Noord-Bali avonturen

Nog niet zo lang geleden kwam Bali in het wereldnieuws vanwege een vulkaanuitbarsting op Oost-Java die gevolgen had voor het vliegverkeer en menig passagier op het godeneiland liet stranden. Uit een blogbericht met foto van goede kennissen in Noord-Bali bleek dat niet alleen het vliegverkeer daarvan last ondervond.

Uit een lokaal nieuwsbulletin dat maandelijks in onze inbox glijdt, vernam ik dat er sinds 1 mei jongstleden 100 meter uit de kust van Lovina een waterpark werd ingericht, net als voor de kust van ons strandje aan de Costa Blanca. Het is een Australisch-Indonesisch initiatief. Op de website is men juichend over de eigen bedrijfactiviteiten. Daar las ik onder andere het volgende:

“The stunning coral reefs of Lovina not only offer the most tranquil back drop for this activity but also offer a unique side of Bali waiting to be explored.”

Dat is nou precies de reden waarom residenten van Banyualit Beach gingen klagen! De vijf drijvende toestellen liggen over een halve hectare water verspreid en zijn verankerd in het koraalrif dat zich daar bevindt. Als snorkelaar mag je niet eens je voet op koraal zetten dus het is volkomen terecht. Dat blijkt niet het enige waartegen wordt geprotesteerd. Het bedrijf legde de speeltoestellen aan zonder de noodzakelijke papieren op zak te hebben. 

De politiewoordvoerder van Buleleng zei dat de provincie eerst een impactanalyse ten behoeve van het onderwatermilieu moet uitvoeren. De drijftoestellen moeten uit het water worden gehaald totdat alle procedures zijn afgehandeld. De toestellen in eigen zee werden afgelopen weekend aan land gehaald vanwege de harde wind, in combinatie met een dubbele volle maan (ook wel extra of blauwe maan genoemd). Inmiddels keerden de speeltjes in het water terug maar de gele vlag staat nog strak.

We skypten gisteren met onze kleine familie in Noord- Bali en dat doet onze mondhoeken altijd krullen; naar boven welteverstaan. Elsa moest op zondag werken dus de skypesessie vond de dag erna plaats. Het was een goed begin van de week. Er werden wederom sketches voor de camera opgevoerd: zo zei Damai dat Yuda niet thuis was. Daar trapten we met open ogen in, we verwachtten grote broer elk moment in de lens te zien verschijnen. Dat gebeurde ook, al liet hij ons een tijdje in spanning. Het zijn übergrappige mannetjes; we zien dat ze happy zijn en dat is hartverwarmend.

Yuda had zijn eerste schoolweek in klas 2 er alweer opzitten. Hij krijgt nu les van een nieuwe juffrouw en hij liet ons weten dat hij blij met haar is. Zijn Engels is goed te verstaan. Sinds dit schooljaar is hij herenigd met zijn 'vroegere' vriendinnetje Zoë die aanvankelijk naar een andere lagere school ging. Haar Australische ouders besloten bij nader inzien toch voor NBBS, de North Bali Bilingual School. Zij gaat daar nu naar de eerste klas. Yuda’s fietsenstalling slinkt razendsnel… een voortand kwam definitief tevoorschijn. Het wachten is op de rest. Damai werd toegelaten tot de blauwe klas van kindergarten. Ook hij doet het heel goed op de internationale kleuterschool.

Elsa stuurde ons vorige week een foto van Yuda die op de bank ligt te chillen… met een ingelijste foto van mijn liefje, Bernadette en mij op zijn buik! Mijn liefje en ik moesten er hard om lachen. Het is een schatje, zowel het ventje als de foto. Die werd in december 2008 gemaakt toen we voor het eerst gedrieën op vakantie gingen. 

De oudste kreeg een nieuwe kast op zijn kamertje. Daarin lagen geschenken, kaarten en vele andere voorwerpen die hij in de loop van de jaren van ons ontving. We zagen andere foto’s die we van hem en zijn familieleden maakten, de wereldbol die we vorig jaar voor hem meebrachten, de microscoop die Ketut namens ons uit Spanje meenam, golftrofeeën en nog veel meer. Ik vind het aandoenlijk. Zijn ouders hebben dit zelf nooit gehad en halen met hun zonen de schade ruim in. 

Ketut vertelde ons tijdens het skypen dat hij waarschijnlijk overstapt naar een andere cruise-organisatie, een Scandinavische. Dubbele salarissen (ten opzichte van het Amerikaanse bedrijf waarbij hij in de afgelopen jaren werkzaam was), rustiger werkrooster en kortere werkdagen. Wie zegt daar nee tegen?! Later deze maand heeft hij een gesprek met een afgevaardigde van de organisatie en daarna weten we meer. Het oorspronkelijke plan was dat hij in September naar Europa zou terugvliegen om aan boord van een cruiseschip te gaan. Het zou nu kunnen zijn dat hij pas later vertrekt als hij voor de Vikingen gaat werken. We zullen zien.

Yuda is later deze maand jarig en vroeg naar de status van zijn birthday box. Sommige tradities wennen snel, zeker bij kinderen. Sinds enkele jaren sturen we de beide jochies voor hun verjaardag een volle verrassingsdoos. Aan zijn moeder stelde hij op 1 augustus voor dat het tijd is om zijn verjaardag te vieren. Dit is immers zijn verjaardagsmaand? We zien nu al dat al dat vijf jaren Montessori- en ander onderwijs zijn vruchten afwerpt! 

De inhoud van de doos bestaat doorgaans uit educatieve speeltjes en kleding; soms eveneens met een puur plezierobject, zoals deze keer. Niet alles in die doos is voor de jarige, ook met broerlief wordt rekening gehouden; naamstickers zorgen ervoor dat er geen onenigheid ontstaat. De doos ging begin juli met tante Pos mee op reis. Slechts drie weken later kwam die op plaats van bestemming aan; zo snel verliep het niet eerder. Het is des te opmerkelijk omdat het in die periode ook Ramadan was en dan ligt veel dienstverlening stil of is vertraagd. Elsa verstopte het gevaarte ergens in huis, weg van nieuwsgierige kindjes.

Op 2 augustus maakte Indonesia AirAsia X bekend meermalen per week rechtstreeks van Bali naar Sydney te gaan vliegen (Melbourne doen ze reeds vijf dagen per week aan). De nieuwe dienst zal in October van start gaan. Dat kan ons goed van pas komen.