Deze week wordt op Radio 5 de Evergreen Top 1000 van 2009 ten gehore gebracht. Een aanrader! In de afgelopen weken kon ik doorgaans maar weinig begrip opbrengen voor radiogeluid. Vaak vond ik het herrie. Maar deze muziek op die zender deze week, bevalt mij wel. Het zijn liedjes uit de jaren 1950-1980 en dagelijks betrap ik mij erop dat ik meefluit of -zing. Vooral de Franse chansons liggen mij na aan het hart.
Mijn hoogtepunt van maandag was 'Et pourtant' van Charles Aznavour (1961). Al liep ik nog dik in de luiers toen het lied uitkwam, het is één brok jeugdsentiment. Het passievolle lied gaat over liefde ondanks alles. Ik stond onder de douche toen het door het huis klonk. Ik herinnerde mij direct de Franse woorden en zong het uit volle borst mee.
Dinsdag was Dusty Springfield met haar lied 'You don't have to say you love me' (1966) voor mij nummer 1 van de daglijst, al was het een nek-aan-nekrace met Shirley Bassey's 'Never never never' (1973). Dusty is geboren in Henley-on-Thames, grenzend aan onze eigen woonplaats in Engeland. Elk jaar werd in die plaats op haar sterfdag (2 maart) een muzikale ode aan haar gebracht. Haar muziek klonk op die dag overal: bij de kapper, in ons favoriete Spaanse restaurant en in de supermarkt. En in iedere etalage hing een Dusty-foto.
Er zijn inmiddels 550 evergreens ten gehore gebracht en nog 450 te gaan. Ook daarmee zijn we over de helft. Mijn liefje en ik zijn in de afgelopen maanden goed geworden in aftellen... We genieten van de muziek die zachtjes doorklinkt op ons zonovergoten terras. Er wordt zelfs serieus overwogen om de wekker te zetten om zo niets te hoeven missen. Mijn eigen Spice Girl beschikt over vele kwaliteiten maar laat ik zeggen dat die op het muzikale vlak daartoe niet kunnen worden gerekend. Gisteren en eergisteren hoorde ik haar wel regelmatig zingen en fluiten. Ze zit er doorgaans één toonhoogte naast maar dat ontroert mij juist. Samen met zuster Clivia's gekweel wordt het deze dagen toch nog een (meer)stemmig geheel.
Dit blog is niet alleen over muziek, het gaat ook over eten. Kruidig eten, welteverstaan. Vorige week, drie dagen nadat mijn liefje de combinatie van cisplatine en taxotere als chemokuur kreeg, veranderde haar smaak: die begon af te vlakken. Zo snel hadden wij dat niet verwacht. Ik was mij bewust van het feit dat de papillen op de tong bij zware chemokuur kunnen afsterven; patiënten krijgen dan een gladde, onnatuurlijke tong waarmee geen subtiele smaakverschillen meer zijn te ontdekken. De smaak keert doorgaans terug nadat de kuur is beëindigd. Een aantal dagen later smaakten rood fruit en hagelslag bij het ontbijt voor haar hetzelfde. Een peer of een appel? Zij kon het verschil niet meer proeven. Voor haar (smulpaapje) en voor mij (enthousiaste kok) was dat geen aangename constatering... Maar ook die tegenslag veranderden we in een raadsel dat we -letterlijk- met 'goesting' oplossen: spicy food for the girl! Vanaf nu voegt kokkie Simone Vuller (what's in a name?!) nóg meer natuurlijke smaken aan de maaltijd toe. De Spice Girl moet immers goed blijven eten. Dat kan met kruiden en specerijen maar ook met producten die een uitgesproken smaak van zichzelf hebben zoals gember, limoen, zilveruitjes, citroengras, knoflook, augurk, donkere chocolade, ananas, kaas en dergelijke. Het dagelijkse kopje koffie blijft gelukkig goed smaken tot nu toe!
In de afgelopen dagen bereidde ik onder andere gegratineerde visfilet met dille-roomsaus uit de oven, met mosterd ingesmeerde varkenshaas met verse druivensaus en aardappel-babyspinaziepuree en lasagna met verse tomaat-kruidensaus. Die gerechten waren vol smaak en gleden daardoor goed naar binnen. Maar deze situatie schept ook ruimte voor nieuwe dingen: al minstens 20 jaar weigert mijn liefje spruitjes te eten vanwege hun smaak en geur. Zelf ben ik spruitjesliefhebber dus binnenkort komen ze dan -eindelijk, eindelijk- op de gemeenschappelijke eettafel. Elk nadeel hep ze voordeel, zoals de bondscoach van Catalonië al jaren stelt. Op de foto staan van links naar rechts: Spice Girl (met blond haar!), Zuster Clivia en Simone Vuller. Ze zullen het nog drie chemokuren met elkaar moeten uithouden.
