Ozzies onwaardig

De regelmatige lezer weet dat mijn liefje en ik graag op vakantie gaan naar Australië. We deden het in 2005, 2008, 2011, 2014 en 2016. Ondanks dat Down Under een oerconservatief land is, genieten we met volle teugen van elk bezoek. Zo ontspannen als de Ozzies zijn in de omgang, zo gespannen zijn ze echter rondom onconventionele kwesties.

Op de dag dat mijn liefje en ik ons 28.5-jarig verbond vierden, werd daar een plebisciet gehouden over het homohuwelijk. Nou ja, dat zou het zijn. De regering beloofde het volk in 2016 dat ze hun zegje mochten doen over dat onderwerp. Een plebisciet is een, door de overheid ingerichte, verplichte stemming waarbij de uitslag niet-bindend is. De uitslag van een plebisciet kan de grondwet niet wijzigen. Na twee afwijzingen door de Senaat, maakte de huidige Minister-President Malcolm Turnbull (Liberal Party, rechts van het politieke spectrum) er een vrijwillige Australian Marriage Law Postal Survey van. Naar verluidt, omdat “the Australian people are not capable of having a respectful discussion on this issue.”

De vorm waarvoor men koos, houdt in dat er zelfs niet meer verplicht wordt gestemd. Het is dus geen plebisciet en evenmin een referendum (dat verplicht stemmen en grondwetswijziging met zich meebrengt)… Wat is het dan wel? Het is een noviteit in de geschiedenis van het land. Voormalige rechter van de Hoge Raad, (homo) Michael Kirby, vond dit een onacceptabele gang van zaken. Normaliter leidt de uitslag van een volksraadpleging immers tot aangepaste of nieuwe wetgeving. Dit is zo’n verwaterde stemming dat je beter van een nationale opiniepeiling kunt spreken. En dat terwijl het over zo’n principieel onderwerp gaat. Het is een farce, wat mij betreft.

Zwemmer en meervoudig Olympisch kampioen Ian Thorpe (1982) en zijn partner Ryan Channing (1990) brachten onlangs een video uit waarin ze Australiërs opriepen zich online te registreren en vóór te gaan stemmen. Hun boodschap: dat kun je sneller doen dan zij de 100 meter zwemmen! Thorpe is Equality Campaign Ambassador en strijdt voor gelijke rechten voor LGBT’ers sinds hij in 2014 uit de kast kwam. Ook de lesbische ex-minister Penny Wong (1968) -nu oppositieleider in de Senaat- zette zich in om stemmen voor het Ja-kamp te werven, vooral onder jonge Australiërs. Dat viel nog helemaal niet mee, begrijp ik uit een artikel in de Sydney Morning Herald.

Overigens geven polls aan dat een meerderheid van Australiërs inmiddels vóór het homohuwelijk wil stemmen. De recentste poll van de grootste krant van het land ‘The Australian’ wees uit dat 63% van de stemmers Ja gaat zeggen op de vraag of de huwelijkswet moet worden verruimd. (30% is tegen, 7% heeft geen mening.)

De stemming in zijn huidige vorm is dus omstreden, om meer redenen. De voorman van de Labor-(oppositie)partij waarschuwde voor haatzaaien. De survey zou een podium bieden aan anti-LGBT-groepen. Hoe respectvol de discussie over dit onderwerp werd, bleek in de aanloop naar de dag van stemming. Welnu, Bill Shorten kreeg helaas gelijk.

In Sydney en Melbourne verschenen afgelopen week bizarre posters en pamfletten. In het centrum van Melbourne (dat prachtige centrum!) dook een foeilelijke poster op met de homofobe kop STOP THE FAGS. Een draak van een poster. Het document beweert dat 92% van de kinderen die door homoseksuele ouders worden opgevoed, wordt misbruikt. Op de poster waren de broekriemen van de mannen de regenboogkleuren. Abject. Ik walgde ervan...

De poster beweert tevens dat 51% van die kinderen lijdt aan depressie en 72% van hen zwaarlijvig is. Het materiaal zou in omloop zijn gebracht door een neo-Nazi website, genaamd Iron March. Deze claim over kindermisbruik, depressie en overgewicht in LGBT-families komt voort uit een compleet verguisd, onzinnig onderzoek van ene D. Paul Sullins. Zijn onderzoeksresultaten werden jaren geleden gepubliceerd in een open tijdschrift waarbij auteurs moeten betalen voor publicatie. Sullins artikel was gebaseerd op een studie onder 20 kinderen.

Wat ook circuleerde in Melbourne en Sydney, was een vlugschrift waarin werd gesteld dat homoseksualiteit een doodzonde is.

“Homosexuality is a tragedy of a family, a grave to the family bloodline, a curse of family sonlessness!”

Het is van een grote onnadenkendheid. Je kunt als homoseksuele man (of vrouw) immers kinderen aannemen of adopteren, hen jouw achternaam geven en zo de stamboom in stand houden? Tja. Het pamflet is niet alleen achterlijk, het is ronduit verachtelijk. Zo werd ook beweerd dat het homohuwelijk ertoe zal leiden dat “transexual counterfeit women”, transseksuele namaakvrouwen, toegang krijgen tot damestoiletten waardoor het voor verkrachters gemakkelijker wordt vrouwen te belagen. Opmerkelijk is dat de tekst tevens circuleerde in Mandarijn.

Vanaf 12 september (de verjaardag van mijn liefje) zal men de stem kunnen uitbrengen; daarvoor hebben ze twee weken de tijd. De uitslag wordt pas begin november bekendgemaakt. Daarna zullen we zien wat de Turnbull-regering ermee gaat doen. Het wordt hoog tijd dat het land Down Under zich schaart in de lange lijst van geciviliseerde landen die het homohuwelijk reeds mogelijk maakt.