Gisteren werd een lange, zware dag. We waren vroeg in het ziekenhuis en keerden bijna 13 uur later huiswaarts, ondanks het feit dat mijn liefje de eerste was voor de bloedtest. We hadden weer een goed gesprek met Dr Brugarolas, hoofd Oncologie. De bloeduitslag was goed: het hemoglobinegehalte is nog steeds boven de 10. Met de verhoogde dosis taxotere-cisplatine van de vorige keer was mijn liefje precies op de gewenste curve beland. De oncoloog was nog steeds verrast door de aanwezigheid, ja zelfs groei van het haar. We spraken wederom met hem over de middelen en hun werking. De oncoloog bevestigde ons dat mijn liefje door de toediening van deze specifieke cytostatica in de komende jaren weinig of geen kans heeft op terugkeer van de (borst)tumor. De toegediende middelen vertonen de beste resultaten bij het geconstateerde type kanker. Dat was goed nieuws.
Ook vertelde hij over onderzoek naar de toepassing van gentechnologie dat in het San Jaime-ziekenhuis wordt uitgevoerd. In een ander verband maakten wij twee jaar geleden kennis met Dr Manzano, geneticus en tevens lid van het Plataforma de Oncología. Hij doet momenteel onderzoek naar de genen van 50 borstkankerpatiënten, waarvan 25 met het 'triple negatief' tumortype. Mijn liefje maakt hoogstwaarschijnlijk onderdeel uit van die groep (wordt bevestigd). De medische wetenschap bracht al eerder in kaart welke genen borstkanker veroorzaken maar nog niet alle kankergenen zijn geïdentificeerd. Op basis van verwijderd tumorweefsel zijn in het San Jaime-ziekenhuis reeds 19.000 genen in kaart gebracht. Ook doet men hier onderzoek naar stamcellen. Dat genetische onderzoek zal volgens Dr Brugarolas nog 3 à 4 maanden in beslag nemen. Het resultaat zal zijn dat de behandelende artsen precies zullen weten welke borstkankerpatiënte baat zal hebben bij (welk type) chemotherapie. Een uitstapje naar nanotechnologie was toen snel gemaakt. De arts verwacht dat de toepassing van deze technologie ter bestrijding van borstkanker binnen 5 jaar een feit zal zijn. Dat vinden wij fantastische vooruitzichten.
Dr Rebollo, de Grote Gifmenger, stelde voor om deze chemokuur iets anders uit te voeren dan de vorige. Toen had mijn liefje immers de nacht en de ochtend na de kuur overgegeven. De dosis werd weliswaar gehandhaafd maar de volgorde veranderde. Hij wilde zo de effectiviteit van de afzonderlijke middelen extra controleren. Er zat nu meer tijd tussen de onderdelen van de kuur waardoor het een tergend lange dag werd. Zuster Tania, door ons nu Tati genoemd, was weer een en al toewijding en vriendelijkheid. Wij weten het zeker: zij is de allerbeste verpleegster van de afdeling. En mijn liefje is zonder meer de allerleukste. Wijzend naar een babyhoofdje in de krant: “kijk, collega...”. Zoek de overeenkomsten. Zoet. Mijn eigen 007-heldin is stirred, not shaken!In het eerste jaar na behandeling zullen wij elke drie maanden naar het ziekenhuis moeten terugkeren voor een medische controle. In het tweede jaar zal dat hoogstwaarschijnlijk eenmaal per vier maanden worden. Dr Brugarolas legde uit dat de controles eventueel ook op een andere locatie in de wereld zouden kunnen plaatsvinden; de medische gegevens kunnen zonder meer worden uitgewisseld. Dit in verband met onze Bali-plannen. Van zoveel toewijding krijg ik zelfs natte ogen...
