Always carry with me

Vandaag herdenk ik mijn beste vriendin Nelly die op 2 januari 2009 overleed. Mijn herinneringen aan haar en aan de tijd die we met elkaar doorbrachten, zijn plenty. Ik koester ze, stuk voor stuk.
De Russische dissident en schrijver Aleksandr Solzjenitsyn zei ooit: “Own only what you can always carry with you: know languages, know countries, know people. Let your memory be your travel bag.”
Die uitspraak is mij, reislustige Hollandse, om vele redenen dierbaar. Nelly vergezelt mij op al mijn reizen. Er zit -letterlijk- altijd wel iets van haar in mijn rugzak. Maar ook als ik niet op pad ben, gaat ze mee.

Nelly was zus, vriendin en kennis van velen dus ik weet zeker dat haar sterfdag niet ongemerkt voorbijgaat. Ieder van ons herdenkt haar op eigen wijze. Dit is mijn manier. Ik nam mij voor dit te blijven doen tot het einde mijner bloggerdagen. Dat werd mijn posthume belofte aan haar. Nelly ging drie jaar geleden heen maar ze voelt zo nabij als voor haar dood. Ik mis haar nog elke dag.


The Promise

Stay, I said
to the cut flowers.
They bowed
their heads lower.

Stay, I said to the spider,
who fled.

Stay, leaf.
It reddened,
embarrassed for me and itself.

Stay, I said to my body.
It sat as a dog does,
obedient for a moment,
soon starting to tremble.

Stay, to the earth
of riverine valley meadows,
of fossiled escarpments,
of limestone and sandstone.
It looked back
with a changing expression, in silence.

Stay, I said to my loves...
Each answered:
Always.

Jane Hirshfield (New York, 1953- )