Beauty lies in...

Deze week ging ik voor de eerste keer te water. Forster Main Beach heeft een rock pool, een zwembad -met zeewater- dat in zee ligt maar een stenen afscheiding heeft. Het zicht op zee vanuit het zwembad doet mij sterk denken aan onze eigen infinity pool in Bali. Tijdens het zwemmen van de baantjes, sloegen soms hoge golven over de badrand. Dat zal in Bali niet snel gebeuren, gezien de ligging van het zwembad. Volgens de weersvoorspelling zal het regenseizoen daar naar verluid eind november beginnen.

Het buitenbad in Forster werd in 1935 aangelegd, als werkgelegenheidsproject. In die jaren was sprake van een wereldwijde crisis. De Australische Great Ocean Road die in 2008 onze vakantiebestemming was, werd in diezelfde periode door mensenhanden uit de rotsen gehouwen.
Afgescheiden zeewaterbaden vind je hier langs vele kusten vanwege de gevaarlijke creaturen in zee: de grote witte haai en andere familieleden, de box jellyfish (het dodelijkste zeedier van dit continent), blue bottles en andere 'stingers'. Alhoewel ik voorkeur heb voor de branding en de open zee maakte ook ik gebruik van het bad. Golven zijn weliswaar more fun en ook verfrissender maar ik zou de enige in de branding zijn en dat lijkt mij niet verstandig. In de weekeinden wordt een strook zee bewaakt en kun je genieten zonder zorgen, zolang je maar tussen de vlaggen zwemt. Daar wordt het dan ook tamelijk druk, op een zomerse dag. Binnenkort ga ik mijn body board uitproberen.

We maakten kennis met de buren George en Gwen. Ze keken ons een beetje meewarig aan toen we zeiden dat we geen auto hebben. Veel mensen begrijpen niet dat je in Australië op vakantie gaat zonder een dikke auto onder de kont. Of beter gezegd: een auto onder de dikke kont. Het percentage te dikke of aan obesitas lijdende Australiërs lag in 2008 op 61%, volgens het Bureau voor de Statistiek. Ik kijk thans mijn ogen uit.

De afstanden tussen steden en dorpen kunnen hier inderdaad enorm zijn. Zes jaar geleden bezochten we Australië voor de eerste keer. Toen reden wij in drie maanden tijd langs (bijna) de gehele kustlijn van Australië en dwars door het rode hart van het continent, 18.000 kilometer in een camper van camping naar camping.
Daar wij deze keer besloten rondom de Grote Meren te gaan bivakkeren, meenden wij geen auto nodig te hebben. De buren lieten ons weten dat ze te allen tijde bereid zijn ons een lift te geven of boodschappen voor ons te doen. Ik dankte hen hartelijk maar was resoluut: 'no worries, we’ll manage'.

Wij zijn het levende bewijs dat duurzaam vakantie houden mogelijk is! Zo compenseren wij tevens de CO2-uitstoot van onze vliegreis. Carbon Tax is overigens een hot item Down Under. Het idee is simpel: hoe meer je uitstoot, deste meer belasting je betaalt. Verschillende Australische regeringen probeerden die wet erdoor te krijgen sinds 2007; zonder resultaat. De huidige minister-president Julia Gillard (Labor) kreeg het voor elkaar. Afgelopen maand stemde de Tweede Kamer in met deze Clean Energy Bill en gisteren keurde de Senaat het wetsvoorstel goed. De nieuwe wet treedt in juli 2012 in werking.

Ook wij leveren een bescheiden bijdrage aan Australië’s duurzaamheid. Grote boodschappen bij Woolie’s en Coles doen we op fietsen met fietstassen, kleine boodschappen doen we te voet, met een green bag of een rugzak. De drive-in bottle shop benaderen wij wéér anders: met een tweewieler aan de arm. Zelf drink ik uitsluitend druivensap, mijn liefje houd van biertjes èn wijn. Ik stapelde de dozen op de trolley en gespte het geheel stevig vast. Enigszins genânt vond ik die kolom alcohol wel... Even voelde ik mij een bag lady, een zwerfster die haar hele hebben en houden in tassen met zich meesleept. Denkend aan de heerlijke wijnen vervloog de gêne weldra. Ik plezier mijn gerstenat minnende liefje graag... Forster verdient een eervolle vermelding vanwege trolley-vriendelijkheid. Overal vind je aflopende trottoirbanden. Ook ons vakantiehuis heeft een zogenaamde 'ramp' die naar de voordeur leidt. Voor dit soort waardetransport is dat bepaald geen ramp!

Later deze week komen Claire en Julie ons weer bezoeken. Vanzelfsprekend komt hond Lucy mee. Claire drinkt geen alcohol, Julie doet het mondjesmaat. We zullen de voorraad zonder hun hulp soldaat moeten maken. Ik kijk uit naar hun bezoek. Aanstaand weekend zijn wij uitgenodigd voor een barbequefeestje bij vrienden van hen die in de outback van New South Wales wonen. Ik oefen hard op mijn Australische uitspraak, mijn liefje test haar stubby holder uit.