Zo ook van de minister van Buitenlandse Zaken van Indonesië, die overigens gematigd commentaar gaf. Hij pleitte voor ‘transparantie’ van de zijde van de VS. Wat is hun bedoeling precies? Ik herkende die man direct: hij is naar Indonesisch maatstaven namelijk jong voor zijn functie, ziet er modern uit (kekke bril) en bovendien heet hij Marty. Die behoefte aan transparantie aan Indonesische zijde komt mij overigens niet bekend voor... Air Force One vloog inmiddels door naar Bali waar Obama thans deelneemt aan het ASEAN-overleg. Mensensmokkel en jongeren in Aziatische gevangenissen zijn onderwerpen die hoog op de agenda staan.
Bali was daarvoor al in mijn gedachten. We kregen namelijk in de afgelopen dagen boeiende mails van de mensen die momenteel onze villa in Bali huren: Toos en Pim. In tegenstelling tot Barak, blijven zij lekker lang: tot eind februari 2012. Zij arriveerden vóór ons vertrek naar Australië. Wij brachten enkele dagen met hen door om kennis te maken en de overdracht te doen. Wat we al dachten: het zijn leukerds! Die indruk kregen we uit het intensieve mailcontact dat aan de persoonlijke ontmoeting voorafging. Zij gaven en geven ons het gevoel dat onze villa en het personeel bij hen in vertrouwde handen is.
Toos begon recent aan een hopelijk lange carrière als blogger. Ik weet uit eigen ervaring dat zij onderhoudend en goed kan schrijven. “Alle begin is moeilijk, Toos…” Ik herinner mij mijn eerste blogs goed. Ik moest mijn draai vinden en mijn schrijfstijl ontwikkelen. Nu, vier jaar later, blog ik anders dan toen. Wekelijks verhalen schrijven is inmiddels een heuse passie. Ik verklaar mij hierbij een vaste lezer van haar blog. Ik vind het apart om door de bril van iemand anders over mijn eigen woonomgeving te lezen!
Toos en Pim hebben een kleinkind dat met zijn Nederlandse vader en Indonesische moeder op Java woont. Hij heet Samoedra en is een paar jaar jonger dan Yudha. Momenteel verblijft Samoedra met zijn Javaanse moeder en grootmoeder bij zijn Nederlandse opa en oma in Noord-Bali. Afgelopen woensdag kwam Yudha met hem spelen. Toos en Pim namen die ‘bezoekersregeling’ van ons over. Ook als Samoedra niet op Bali is, mag Yudha na schooltijd komen spelen, zwemmen en eten. Ik vind dat uitermate aardig. Mijn liefje is ronduit gelukkig met die gang van zaken. Ze mist haar Balinese vriendje, door Toos met een knipoog ‘haar kleine lover’ genoemd.
Een leuke fotosessie kwam deze week in de mailbox terecht. Daarna ging het hier even over niets en niemand anders dan Yudha… Hoe slim, knap en leuk hij wel is. Hoezeer zij hem mist. Op zo’n moment willen wij beiden graag in een tijdmachine stappen om een bliksembezoek aan Elsa en de kids te brengen en ons te laven aan zijn (hun) hartverwarmende glimlach. Ik las ergens dat een glimlach het beloningscentrum in de hersenen stimuleert in een mate die gelijkstaat aan het eten van 2.000 repen chocolade. Kun je nagaan?!
Yudha ziet er alweer anders uit dan toen wij hem vier weken geleden verlieten. Af en toe schijnt hij naar ons te vragen. De behoefte om in persoonlijk contact te treden is er maar het is goed zo. Een kinderkerstpakketje is wèl in de maak. We maakten reeds een aspirant-zwemmer van hem; eens kijken of ook Australian surf life hem kan bekoren! Als alles volgens plan verloopt, reizen we begin maart 2012 weer naar Bali.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten