Langzaam rijpend fruit

De rust keerde weer, het stof sloeg neer… Gisteravond bracht ik Bernadette naar de luchthaven van Alicante. Time flies when you're having fun. Onderweg was veel Guardia Civil op de been; ze bereidden op meer plekken langs de N332 controles voor. Op de geplande tijd landde ze in een veel koeler Nederland: 19 graden Celsius. Ze appte dat ze behoefte had aan wanten.

Je went snel aan iemands plezierige aanwezigheid en nieuwe routines die dat met zich meebrengt. Bijna elke ochtend zat ze voor 8 uur op de fiets. Wij keken doorgaans vanaf het terras hoe zij naar Las Ramblas fietste. Soms was ze te snel voor onze blik. Twee uur later liep ze bezweet maar tevreden het huis binnen. 

In de dagen waarop ze fietsend de heuvels bedwong, legde ze ruim 400 kilometer af; geen sinecure als je bedenkt dat hier stijgingspercentages van 15% voorkomen en de temperatuur snel opliep. Ber op de Berg is nu Van de Berg. Het is belangrijk dat ze in Nederland haar heuvel- en bergbenen behoudt totdat ze op 20 september de Mystery Mountain voor het goede doel moet beklimmen. Er komen hier regelmatig fietsers voorbij; ik hoor de banden snorren maar geen van hen roept 'joehoe' als hij passeert! Het afscheid is deze keer niet voor al te lang: in december gaan we het jubileum van onze vriendschap vieren, in Australië. Het was de Griekse filosoof Aristoteles die zei “wishing to be friends is quick work, but friendship is a slow ripening fruit”.

Op Bernadette’s bonte avond nodigde zij ons uit voor een etentje; ook dat werd inmiddels traditie. In haar thuishaven in Nederland nam ze ons menigmaal mee naar bijzondere restaurants. Zo leerden wij onder andere HanTing kennen. Het is duidelijk: we houden alledrie van heel lekker eten. Ik durf zelfs te beweren dat de vriendschap nooit tot zo’n grote bloei zou zijn gekomen als we dat niet met elkaar deelden.

Hier nam zij ons mee naar restaurant Cellar Door, dat wij momenteel het beste restaurant van Orihuela Costa vinden. Het zit in een nogal sneu commercieel centrum in Playa Flamenca maar daar moet je als bezoeker even doorheen. De menukaart biedt mediterrane gerechten in een eigentijds jasje. Het restaurant is eigendom van de Britse Lorraine die zelf gastvrouw is -maar hard meewerkt- en er met een begenadigde Alicanteense kok en een goed team een culinair juweeltje van maakt. We genoten van een amuse van rode biet met mierikswortel, carpaccio van octopus, St. Jacobsschelpen met schuim, roze lamskroon, kekke steak tartaar, varkenswangetjes om te zoenen. Mijn toetje, een deconstructie van cheesecake met bosvruchten, is het vermelden extra waard. Het restaurant is een aanrader; reserveren verplicht!

De bontste avond brachten we thuis door. Mijn liefje bereidde haar fameuze ossobuco met kalfsschenkel die we hier af en toe kunnen kopen. De saus die bij deze stoofschotel hoort, is gebaseerd op verse tomaten, worteltjes en bleekselderij in mooie olijfolie. Het is slow cooking bij uitstek. Terwijl kokkie in de keuken stond, lagen Bernadette en ik in een heerlijk zeetje met semi-hoge golven. Na thuiskomst bracht ik de tomatensaus op smaak en later kookte ik de pasta. Het resultaat mocht er zijn. Onze vriendin zou er een snel rondje op hebben kunnen fietsen - met twee vingers in de neus!

Op de dag van vertrek lunchten we bij het oude-vertrouwde Montepiedra, een zonnig terras op het strand van La Glea. We bestelden tapas en wijn, om het af te leren. Een van onze favoriete Spaanse roséwijnen blijkt tijdens een Frans concours in 2015 tot beste te zijn uitgeroepen: Marqués de Cáceres. Daarna dobberden we nog lang in de mooie en heerlijke Middellandse Zee. ♫Méditerranée zo blauw, zo blauw…♫ Groen, turquois, azuur, aquamarijn, het was een zee van kleuren! Mijn liefje en ik houden dit schema voorlopig aan, Bernadette pakte de laatste hoogzomerse zonnestralen van dit jaar mee naar verluidt.

Vanmorgen ontbeten wij voor de eerste keer deze zomer op een koel terras; om 8 uur 's ochtends was het slechts 21 graden Celsius. De nachten koelen af, het zwembadwater begint fris te worden. We dekten voor drie, een goede gewoonte slijt langzaam. We missen haar.