Modderdokter

Gisteren gingen we weer eens naar Lo Pagán, een buurtdorp aan de Mar Menor; letterlijk betekent dat ‘kleine zee’ maar in werkelijkheid ligt het dorp aan het grootste zoutwatermeer van Europa. Het water van deze binnenzee is altijd enkele graden warmer dan de Middellandse Zee; het is ook veel zouter. Bovendien kun je mijlenver wandelen of dobberen voordat het water diep wordt. 

Het dorp staat bekend om zijn geneeskrachtige modder. Er zijn modderbaden in de vrije natuur en er staan hotels die modderbehandelingen in programma’s aanbieden. Het verschil is dat modder dat direct uit de Mar Menor wordt gepakt, niet is schoongemaakt. De hotels bieden schone modder aan; vanzelfsprekend tegen een meerprijs. Het is echter hetzelfde basisingrediënt.

In dit super-Spaanse stadje zie je ’s zomers overal Spanjaarden en buitenlanders die zich insmeren met modder. De modder bevat veel calcium, fluoride, magnesium, sulfaat en vooral jodium. De gemiddelde leeftijd van de vakantiegangers is hoog. De gezonde modder trekt met name mensen aan die last hebben van artritis en reumatische klachten. In onze woonwijk kennen wij mensen die ernstige huidaandoeningen hebben (zoals psoriasis). Door de modder worden die klachten aanzienlijk verminderd, naar verluidt. In Nederland hebben zij veel last, na één week hier, soms zelfs zonder te­ smeren - nemen de klachten zienderogen af.

Mensen smeren die plekken in die aandacht behoeven: allerhande gewrichten, gezichten en andere lichaamsdelen. Tevens zie je mensen die hun hele lichaam met modder bedekken. Het leidde door de jaren heen tot memorabele foto’s.

Sommigen kiezen ervoor om zich ‘vakkundig’ te laten insmeren. Niet door zomaar iemand maar door El doctor de los Lodos: de modderdokter. We zien hem daar al vele jaren. Hij heet Pablo Fernández Bartolomé, is niet bepaald fotogeniek, gaat op de fiets naar zijn werk, heeft mandjes achterop en flessen aan het stuur met zijn speciale modder. Hij verzorgt zijn eigen PR. Het enthousiaste artikel over hem hangt hij doorgaans achterop zijn fiets of op de palmboom waar hij op dat moment zijn zaken doet. En hij doet heel goede zaken!

Pablo is van mening dat hij een gave heeft in zijn rechterhand. Persoonlijk vind ik hem dé bofkont van Lo Pagán. Hij is namelijk de enige Spanjaard die ongehinderd en ongestraft aan veel blote damesborsten mag zitten. Oudere maar ook jonge Spaanse vrouwen gaan hier graag topless. Ik aanschouwde het regelmatig. Ik zag hem dan met overgave dameslichamen insmeren met zijn geneeskrachtige modder. Damesborsten veerden enthousiast op onder zijn bedreven handen. (Overigens nooit de mijne.) 
Hij is niet alleen de modderdokter van vrouwen, ook mannen laten zich door hem insmeren. Men laat de modder vervolgens drogen in de zon totdat een harde korst onstaat. Daarna spoelt men zich af in het zoute water, met of zonder de rechterhand van de Spaanse modderman.

Spanjaarden op vakantie houden van gezelligheid en verenigen in Lo Pagán het nuttige met het aangename. Men ligt niet alleen op het zandstrand, ook het gedeeltelijke stenenstrand en de zoutmeren wordt bezet. De lange wandel- en fietspier van het plaatsje nodigt uit tot een wandeling of fietsgang. Ook wij deden het met onze eigen stalen rossen. Om een uur of twee in de middag is het tijd voor de lunch, gevolgd door een siësta. Velen lopen dan naar hun zomerappartement terug; doorgaans slechts gekleed in badkleding. Een typisch Spaans zomerverschijnsel. Mijn liefje en ik bespraken dit... wij kunnen ons niet heugen ooit in bikini of badpak over straat te zijn gegaan.

Daarna lunchten we bij de ‘gitanes’. Ik weet niet zeker of het zigeuners zijn maar dat maakt niets uit: hun chiringuito El Kiko is the place to be. Ze excelleren in verse chipirones (kleine inktvissen met tentakels uit de frituur) en verse sardientjes van de grill. Ze maken bovendien heerlijke huisgemaakte russische salade en serveren grote groene olijven gevuld met ansjovis. Een koninginnemaaltijd. Zomer is Spanje is gezond.