Costa Penoza

Gisteren las ik een webartikel over een beruchte wolkenkrabber in Benidorm. Het is een torenflat van 47 verdiepingen; een hoogte die aan onze eigen Costa onbestaanbaar is. Het gebouw zou in 2009 moeten zijn opgeleverd maar is tot op heden niet afgebouwd. Dat komt omdat de architecten de handdoek in de ring gooiden en ontslag namen. Niet onterecht. De projectontwikkelaar raakte bij het bereiken van de 20^ste verdieping dermate enthousiast (door de ijle lucht?) dat men er nog 27 verdiepingen bovenop bouwde. 

Het appartementencomplex zou ‘slechts’ 20 verdiepingen krijgen maar in de loop van de bouw ontstond een soort Guinness Book of Records-koorts: het megalomane idee om het hoogste appartementsgebouw van Europa te bouwen. Men bouwde dus door maar de architecten vergaten de liftschacht in de nieuwe bouwtekeningen te laten meegroeien. Het gebouw heeft nu dus een lift tot en met de 20^ste verdieping. Men gaat ervan uit dat het in de loop van dit jaar zal worden opgeleverd. Ik vermoed dat de flat in een andere sectie van het Recordboek zal komen dan oorspronkelijk beoogd... Iets dergelijks verbaast niet als het in een Afrikaans of Aziatisch ontwikkelingsland gebeurt maar in mijn Tweede Vaderland in Europa?!

De nachten koelen hier momenteel af naar 20 à 21 graden Celsius. Dat hebben we niet eerder meegemaakt in de maand Augustus. Heerlijk. Het komt de nachtrust ten goede. Alhoewel... sinds ik de ‘wonderpil’ slik tegen overgangsverschijnselen heb ik ’s nachts dromen en nachtmerries die ik mij de volgende ochtend van begin tot einde herinner. Aan mijn comfortabele bed is het niet te wijten al ziet mijn slaapplek er in de ochtend uit als een slagveld. Ieder mens droomt elke nacht maar voorheen kon ik mij die dromen niet of nauwelijks herinneren. Nu ligt dat helemaal anders. Ze zijn regelmatig te gek voor woorden. Mijn liefje hoort mij ’s ochtends geamuseerd of met verbazing aan.

Werkelijk iedereen die ooit een rol speelde in mijn leven, komt in mijn dromen voor. Vriendinnetjes van de lagere en de middelbare school, uit mijn studie- en studententijd, voormalige bazen, huidige vrienden en vriendinnen, dieren, buren, Nelly, mijn liefje - met en zonder herkenbaar gezicht. Soms weet ik zeker dat ze het is maar de persoon in de droom heeft geen fysieke gelijkenis met haar.

Ik bestuur een vliegtuig in de lucht maar ook diep onder de grond, neem deel aan een oorlog in Irak, kan uren zonder zuurstof onder water leven en maak daar van alles mee. You name it, ik droom het.

De serieuze wetenschap weet nog weinig over het waarom van dromen. Freud was van mening dat ze onderdrukte wensen waren. De overheersende mening is dat dromen je waarschijnlijk de ervaringen van de afgelopen dag laten verwerken. Er wordt ook wel beweerd dat dromen duiden op onverwerkte indrukken of emoties. Dat alles is echter niet bewezen. Bof ik even!

Gisterennacht was mijn moeder in de hoofdrol. Ze was recent op een bedompt achterafkamertje gaan wonen in een Haagse achterbuurt waar ik het afschuwelijk vond. Zij had het echter erg naar haar zin. Ze vond het er “gezellig” en haar griezelige huisgenoten vond zij “heel aardig”. Er kwam een SRV-wagen langs de deur (ze kocht rode uien) en er waren restaurants in de buurt. Top. Ik zei haar dat ik zeker niet bij haar kom wonen. Ik ging een kamer zoeken in een betere buurt van de stad!

Ik liet mijn moeder in een restaurant achter waar zij twee vrouwen trakteerde op een drankje. Later zou ik haar daar ophalen. Ik zocht in een telefoongids naar kamerverhuur en had een mooi pleintje op het oog. Ik had geen eigen vervoer en kon evenmin een taxi vinden dus ik keerde snel naar mijn moeder terug.

Iemand hield mij in de straat staande en zei dat mijn moeder de restaurantrekening niet had betaald. Zij wilde geen problemen, de restaurateur was familie van haar. Er stond een rekening van 1.000 gulden open. Hoeveel biertjes en wijn had ze in hemelsnaam getracteerd?! Ik kocht haar schuld af met 100 gulden. Ik zei dat ze het niet zou redden met haar pensioentje als ze zo doorgaat. Het arme mens; in werkelijkheid (92 jaar) is de beschreven situatie compleet ondenkbaar.

Tijdens een andere nacht haalde ik hard uit met een arm. In de droom probeerde ik het beste maatje uit mijn middelbare schooltijd van het lijf te houden. Vreemd, nietwaar? Een knuffel zou beter op zijn plaats zijn. Daarmee sloeg ik de lamp van mijn nachtkast en de knokkels van die hand landden hard op het kastje. (Ze bleven dagenlang gevoelig.) Ik was direct klaarwakker. Mijn liefje werd wakker van de klap. Als het mijn andere arm was geweest, had ik haar hoogstwaarschijnlijk een blauw oog geslagen of anderszins pijn gedaan. Onbewust crimineel gedrag... dat krijg je met zo’n moeder!