Het hoofddoel van de reis was echter de aanschaf van een moderne sofa, 6 eetkamerstoelen, 2 ligbedden voor het terras en lampen voor het gehele huis. Tot onze grote opluchting lukte dat. Bij 'Duo' vielen we voor een trendy zithoek met de naam Bahamas, stoelen van het model Fiji en San Jose-ligbedden. Hoezo Hollanders in Bali? Het wordt een internationale plek! Met kussens in de kleur 'Paprika', een diepe roodtint.
Bij 'Lio Light' kochten we de halve winkel leeg. Verkoopster Wadiya, recent in dienst getreden, was ons welgezind: voordat we een koopsignaal afgaven, meldde zij al dat er grote kortingen golden. Dat kwam goed van pas want de chemokuren bleken bij nader inzien de onderhandelingsvaardigheden van mijn liefje ietwat te hebben aangetast. We kochten voornamelijk schelpenlampen. Ik had het grootste deel van mijn jarenlange collectie zelfgevonden schelpen dan wel afgestoten, een mens is nooit te oud om een nieuwe te beginnen. Eentje die hangt en staat, deze keer.
Maandag worden de lampen in het hoge Noorden afgeleverd. Want dat Zuiderlingen het een afgelegen gebied vinden, werd mij in de afgelopen dagen meer dan duidelijk: we kregen vele vragen waarom wij -in godensnaam- geen villa in de buurt hadden gekocht en er moest zwaar worden onderhandeld over het transport naar 'dat afgelegen oord'. Men komt niet uit vrije wil... Mister Maybe, de electricien, zal de lampen hopelijk volgende week komen ophangen. Misschien wel, misschien ook niet. Voor het ophangen van enkele schelpenlampen moeten nog wel slimmigheden worden bedacht maar daarmee hebben Balinezen geen probleem. Ze lossen alles op.
Het specifieke hoogtepunt voor mijn liefje bestond uit een bezoek aan de Balinese vestiging van het Franse wereldwarenhuis 'Carrefour'. De grote koeltas was voor dat doel meegereisd en werd met ijs gevuld om alle Westerse lekkernijen waarop zij zich zo verheugde, in goede staat te kunnen transporteren. Wijzelf vinden transport naar ons heerlijk afgelegen oord namelijk geen enkel probleem. In de non-foodsectie van het warenhuis kochten we kleurrijke badlakens, grote afvalemmers op wielen, een koelbox (om cameralenzen, harde schijven en andere electronische apparatuur droog in te bewaren), een iPod docking station, handige schoonmaak(hulp)middelen, lampen voor de opslagruimten en nog veel meer. Daarna betraden we het voedselgedeelte... om te bezwijken voor verser-dan-verse tonijnbiefstuk, Franse kaas, stokbrood, mosterd, een raclettepakket, Australische biefstuk en lamsvlees en nog veel meer. Pas toen waren we klaar voor de terugreis, met eigen chauffer Ketut. De auto was tot de nok volgestouwd met als resultaat dat hij alleen zijn zijspiegels kon benutten maar dat is meer dan menig Balinese autochauffeur kan.
Zelf waren wij na drie dagen in het Zuiden blij dat wij weer naar huis mochten, al was het toch ook wel leuk een aantal dagen 'in de grote stad' op pad te zijn. Tja, alles is betrekkelijk. De cocktails smaakten goed, net als de Westerse gerechten die wij deze dagen kozen. We hebben immers een van de beste kokkies van de provincie Singaraja in dienst dus waarom zouden we ons teleur laten stellen?
Mijn liefje hield het goed vol al was ze 's avonds flink moe. Ze was echter niet de enige: ook ik keek elke avond vanwege het drukke dagprogramma en het drukkende weer uit naar mijn comfortabele bedje!
De terugreis verliep snel en de aankomst was feestelijk: bij het inrijden van Jalan Segara klonk uit twee kelen een welgemeend 'Joehoe' op. Ons volledige personeel lijkt inmiddels aan ons gedrag gewend. Net als aan mijn melodieuze 'si' als ik bevestigend antwoord op een vraag. (Elsa, de kok, heeft de gewoonte al overgenomen. 'Ja' is 'Ja' in Bahasa Indonesia dus dat is nogal saai.) In huis troffen we twee fraaie rode boeketten aan uit eigen tuin. Naar verluid bleek het een beetje van ons en beetje van de buren... We vinden het niet minder fraai!
Een uurtje na aankomst, konden wij onze lol op: het begon loeihard te stormen en te regenen; zelfs het haar van mijn liefje raakte erdoor in de war. De nieuwe dweilen konden direct worden uitgeprobeerd. Het zeewater kwam behoorlijk dicht naar onze zeemuur toegekropen maar bleef erachter. Met nasi goreng, saté, versgemaakte pindasaus en kroepoek van aardappel als diner. Inmiddels vaste prik op zaterdagavond. De gehele avond bleven de hoge golven hoor- en zichtbaar. Klam keken wij naar een haperend BVN. Al staat de schotel met een betonnen voet diep in de grond, tegen dergelijke winden is'ie kennelijk niet bestand. Ondanks alles was het fijn thuiskomen. Vandaag genoot ik vooral van -op blote voeten- schelpen rapen en de zilte zeelucht.
