder scherp dan ik of iets kan passen of niet. De tafel bestaat uit drie delen maar één deel zit ingenieus in de tafel verstopt. Als we samen zijn, is 1.50m voldoende. Als je 'm uitklapt, is de tafel 2.25m lang, genoeg voor zes of zelfs acht gasten. We vroegen naar de levertijd. “Over een uur?” Zoonlief kwam de nieuwe eethoek twee uur later afleveren. De oude wacht in een lokale winkel voor tweedehandsspullen op een nieuwe eigenaar. De nieuwe stoelen zitten dermate zacht dat ik opspring en wegloop. De eerste post die we aan die tafel openden, was van Elsa, Yuda & Damai. Een verlaat verjaardagskado (kindertekeningen, kaarten en teksten) uit Bali. We kunnen ons geluk niet op. Het zit in kleine dingen.

“It takes hands to build a house but only hearts can build a home.”  (Anoniem gezegde.)