Vertoevend in Bali, mijmerde ik in de afgelopen weken regelmatig over gerechten uit de Franse keuken. Denkend aan een kaasplateau, slakken, bouillabaisse of blanquette de veau liep het water mij in de mond... Het is nooit goed: ben ik in Europa dan verlang ik naar Aziatische gerechten; ben ik in Bali dan zwijmel ik bij Europese maaltijden! Veel is al mogelijk sinds de aanschaf van de convectie-oven-annex-magnetron-annex-stoomapparaat-annex-grill. Sindsdien maak ik op de vrije dag van onze keukenprinses enthousiast Europese gerechten als gratin, guiche, moussaka, ratatouille, lasagna en dergelijke. Eenvoudige maar smaakvolle gerechten die ik al jarenlang naar volle tevredenheid van menig disgenoot maak.
Wat ook integraal onderdeel is van de gelauwerde Franse keuken, is de grote variëteit aan Franse wijnen. De beaujolais primeur arriveerde recent weer in Europa. Jullie daar zijn grote bofkonten! Misschien komt die heerlijke, jonge wijn hier ooit aan maar dan toch zeker niet voor vergelijkbare prijzen. Een mooie Franse wijn kun je wel vinden maar kost in Bali tenminste € 40 per fles. Iets vergelijkbaars uit Australië of Nieuw-Zeeland kost hier al gauw € 30 per fles. Dat zijn barre omstandigheden voor een wijnliefhebber als ik... Hier drink ik Hatten-rosé die Rpi 110.000 ofwel € 9 per fles kost. Het is een wijn die is samengesteld uit lokale 'anggur', vermengd met Australische druiven. In de directe omgeving van ons huis liggen vele druivenvelden. Hatten is absoluut geen hoofdpijnwijn maar mijn liefje blieft 'm niet. Zij houdt het daarom bij Bintang. We kopen de duurdere wijn voor speciale gelegenheden.
Elsa is een uitstekende kok en een bijzondere jongedame. Ik kan het niet vaak genoeg schrijven. Voor de geïnteresseerden: het gaat goed met haar en de baby. Haar echtgenoot Ketut komt vandaag met 'zijn' cruiseschip aan in Napier, de art déco-stad op het noordereiland van Nieuw-Zeeland. Hij schreef mij deze week dat hij regelmatig zeeziek blijft maar ook dat hij af en toe kan genieten van prachtige uitzichten. Het goede nieuws is dat hij een nieuwe bron van inkomsten vond aan boord: als kapper. Zijn supervisor vroeg hem zijn haar te knippen en dat viel -gelukkig- goed uit. Voor beiden. Ketut noemde het resultaat zelf(s) 'stylish'. Nu staan collega's voor hem in de rij... voor $5 per knipbeurt! Hij is ons uitermate erkentelijk voor de kniplessen die hij kreeg in de tuin. Zijn gevoel voor humor lijkt terug te komen. Ik ben blij voor hem.
In de afgelopen dagen werd ook in eigen keuken druk geëxperimenteerd. Regelmatig bladeren we door Engels- en Nederlandstalige kookboeken. Niet omdat mijn liefje en ik genoeg hebben van Elsa's Balinese of Indonesische gerechten maar uit behoefte te variëren. Zo haalde ik de Nederlandstalige rijkgevulde 'Kookgids Indiaas' tevoorschijn die Nelly mij ooit schonk. Wij hielden allebei van lekker eten maar voor Nelly werd eten door haar voortschrijdende ziekte steeds meer een beproeving. Ik kookte bij voorkeur vegetarisch voor haar en de Indiase keuken heeft nu eenmaal een ruime keuze zeer smaakvolle vegetarische gerechten. Ik liet Elsa foto's van een aantal favoriete gerechten zien en schatte in dat veel van de benodigde ingrediënten ook in Bali voorhanden moeten zijn. Dat bleek niet tegen dovemansoren gezegd. Onlangs kregen we twee nieuwe gerechten voorgeschoteld: voor mij had ze verse garnalen in tomaten-kardamomsaus gemaakt en voor mijn wederhelft -die zeer allergisch is voor schaal- en schelpdieren- een vleesgerecht. Op mijn vraag wat het precies was, dacht ze even na. Of liever gezegd: ze plooide haar tong. Antwoord: 'kiep met oewiejen'... Het bleek een uienmengsel met veel verschillende smaakjes. Had ze het Nederlandse woordenboek ter hand genomen, zelf Indiase recepten gekozen en uitgeplozen, ingrediënten ingekocht en bereid. Elke dag zie ik haar wel studeren. Ze is nieuwsgierig en leergierig; eigenschappen die een mens ver kunnen brengen. Al fonkelen Michelinsterren niet aan het Balinese firmament, zij is de onze!
