Wat Geert ook beweert

Illustratie: Bas van der Schot

Het Nederlandse volk heeft gesproken. En hoe! Madre mia, wat een misère... Het is niet het hele volk, dat wil ik hier wel hebben gezegd.  Tijdens de recente Tweede Kamer- verkiezingen kozen ruim twee miljoen Nederlanders voor de Partij voor de Vrijheid van Geert Wilders, een radicaal-rechtse partij. Dat is bepaald geen meerderheid van de stemmers (er zijn ruim 13 miljoen stemgerechtigden in mijn Vaderland) maar het was voldoende om hem aan een overwinning te helpen.

Ik keek met verbijstering naar het tv-scherm toen de resultaten van de eerste exitpoll verschenen. Die zag ik niet aankomen: 35 zetels voor Wilders en zijn vermaledijde PVV. Een partij die al bijna 20 jaar haat en verdeeldheid zaait in het land en discrimineert. Een partij die niet voor de vrijheid is van alle Nederlanders maar van slechts een deel van hen. Een nogal bang en sneu deel, in mijn ogen. 

Columnist en auteur Tommy Wieringa stelde dat de gedesillusioneerden van Nederland in Wilders hun man vonden. Zij geloven niet meer in het beschermen van gelijke rechten. Solidariteit en gemeenschapszin maakten plaats voor kaal nativisme (eigen volk eerst). Het is de ander die de vijand is. Deze toenemende trabilisering vormt een bedreiging voor de democratie. Wilders als schild tegen migranten in het algemeen en moslims in het bijzonder. Hij is de exorcist die de vreemdeling zal uitdrijven, zo zien zijn kiezers hem. 

Het werden zelfs 37 Tweede Kamerzetels. Een monsterzege. Beter gezegd: een zege van een monster. Wilders is een wolf in schaapskleren die zich berekenend van zijn milde kant toonde tijdens deze verkiezingscampagne en daardoor de bijnaam Geert Milders kreeg. Maar ik geloof helemaal niets van zijn mildheid. Hij vindt wat hij al bijna 20 jaar vindt. Hij neemt niets terug van zijn ideeën en eerdere uitspraken. Hij werd in 2021 door de Hoge Raad veroordeeld voor groepsbelediging. (Hij wil minder Marokkanen in het land.) Daarom wordt hij verguisd door fatsoenlijke partijen. Om die haat wordt hij al ruim 17 jaar streng beveiligd (wat ik zeker niet goedpraat). 

Hij zegt nu een deel van zijn radicalere ideeën over de koran, moslims en de islam in de koelkast te willen zetten. Als opperste teken van zijn bereidheid tot compromissen sluiten, op weg naar het Torentje en naar een nooit eerder vertoonde extreemrechtse regering. Maar je zet iets in de koelkast om het vers te houden. Die rotte ideeën komen er op een later moment weer uit, daarvan ben ik overtuigd. 

Ik houd mij vast aan de gedachte dat ruim zeven miljoen stemgerechtigde personen in Nederland en daarbuiten niet op Wilders stemden. (De opkomst lag deze keer rond 80%.) Dat is de meerderheid die ik (h)erken. Er wonen ongeveer 850.000 Nederlanders in het buitenland maar slechts 110.000 van hen brachten deze keer hun stem uit. Dat is veel te weinig, wat mij betreft. Onze stemmen en die van de bewoners van het Caribisch gebied zijn nog niet meegeteld. Het tellen van die stemmen duurt wat langer maar dat zal deze uitslag niet veranderen.   

Wilders staat voor alles dat ik hartgrondig verafschuw: eigen volk eerst, uittreding uit de Europese Unie, de gulden herinvoeren, islam-haat en andere vormen van intolerantie, een muur om Nederland, grenzen dicht voor alle vluchtelingen, afschaffing van ontwikkelingshulp, ruim baan voor Schiphol, maximumsnelheid naar 140km/uur, geen windmolens op het land, het stikstofbeleid overboord, boeren weer als vanouds laten boeren, de publieke omroep afschaffen, geen geld meer naar klimaat en de Klimaatwet afschaffen, geen geld meer naar kunst & cultuur, Oekraïense vluchtelingen het land uit, geen militaire steun meer aan Oekraïne, hernieuwd ontzag betonen aan autocratische engerds als Poetin en de Hongaar Orbán. En een havermelkban op de Amsterdamse grachtengordel!  

Ik kan met moeite beschrijven hoe groot de kater was op woensdagavond, woensdagnacht en op donderdag. Ik vind deze verkiezingsuitslag nog steeds onverteerbaar. Maar de kiezer heeft gesproken en de partij met de meeste stemmen wordt nu eenmaal tot winnaar van een verkiezing uitgeroepen. Dat gaat zo in een democratisch bestel.

