Sea Gals & Co

Hier is de nieuwe week alweer begonnen. Afgelopen vrijdag dronken we met onze vriendinnen Julie & Claire een kopje koffie bij 'Beach Bums', een goede ontbijt- en lunchplek direct gelegen aan Forster Main Beach. Een toplocatie waar onder andere heerlijke koffie wordt geserveerd. Eenmaal gezeten, zagen we links voor onze neus een groep dolfijnen en rechts een walvis in het zeewater opduiken. Beter kan een dag toch niet beginnen?! We legden een bezoek af aan de post van Marine Rescue, de vrijwilligersorganisatie die waakt over de veiligheid van plezierboten op de Tasmanzee en op de Grote Meren. De uitkijktoren staat aan de monding van Wallis Lake. De commandant gaf ons persoonlijk een rondleiding.

De meisjes verrasten ons door hun trailer met motorboot afgelopen week mee te brengen. Claire is niet alleen een getalenteerde hondenfluisteraar, ze verblikt of verbloost ook niet als ze de trailer achteruit het tamelijk smalle tuinpad oprijdt. Respect! Hun boot is 5.80m lang, heeft een buitenboordmotor van 70 paardenkracht en is uitgerust met zitjes, zowel voor als achter. Dit weekend voeren we op de Grote Meren. Dat zijn echt Groooote Meren! Om je een gevoel te geven: de kustlijn van Nederland is in totaal circa 450 kilometer, de kustlijn van de Grote Meren van New South Wales bedraagt 1.450 kilometer...

Voordat de boot in het water ligt, is er veel te doen. De avond voor de boottocht werd de checklist met verplichte handelingen doorgenomen. Het was alweer enkele maanden geleden dat ze de boot te water hadden gelaten. Wij maakten het lunchpakket en verrichten later enige hand- en spandiensten aan boord. Al die voorbereidingen herinnerden mij aan onze eigen kajuitzeilboot van jaren geleden. In het zomerseizoen lag die in een van de havens aan de Loosdrechtse Plassen. Wij kozen toen voor een zogenaamde kimkieler met geringe diepgang die geschikt is voor waterwegen met grote getijdenverschillen, zoals de Nederlandse Waddenzee. De kiel is zo gebouwd dat de boot zonder problemen kan 'droogvallen'. Een kimkieler kantelt bij extreem laag water niet maar komt dan juist op zijn pootjes terecht.

Het verschil tussen eb en vloed kan ook heel groot zijn op de Grote Meren die in direct contact staan met de Tasmanzee. Er zijn kleine en grote eilanden in de meren waarlangs mag worden afgemeerd. Er zijn stukken waterweg met permanent laag water en hier en daar liggen grote oestervelden; die oesters worden tot de beste van Australië gerekend. Een gedetailleerde waterkaart is dan ook geen overbodige luxe!

Hond Lucy werd in haar zwemvest gehesen en in Cape Hawke Harbour staken we van wal. We voeren onder de fraaie Forsterbrug door, richting Wallis Island National Park. Ik waande mij op sommige momenten in tropisch water (vanwege de ondiepte en de kleuren), op andere momenten leek het alsof we op de woelige baren van een heuse zee voeren. Op sommige plaatsen was de stroming heel sterk, op andere zag ik doodlopende rivierarmen. De Grote Meren zijn geen speelplaats voor onervaren schippers.

Iedereen in Australische wateren dient overigens over een vaarbewijs te beschikken dat na een geslaagd theoretisch en praktisch examen wordt uitgereikt. Beide dames legden dat examen met goed gevolg af.
Julie manoeuvreerde ons behoedzaam over het water. Lucy had moeite haar zeepootjes te (her)vinden. Ze smakte regelmatig met haar hondelippen en drentelde nerveus heen en weer. We gingen op weg naar Forster Keys. Overal zag ik boten al was het niet druk op het water, van kleine stalen drijvende badkuipen tot grote zogenaamde pontonboten en alles ertussenin. Ik zag twee zeilboten, enkele kayaks, één rubberboot met veel jongeren erin en een speciale boot die oesters kwam oogsten.

Overal werd gevist, door jong en oud, man en vrouw. De Sea Gals besloten de hengels deze keer thuis te laten. (Pfffff.) Voor de lunch maakten we een stop op het piepkleine Happy Island. Forster Keys bereikten we niet... we misten de afslag. Desalniettemin werd het een genoeglijke boottocht al hield ik het niet droog op de voorplecht.

Meer foto’s van het uitje zijn te zien in de lopende diashow.