Oproep aan Nederlanders in het buitenland

Ik weet niet precies waar die aandacht voor Nederlanders in het buitenland plotseling vandaan kwam maar het is een feit dat er recent publieke acties werden ondernomen om met Nederlandse emigranten in contact te komen. De ene actie klonk oprechter en leuker in mijn oren dan de andere.

Zo riep de presentator van het radioprogramma ‘Vroege Vogels’  luisteraars in het buitenland op zich te melden bij de redactie. Aan die oproep gaf ik met plezier gehoor. Inmiddels had ik tweemaal telefonisch contact met Gert van de redactie. Hij is een enthousiaste jongeman die afstudeerde in Bosbeheer (specialisatie Ecologie) aan de Universiteit van Wageningen. Hij begon als stagiair bij dit programma en werkt er nog steeds. Dat begrijp ik! 

Het was een leuk gesprek, hij blijkt onder andere veel te weten over inheemse roofvogels in Spanje. Zelf moet ik doorgaans het boek ‘Guia de Rapaces Ibericas’ raadplegen, hij benoemde de vogels zonder hapering. Ik (h)erken mijn meerdere direct. Hij vertelde dat hij eerder dit jaar een vakantie doorbracht in Extremadura, een Spaanse regio langs de Portugese grens die ik al lang wil bezoeken vanwege de plaatselijke roofvogelpopulatie (vooral arenden). Daar vind je nog soorten die in andere delen van Europa niet meer voorkomen. Het kwam er tot dusver niet van dus die bestemming staat op mijn reiswensenlijst. Hij hoorde mij op een geëngageerde en aanstekelijke manier uit over de bevindingen en avonturen in mijn woonomgeving. Van het een kwam het ander.

Nu heeft Gert mij gevraagd om een reportage te maken over de zoutpannen (salinas) van San Pedro en over Mar Menor, Europa’s grootste binnenzee die zwaar vervuild raakte. Dat moet gaan lukken. Ik blog er immers al jarenlang over. Mijn idee is -in samenspraak met mijn liefje en met input van haar kant- om op een mooie dag naar Lo Pagán te gaan en daar twee vliegen in één klap te staan. Alhoewel ik geen vlogger of podcaster ben en het ook niet wil worden, denk ik wel dat ik over die twee gebieden een goed verhaal kan vertellen. Over wat ik zie als ik daar ben en naar links kijk (salinas) en naar rechts (Mar Menor). Twee verschillende werelden. Over vogels en zeedieren die het daar naar hun zin hebben en over de vervuilde plas de dieren juist het leven onmogelijk maakte. Twee grote tegenstellingen. 

Een kritische noot en een grap horen doorgaans in mijn relaas dus dat ga ik nu ook proberen. Deze reportage vereist ook de nodige voorbereiding maar dat ben ik gewend als blogger. De Vroege Vogels-uitzending waarin mijn verhaaltje van een paar minuten zal zijn te horen, vindt plaats op 31 december (van 7:00 tot 10:00 uur op NPO Radio 1). Dan zijn wij al ver verwijderd van de Costa Blanca en gaan we onder andere op zoek naar kolibries in Zuid-Amerika. Dat neemt niet weg dat ik mijn uiterste best ga doen om er een leuke opname voor de Nederlandse luisteraar van te maken! 

De tweede oproep aan Nederlanders in het buitenland was van heel andere orde. Zelf deed ik daar bewust niet aan mee. Het was namelijk de Telegraaf die Nederlandse lezers in Spanje opriep zich te melden. Er blijkt een toename te zijn in het aantal mensen in Nederland dat wil emigreren naar Spanje na de verkiezingsoverwinning van Geert Wilders. De kop van het krantenartikel was ‘Lekker weg van dat zooitje in Nederland’. Dat beloofde weinig goeds, wat mij betreft. Dit is taal van de straat die weinig aan de verbeelding overlaat. 

Er kwamen jubelverhalen op de redactie binnen. Over de zwembaden, de lage belastingen, goedkope benzine en investeringen met een ‘mooi rendement’. (Sommige) Nederlanders blijven calculerende burgers, ook buiten de landsgrenzen. Deze respondenten proberen naar verluidt ‘de narigheid uit Nederland op afstand te houden’. Vooral de manier waarop ‘de politiek met Geert Wilders omgaat’ speelt hen parten. Het is al zover gekomen dat ze uit pure ergernis het nieuws op NPO en RTL4 niet meer kunnen bekijken. 

Een reactie van een columnist van de Volkskrant kon niet uitblijven: golfen uit wanhoop, goed dat er eindelijk eens aandacht voor is! Onze gelukszoekers in Spanje zijn niet te benijden. 

Al zou ik de oproep van de Telegraaf hebben gelezen, dan nog zou ik niet hebben gereageerd. Ammenooitniet! Je weet dat jouw bijdrage wordt gebruikt (misbruikt) voor dubieuze doelen. Wat een afschuwelijke club is dit toch; serieuze en waarheidsminnende journalisten onwaardig. In de Tweede Wereldoorlog heulde de Telegraaf met de vijand. Na de oorlog werd deze krant veroordeeld voor het voeren van verraderlijke en vijandelijke propaganda. De geschiedenis lijkt zich te herhalen... Denk bijvoorbeeld aan de haatcampagne tegen Sigrid Kaag. Op die redactie zijn wederom bedenkelijke stemmingmakers werkzaam. En ze mogen vaak aanschuiven in praatprogramma's zonder op hun gedrag te worden aangesproken. Tja.  