Illustratie: Alexandra España

Buitenlandse media verwachten dat er een grote schokgolf door Europa zal gaan (BBC en The New York Times). De BBC noemde Wilders ‘the anti-Islam populist’. CNN omschreef Wilders als de Nederlandse ‘anti-EU, extreemrechtse populist’. Het Duitse Tagesschau gaf als commentaar dat ‘die Niederländer einfach die Nase voll hatten’ (we hadden er schoon genoeg van). De Spaanse krant El País noemt Wilders ‘de Nederlandse Donald Trump’. Ze schreven dat hij een referendum wil houden over het vertrek van Nederland uit de Europese Unie en tot een totale stopzetting van de asielinstroom. Belgische media beschreven dat ‘de radicaal rechtse PVV’ de grote winnaar werd. De Franse krant Libération schreef dat de overwinning van ‘de extreemrechtse islamofobe partij van Wilders’ een politieke aardbeving tot ver buiten de Nederlandse grenzen zal veroorzaken. Hebben die het dan allemaal mis om Wilders zo neer te zetten? Ik denk het niet. Wat Geert nu ook beweert.

De Russische staatstelevisie was er als de kippen bij om de overwinning van Wilders te bejubelen. Men steunt zijn initiatief van harte om Oekraïnse vluchtelingen terug naar het bezette land te sturen. De Hongaarse premier Orbán -die voortdurend dwarsligt in de EU en maling heeft aan democratie in zijn land- was de eerste buitenlandse regeringsleider die Wilders feliciteerde met zijn eclatante overwinning. Felicitaties ontving hij ook van de Franse Marine Le Pen, eveneens een 'goede' vriendin. Met zulke vrienden heb je geen vijanden nodig! 

In een interessante analyse van journalist Rob Wijnberg van de Correspondent (dat een meevoelende en net zo verbouwereerde vriendin mij toestuurde) las ik dat types als Wilders tot de zogenaamde nostalgisch nationalisten worden gerekend. Ze zien vooruitgang als iets dat in het verleden, iets dat achter ons, ligt. Een verleden waarin de grenzen van Volk en Vaderland er nog toe deden. Waarin het volk en het vaderland (nog) niet werden bedreigd door grensoverschrijdende problemen (zoals klimaatverandering), door grensoverschrijdende instituties (zoals de EU en de NAVO) en grensoverstekende vreemdelingen (zoals moslims, asielzoekers en vluchtelingen). Vooruitgang is voor dit soort nostalgisch nationalisten terugkeren naar het verleden. Naar een tijd waarin het klimaat nog geen crisis en stikstof nog geen probleem was. Naar een tijd waarin de bevolking nog autochtoon, de woonwijk nog homogeen, het boerenleven nog romantisch en het eigen land nog onafhankelijk was en trots op de eigen identiteit. 

Wilders neemt als nostalgisch nationalist zijn bange achterban mee terug naar die mythische tijden, volgens Wijnberg. Progressief Nederland had (heeft?) geen verhaal waarin grote groepen mensen geloven. Maar ik blijf solidair met de medemens, ongeacht zijn of haar afkomst, religie, kleur of seksuele voorkeur. Wijnberg noemt het verleden van dit soort nationalisten een “gelogen verleden” want het heeft nooit echt bestaan en je kunt er bovendien niet naar terugkeren. Als vooruitgang geen verhaal meer heeft, dan vertelt het verleden wel waar we naartoe gaan. Brrrrr. Angstaanjagend goede analyse... 

Nu is de prangende vraag of Wilders in staat is een regering te vormen en zo de nieuwe premier van Nederland te worden. Het wordt dan een erg rechtse regering, tot mijn grote verdriet. Ik stemde als progressief ook voor politieke verandering maar niet van deze orde. Wie van de andere politieke partijen gooit zijn fatsoen en principes in de vuilnisbak? Zet ze tijdelijk in de koelkast? Van Caroline van der Plas en consorten weten wel al dat ze staan te trappelen in de coulissen. De BBB is ook een club die alles bij het oude wenst te laten. Zij willen koste wat het kost aan deze extreemrechtse coalitie deelnemen. principes zijn er om overboord te gooien. Tja. Dat wordt een coalitie die is gedoemd te mislukken...

Premier Geert Wilders is een anagram van Wereld Emigreertrips maar dat zal wel toeval wezen. Een woordgrap van de Nederlandse koning van de korte, grappige gedichten: Theo Danes. 

Ik had niet kunnen bedenken dat ik het volgende nog eens zou schrijven: ik ga Mark Rutte nog missen als premier!