Vanmorgen werden we
om 5 uur gewekt door onze jonge buren. Het was hun tijd om op te staan; naar
het werk om druiven te gaan plukken. Wij en iedereen om hen heen werden wakker
behalve de Aziatische eigenaar van de wekker... Tja. Ik draaide mij nog eens
lekker om.
We boekten een extra
nacht op de camping van Margaret River. We staan op loopafstand van het stadje
en er zijn mooie restaurants. Zo dineerden we bij ‘Arc of Iris’. De jonge kok is
Duits, de jongedame in de bediening bleek zijn Nederlandse partner. Vooraf at
ik verse garnalen in een romige saus en als hoofdgerecht deelden we een portie crispy
pork belly met rode kool, gratin en appelchutney. De avond ervoor aten we in
Margaret River Hotel waar mijn liefje verse erwtensoep at (uit solidariteit
voor de Nederlandse sporters in Sochi) en ik groene Thaise curry bestelde. Ook
die gerechten waren om over naar huis te schrijven.
We staan hier tevens op
rijafstand van een surf- en paddleschool in de baai van Gnarabup. Ik verzin het
niet. Het is een Aboriginele naam; alles dat op ‘up’ eindigt, betekent ‘plaats
van’. We kwamen in de loop van de ochtend aan het strand aan waar we bij Café
Sea Garden een smoothie van groene groenten en koffie dronken.
Daarna gingen we zwemmen. Dit is nog steeds de Indische Oceaan maar naarmate we zuidelijker reizen, daalt de temperatuur van het oceaanwater. Rondom Perth begonnen we met 24 graden Celsius, inmiddels zitten we op 19 graden. Kun je nagaan wat de temperatuur zal zijn als we in het uiterste zuiden de hoek om gaan. Daar komen we in de invloedssfeer van de Zuidelijke Oceaan, die in contact staat met Antarctica. De temperatuur van het oceaanwater zal daar nog meer dalen. De boventemperatuur ligt overdag nog steeds rondom 30 graden Celsius, met een avondtemperatuur van circa 22 graden. We slapen er heerlijk bij. De sterrenhemel is hier prachtig. Vanuit mijn hoge bed kan ik ’s nachts door het plafondluik veel sterren zien. Ook mijn liefje is ingenomen met de prachtige starry nights. Als je al geen natuurmens bent, word je het hier subiet!
Daarna gingen we zwemmen. Dit is nog steeds de Indische Oceaan maar naarmate we zuidelijker reizen, daalt de temperatuur van het oceaanwater. Rondom Perth begonnen we met 24 graden Celsius, inmiddels zitten we op 19 graden. Kun je nagaan wat de temperatuur zal zijn als we in het uiterste zuiden de hoek om gaan. Daar komen we in de invloedssfeer van de Zuidelijke Oceaan, die in contact staat met Antarctica. De temperatuur van het oceaanwater zal daar nog meer dalen. De boventemperatuur ligt overdag nog steeds rondom 30 graden Celsius, met een avondtemperatuur van circa 22 graden. We slapen er heerlijk bij. De sterrenhemel is hier prachtig. Vanuit mijn hoge bed kan ik ’s nachts door het plafondluik veel sterren zien. Ook mijn liefje is ingenomen met de prachtige starry nights. Als je al geen natuurmens bent, word je het hier subiet!
Terwijl ik snorkelde
en grote cat’s eyes opdook, liep mijn liefje naar de mevrouw van de surf- en
paddleschool. Alhoewel haar les voor die dag erop zat, vroeg zij of ik een
privéles bij haar mocht volgen. Juf Megan had tijd en zin, na de lunch. Dit was
mijn Valentijn-kadootje van haar. Ik at een broodje in de campervan en was er
klaar voor.
Megan legde mij uit
wat de essentie van Stand Up Paddle is: vaart maken met de paddle, evenwicht
zoeken (billen boven de voeten, net als bij yoga), met gebogen knieën, recht
vooruit kijken, de paddle bij het uiteinde vastgrijpen en lange stroken maken
met een bijna gestrekte arm. Ze leerde mij ook het allerbelangrijkste: als er
gevaar dreigt of als ik de controle kwijtraak, moet ik op de plank gaan liggen
met de paddle onder mijn lichaam. Ik ging enthousiast te water. Ik was zo snel
dat mijn liefje de papieren namens mij tekenende... (er zijn namelijk rip curls
en er zwemmen haaien rond).
In de eerste tien
minuten lag ik regelmatig in het water, naast de plank. Stand up Paddle ziet er
vanaf het strand eenvoudig uit maar dat is het bepaald niet. Onder andere de
golven maken het lastig. Na een half uurtje klunen liep het gesmeerd. Ik stond
en bleef staan, kon keren, kon zelfs achteruit paddelen, kortom: ik kreeg het
onder de knie en had er plezier in. Dat is iets wat ik hier en in Spanje zeker
weer ga doen. Nu ik de 150 foto’s bekeek die mijn liefje maakte (!), zie ik dat
mijn houding nog niet optimaal is...
Vandaag rijden we
door naar Hamelin Bay, na een bezoek aan Bellview waar een heel bijzondere
schelpencollectie is te bezichtigen. Dat wil Barefoot zeker niet missen.
Ondertussen vond ik hier een zwarte eierschaal van een hondshaai en een witte
van een anderssoortige haai. Hopelijk kan ik de vondsten meenemen voor mijn
persoonlijke collectie in Spanje. Gisteren sloegen we proviand in voor een
aantal dagen. Op onze volgende bestemming is evenmin wifi en telefoonontvangst. Achter krantenpapier maar wel aan een van de prachtigste baaien van deze staat. Dit kind van de zee is happy.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten