Bij beide omschrijvingen kan ik mij inmiddels het een en ander voorstellen: het land is ongelofelijk rijk qua natuur en ook de (vreedzame) hindoeïstische cultuur maakt het een plek om graag te willen vertoeven. Daar wonen wij nu alweer bijna 4 weken en elke week wordt er iets toegevoegd aan die prachtige omgeving van ons. Zo werd er in de afgelopen dagen hard gewerkt om de tuin af te maken. Alles dat vanaf het terras is te aanschouwen, is 'pleasing to the eye' en trekt vogels en vlinders aan. “Saya ingin kupu-kupu” was een van de eerste regels in Bahasa Indonesia die ik uit het hoofd leerde: ik houd van vlinders. En ze komen in steeds grotere getale op de bloeiende bloemen in onze tuin af. Vooral op de rode! De ruimte achter het huis is gevuld met fruitbomen: mango (3 soorten), mangostan, banaan, ananas, sinaasappel, tamarinde en jambu. Plus speciale Banjar-appeltjes die alleen in dit dorp groeien, geloof het of niet?!
Het schuurtje voor onze tuinman Ketut heeft inmiddels een dak. Soms is de wereld klein: ook hier rekenden de mannen in de bouw op onze bekendheid met het verschijnsel 'pannenbier', het biertje dat door de opdrachtgever wordt geschonken als het hoogste punt van een gebouw wordt bereikt. De professionele aanpak van die mannen had mij in de afgelopen dagen continu gefascineerd: het bouwen deden ze zo eenvoudig voorkomen terwijl ze het -in mijn Europese ogen- met weinig hulpmiddelen moesten doen. Het staat er perfect bij en alle leidingen zijn vakkundig weggewerkt. Zelf vierde ik het bereikte resultaat met hen met een glas Hatten rosé die mij goed smaakt. De 2009-oogst van deze lokale wijn vind ik fruitiger dan de oogst van het voorgaande jaar.
De sangha, de huistempel, staat inmiddels ook op de juiste plek: naar het Westen gericht. Iedereen die nu de poort binnenkomt, kan de tempel aanschouwen. Er zijn stricte regels voor het opzetten: de bouwactiviteiten moeten zijn afgerond, de tempel mag niet onder het alang-alangdak staan (de rieten kap) en zo zijn er nog meer bepalingen. Die tempel moet er na de inwijdingsceremonie voor zorgen dat allen op het terrein gezond en gelukkig blijven. Het opbouwen van de tempel bleek bij nader inzien nog een flinke klus; een soort origami voor gevorderden, over meerdere etages. De ervaren metselaars van het schuurtje boden echter aan om de tempel te plaatsen en op te bouwen voor de kosten van twee volle brommertanks per man. Deal!
Maar dat was nog niet alles: ook Dewi Tara arriveerde - feestelijk ingepakt in confetti. We hadden gewaarschuwd dat het pad naar ons huis vanwege regenval nogal hobbelig was geworden in de afgelopen dagen dus ze moest goed worden beschermd. Eerder deze week kochten wij net buiten Lovina een massief stenen beeld voor in de achtertuin. 'Dewi' betekent godin in Bahasa Indonesia en Tara wordt de moeder van alle boeddha's genoemd. Ze houdt haar handen voor de borst in de zogenaamde 'chakra muda'-positie. Ze is rijk versierd met een zogenaamde mahkota op haar hoofd en met een collier om haar hals, ringen in haar oren, om haar armen en haar benen. Ze heeft blote borsten en draagt een fraai versierde lendedoek. Het voetstuk is al gemetseld. Maandag wordt ze definitief geplaatst. Ik vind haar prachtig.Het hindoeïsme dat 95% van de Balinezen aanhangt (Hindu Dharma, Agama Hindu), bestaat uit bestaande Balinese mythologieën en invloeden van het hindoeïsme uit Zuid- en Zuidoost-Azië.
Het klapstuk van deze week vonden mijn liefje en ik echter het 'altaar' dat bij ons werd afgeleverd: naar eigen ontwerp maar wel met veel inspiratie vervaardigd door de professionals van het timmeratelier van Gede, Hoofd Timmermannen. Enkele dagen geleden kwam er een vrachtwagen het terrein op: we mochten kiezen uit dikke platen teak uit Java. De verkozen plaat is enigszins bewerkt en heeft slechts 1 poot. Nelly's foto en klankschaal staan erop alsmede enkele andere dierbare stukken. De foto van de tafel is bij de diashow te zien. Bij ons zit zaterdag er bijna op. Vanavond staat nasi goreng met sateh op het menu. Met doerian als toetje voor mij (genuttigd in de bale bengong - weg van mijn liefje vanwege de geur...) We voelen ons grote bofkonten.
