Sinds de kater van huis is, dansen de muizen op tafel. Sindsdien houden wij op zaterdag namelijk een Balinese familiedag. Elsa's jongste zus Nur haalt Yudha op bij zijn grootouders -waar hij dagelijks verblijft na de peuterschool- en samen komen ze dan op de (enige) brommer naar ons toe. Elsa bereidt een maaltijd voor die wij gezamenlijk nuttigen maar voordat er wordt gegeten, wordt er gezwommen.
Balinezen onderscheiden drie werelden: de bovenwereld waarin de goden wonen, de middenwereld waarin zijzelf vertoeven en de onderwereld waarin demonen leven. Volgens het Balinese Hindoeïsme behoort alles onder water tot de onderwereld. Wellicht is dat de reden waarom Yudha's vader en moeder niet kunnen (en willen) zwemmen. Het kleine mannetje is de uitzondering in de familie: hij is dol op zwemmen en dat doet mij -waterrat senior- grote deugd.
Maar mijn liefje is de ware kindervriendin. Eigenlijk moet ik het anders zeggen: jonge kinderen worden als een magneet door haar aangetrokken. Ik maakte het al zo vaak mee. Zo ook in Bali: in de openbare bibliotheek van Lovina heeft zij als vrijwilligster na enkele weken reeds een trouwe schare jonge aanhangers. Het betreft jongens en meisjes die haar aandacht vragen en het in ruime mate krijgen. Zij is de ideale tante. Zelf schrijf ik het toe aan haar warme persoonlijkheid en vriendelijke karakter. Dat voelen kinderen intuïtief aan. Er is één jonge Balinees die het heel bont maakt: onze jongste zwemmer. Yudha is haar vriendje en dat is hij! Op zaterdagmiddag wordt alles in gereedheid gebracht om het pientere ventje feestelijk te onthalen. Het wachten op hem valt mijn liefje zwaar. Hij is haar oogappel, ze houdt van hem met heel haar hart. En hij is dol op zijn witte nènèk (oma)... Ik zie het en het ontroert mij. Uit Spanje brachten we een Spiderman-zwembroek mee die hem inmiddels past. Lokaal kochten we opblaasvlinders die hij om de bovenarmen draagt. Tijdens de eerste zwempartij zat hij op de traptreden van het grote bad en ging hij slechts te water op de arm van mijn liefje. Niets moet, alles mag. En nu, vijf maanden later? Zodra hij binnenwandelt, laat hij zijn kleren vallen. Of het nu bewolkt is, regent of niet: 'Yudha renang'! Voorafgaand aan het zwemmen vindt wc-bezoek plaats. Al zal ons grote bad niet lijden onder zijn kleine plas, hygiëne wordt hem bijgebracht.
De vlinders kunnen daarna niet snel genoeg om zijn armen worden geschoven. Geheel uitgerust, daalt hij de trappen af en springt frank en vrij het bad in. Inmiddels kan hij op zijn rug en zijn buik drijven, weet hij dat hij moet blazen als hij geen water in neus of mond wil krijgen. Zijn beenslag is sterk, hij heeft aanleg. Als het water hoog opspettert -doorgaans door mijn toedoen- kraait hij van plezier. Hij trappelt driftig en onbevreesd van het ondiepe naar het diepe gedeelte (afstand: 15 meter), waar zich twee stenen zitjes bevinden. Inmiddels springt hij ongehinderd vanaf een zitje het diepe bad in. Zijn sprongen worden steeds betere imitaties van de mijne. Ik zie aan zijn gelaatsuitdrukking dat de diepte van het bad hem intrigeert maar hij toont geen angst. Hij giert het uit als ik onder water naar hem toe zwem en, boe roepend, voor hem opduik. 'Lagi' is steevast zijn reactie, ik moet het nog eens doen. Eenmaal op de kant laat hij zich vol overgave drogen en warm masseren door mijn liefje. Het hoogtepunt was tot nu toe een opblaasbaar amfibievoertuig dat ik in een speelgoedwinkel in Singaraja vond. Het is een bootje in de vorm van een auto. Met claxon. Yudha is namelijk niet alleen zwemverslaafd, hij is ook autogek. Het nare is dat hij het zwembad nu helemaal niet meer wenst te verlaten. Ik heb de grootste moeite hem uit het water te krijgen, zelfs als het flitst en dondert boven het huis. Een keer bleef hij zo hardnekkig dobberen dat ik niet anders kon bedenken dan met kleren aan het bad in te springen en hem naar de kant te slepen. Ook nu was 'lagi' zijn enige commentaar. Hij vond het bij nader inzien helemaal OK.
Het zijn intense momenten, momenten van puur geluk. Een mooie traditie is geboren. Mijn liefje geeft hem liefde, aandacht en serieuze lessen, ik leer hem spelen, zijn grenzen aftasten en nieuwe dingen ondernemen. Je moet doen waarin je goed bent. Consequentie is wel dat ik zaterdagavond niets meer aan mijn liefje heb... Ik heb er een serieuze concurrent bij.
