Op 8 juli jongstleden vonden in Indonesië de presidentsverkiezingen plaats. SBY kwam daarbij als winnaar uit de bus met 61.6% van de stemmen. Er wordt wel gesuggereerd dat de recente bomaanslagen ermee in verband staan. Terroristen gedijen immers goed bij chaos.
Zijn belangrijkste uitdaagster was Megawati Soekarnoputri van de PDI-P (Partai Demokrasi Indonesia-Perjuangan; het laatste woord betekent 'strijd'). De derde kandidaat voor het presidentschap was Jusuf Kalla van de Golkar-partij, de zittende vice-president van SBY.
In tegenstelling tot de landelijke uitslag werd Megawati op Bali de winnares met bijna 51% van de stemmen. SBY werd door 44% van de Balinezen gekozen en Kalla kreeg slechts 5% van de stemmen. Ik vroeg mij af waardoor deze winst van Megawati, dochter van Soekarno (de eerste president van het onafhankelijke Indonesië) op Bali was te verklaren?
Megawati's grootouders waren Balinezen. Alhoewel ze zelf moslima is, zal dat zeker Balinese stemmen hebben opgeleverd. Begin juli was zij voor haar verkiezingcampagne op Bali, in de hoofdstad Denpasar. Zij legde in haar campagne grote nadruk op het feit dat haar partij in het parlement tegen de beruchte 'anti-pornography law' had gestemd die vorig jaar werd ingevoerd. Saillant detail: de politieke partijen van haar concurrenten stemden voor de wet. Wij waren zelf op Bali toen SBY, die als gematigd bekend staat, de wet bekrachtigde met zijn handtekening. Iets dat velen op Bali niet hadden verwacht en wat daar dan ook veel stof deed opwaaien.
Die wet schrijft voor dat vrouwen te allen tijde fatsoenlijk moeten zijn gekleed. Dat betekent dat vrouwen niet meer in het openbaar mogen verschijnen met blote schouders. Dat is volgens deze wet, die door de moslimpartijen in het Indonesische parlement werd ontworpen, nu een overtreding. Overtreders van de wet kunnen een boete krijgen tot maximaal 5 miljoen rupiah (€ 350,=) en de gevangenisstraf kan oplopen tot maximaal 10 jaar cel. Het bizarre is dat er in de wet een uitzondering is gemaakt voor vrouwelijke toeristen: die mogen wel met blote schouders, in bikini of badpak in het openbaar verschijnen. Het is met name de Balinese vrouw die door deze wet in de problemen is gekomen. Nu gaan de meeste Balinese vrouwen die ik ken niet uit de kleren -zelfs niet op het strand- maar er zijn minderheden in Indonesië wier vrouwen traditioneel gekleed gaan met blote schouders en in sommige gebieden met ontblote borsten. De vier Indonesische provincies met grote niet-moslimpopulaties waarin dat aan de orde is, zijn: Bali, Yogyakarta, Papua en Noord-Sulawesi. Zij hebben ieder deze sharia-achtige wet verworpen, hetgeen wil zeggen dat zij deze wet op hun eiland niet zullen handhaven.
Weldra gaan wij een aantal maanden per jaar in een land wonen waar dit soort voorvallen plaatsvinden en waar een deel van de bevolking onder de armoedegrens leeft. Indonesië kent grote rijkdom, maar ook wijdverbreide, diepe armoede. Die twee uitersten bestaan op veel plekken naast elkaar. Volgens het Indonesische Bureau voor de Statistieken leeft circa 15% van de bewoners van de archipel onder de armoedegrens. Dat is een percentage dat in de afgelopen jaren weliswaar flink daalde maar het gaat nog wel over ruim 30 miljoen Indonesiërs. Op Bali ligt dat percentage onder de 10% alhoewel dat hoger is in het noorden van het eiland, onze toekomstige leefomgeving.
“Wat moet ik met die wetenschap?” Als kind kon ik niet goed tegen onrecht; vaak voelde ik het wereldleed op mijn schoudertjes drukken. Mijn salonsocialistische hart van nu heeft nog steeds moeite met onrecht en grote ongelijkheid in de wereld... Nee, ik heb geen psychiatrische hulp nodig; een verhelderend gesprek met mijn liefje voldoet doorgaans. Ik ben blij dat ik in West-Europa ben geboren, dat ik kansen heb gehad en ze heb benut. Dat heeft mij gebracht waar ik nu ben en daarvan mogen minder bedeelden die graag willen maar niet kunnen, meegenieten. Ik realiseer mij dat het hulp is op de vierkante centimeter maar meer aspiraties heb ik momenteel niet.