Voor mij, die ruim 20 jaar geleden naar het buitenland vertrok vanwege werk, is het onmogelijk om de huidige narigheid in Nederland op afstand te houden. Ik ben geboren in Nederland, voel mij te allen tijde Nederlandse en zal mijn paspoort voor geen goud inruilen voor iets anders. Niet alleen vind ik het belangrijk met Nederlandse vrienden over belangrijke thema’s te kunnen (blijven) praten om binding te houden, ik ben bovendien nooit een wegkijker geweest. Onverschilligheid maakt onze wereld lelijker, dat vind ik al sinds ik adolescent was. Na de recente Tweede Kamer-verkiezingsuitslag werd de narigheid op afstand houden onmogelijk. 

Gisteren ontving ik als Nederlandse stemmer in het buitenland een mail in mijn postbus van de gemeente Den Haag. Het nationaal briefstembureau meldde dat Groenlinks-PvdA de meeste stemmen kreeg (28,5%). De VVD volgde op gepaste afstand met 17,4% van de stemmen. NSC werd derde met 12,2%. Op de PVV stemde 6.3% van de Nederlandse ex-pats. (Over een aantal van hen was dus iets te lezen in de Telegraaf.) D66 kreeg er een zetel bij nadat alle stemmen van Nederlanders in het buitenland waren geteld. Een lezer van de Volkskrant vroeg zich af hoe rechtvaardig dat is. Omdat we al jarenlang weg zijn en al die tijd geen belasting betalen. Hij vroeg zich af welke partij die vraag aan de orde durft te stellen. Die meneer kan ik zeggen dat het maar gedeeltelijk waar is wat hij zegt. Mijn gepensioneerde liefje betaalt wel degelijk belasting in Nederland (het gaat te ver om uit te wijden). Bovendien geeft de Nederlandse overheid ons een (straf)korting op de AOW, te weten 2% voor elk jaar dat we in het buitenland woonden of werkten. Het opkomstpercentage van 'ons' lag overigens op 65%. 

Het Vaderland en het constructieve deel van de bevolking wens ik alle goeds toe, zoals wij dat hier ook ervaren onder de Spaanse zon. Overigens ben ik geen gelukszoeker, meneer Donkers. Aanvankelijk woonden wij ook op een golfbaan (en we golfden) maar inmiddels verruilden we het appartement voor een huis in een Spaanse buitenwijk. Zonder zwembad maar wel met de grootste pool op loopafstand: de Middellandse Zee. We houden van Spanje, van het klimaat, de cultuur, de culinaire traditie, de mensen die we hier leerden kennen, van de eindeloze ruimte in dit land. In het voor- en najaar heerst hier stilte en zijn de (wandelende) duinen langs onze woonwijk een vogelparadijs. We spreken de taal, oefenen nog elke dag Spaans met Duolingo en dat opent vele deuren en harten. Dat is mijn aanrader aan al die Spanje-gangers die worden aangehaald in de Telegraaf: spreek 's lands taal. (Dat blijkt ook goed te werken in Nederland met de buitenlanders aldaar.) 

Er is geen haar op mijn hoofd die compassie voelt voor politicus Geert Wilders. Als hij premier wordt, gaat de hoogblonde man met Indonesische roots (van moeders kant) die zijn eenpersoonsbeweging -naar verluidt- met harde hand regeert, Nederland geen beter land maken. Daarvan ben ik overtuigd. Het is mij duidelijk wat mensen buiten de landsgrenzen met meningen als die in de krant van Wakker Nederland, als hun belangrijkste informatiebronnen gebruiken.

Dat voerde mijn gedachten naar de jongste zoon van onze Spaanse overburen uit Madrid. António (ingenieur) verliet Spanje een aantal jaren geleden vanwege zijn werk om met echtgenote en twee kinderen in Den Haag neer te strijken. Arbeidsmigratie is van alle tijden. Ze vestigden zich aan de Noordzee. Inmiddels kochten ze er een huis met tuin. Ze dachten nooit meer naar Spanje terug te keren en begonnen de Nederlandse taal onder de knie te krijgen. Hebben ze nu bedenkingen over een mogelijk PVV-kabinet in hun nieuwe land? 

Deze partij en diens aanhang hebben vooral problemen met migranten van buiten Europa maar ik kan mij voorstellen dat het idee van Wilders als premier Spaanse ex-pats een ongemakkelijk gevoel geeft. (Spanje kreeg in de vorige eeuw te maken met een bloedige burgeroorlog die werd veroorzaakt door een extreemrechtse legercoupe.) Zoals het mij ook een ongemakkelijk gevoel geeft als ik lees hoe de extreemrechtse Spaanse partij VOX tekeergaat tegen migranten en eigen volk eerst predikt. Maar wie van de Telegrof-respondenten kent die geschiedenis en het huidige politieke klimaat?