Getatoeerde ui

Kijk jij al? Als je het niet doet, mis je echt iets! We boffen als kijkers van de 16^de jaargang van Masterchef Australia. Dit is mijn favoriete kookprogramma op tv dat van Down Under jaren geleden overwaaide naar Nederland en daar fanatieke fans als muzelluf trof. Vanaf de allereerste uitzending kijk ik, jaar na jaar. Voor het eerst kijk ik nu via NLZiet. Het leuke daarvan is, is dat je een gemiste uitzending nog dezelfde dag of later kunt terugzien.   

We hebben dit seizoen te maken met een bijna geheel vernieuwde jury en 22 amateurkoks die met elkaar onder andere strijden om de eer, een aanzienlijke geldprijs (250.000 Ozzie dollars) en een culinaire carrière. Jamie Oliver is de eerste chef op uitnodiging die de kandidaten bijstaat en tijdelijk onderdeel is van de jury. Een jury die bestaat uit ouwe-vertrouwen Andy Allen en Poh Ling Yeow met twee nieuwe panelleden. De Franse chefkok Jean-Christophe Novelli is uiterst charmant maar hij valt als gesofisticeerde Europeaan wel een beetje uit de toon bij de Ozzies. Al past hij zich snel aan. Toen kandidate Sumeet -met Indiase roots- een heerlijke tandoori-garnalenspies maakte, vroeg hij of hij mocht komen samenwonen met haar. Haar antwoord was dat ze niet zeker weet wat haar echtgenoot daarvan vindt... De stemming zit er dus al goed in!   

We boffen als kijker vooral met de enthousiaste kandidaten die dit jaar zijn geselecteerd. Een leuke mix van jong en oud, met uiteenlopende achtergronden. Ik denk dat Australië de grootste smeltkroes van de Westerse wereld is. De staten New South Wales en Queensland zijn hofleveranciers van het kooktalent. Ik vind het ook leuk dat een van de kandidaten uit Tasmanië komt; het gaat om slager Josh Perry. Dat ‘aanhangsel’ Down Under bezochten we in 2016 enkele weken in een kampeerwagen; deels in gezelschap van vriendin Bernadette die eveneens een grote Masterchef Australia-fan is. 

Er is dit seizoen slechts één immuniteitsspeld te winnen en dat gebeurde al tijdens de eerste kookopdracht in de eerste week. De speld werd gewonnen door de 28-jarige Nat Thaipun die in het dagelijkse leven barista is in de staat Victoria. Ze is van 100% Thaise ouders maar zelf is ze geboren in Australië. Het is een vrouw met indrukwekkende tatoeages ‘up her sleeve’. Telkens als ze ergens naartoe reisde, liet ze een tattoo zetten. Zo verzamelde ze er meer dan 90 op haar hele lichaam. Een groot deel van die tatoeages liet ze zetten in Nieuw-Zeeland waar deze lichaamsbeschilderingen vast onderdeel zijn van de Maori-cultuur. Zelf verklaart ze de interesse hiervoor uit de verbintenis die ze voelt met haar Thaise voorouders. Daar is een tatoeage eveneens een eeuwenoude expressie van hun cultuur. 

Nat won de belangrijke speld met Kangaroo Larb, een pittig Aziatisch gerecht met blokjes kangoeroevlees. Het was kennelijk niet alleen waanzinnig lekker, het zag er ook prachtig uit, met een soja-ingelegde eierdooier, gepickelde komkommer en eetbare bloemen ter decoratie. Het was een alternatief voor steak tartare, een favoriet gerecht van mijn liefje; om in een restaurant te bestellen en in het thuisrestaurant van Huize Barefoot zelf te bereiden. Het is een van haar signature dishes.    

Er bleek op internet enige ophef te zijn ontstaan na deze uitslag. Australische kijkers vroegen zich af of een gerecht dat rauw (ongekookt) is wel kan winnen in een kookprogramma. Dat vind ik gezever van de bovenste plank! Dan kun je bijna geen salade bereiden in een poging een opdracht te winnen. En dat terwijl het gerecht goed in elkaar stak en vooral heel lekker werd gevonden. Uit ervaring weet ik dat je nogal wat moet doen met kangoeroevlees voordat je het rauw kunt eten, laat staan dat je het ver-ruk-kul-luk noemt. Daar komt veel kooktalent aan te pas. Tja. 

Het niveau van koken was in de eerste week van dit seizoen al veel hoger dan in de twee voorgaande seizoenen in de finale. Ik denk dat de programmamakers hun lesje hebben geleerd; veel kijkers haakten af of mopperden. Er valt nu dan ook weer veel te genieten en te leren. Momenteel heb ik zelf niet veel zin om te koken. Ik ben mijn goesting even kwijt. Ik heb wel trek (geen eetlust) maar geen zin. Ik weet waardoor dat komt maar niet alle details ga ik hier delen. Dit wil ik hierover wel kwijt: het is nog tamelijk warm in de keuken. Voorts zijn de gerechten die ik zelf het liefst eet, niet per se de gerechten die mijn liefje prefereert. Zij wil wel koken in mijn plaats maar haar gerechten zijn niet de gerechten die ik dagelijks wenst te eten. En zo modderen we aan. 

Een paar van de leukste verhalen die ik tot nu toe hoorde in het programma, zijn ondere andere die van Stephen Dennis uit Queensland. Deze Stevie of Stevo (iemand een bijnaam geven is gewoonte in Australië) is als 62-jarige de oudste kandidaat. Hij is in het dagelijkse leven tourgids. Daar valt veel te zien, weet ik uit eigen ervaring. Ik vond het een van de meest authentieke staten van dit grote land.  

Kokend om zo uit de eerste afvalrace te blijven, maakte hij een gateaux à la Women’s Weekly. Een chique macademiataart met schuimlagen. Als jochie ontving hij van zijn moeder een kookboek van de Australische Women’s Weekly. Destijds kregen veel gerechten een Franse aanduiding. Hij is op zich geen taartenman maar wilde graag laten zien waartoe hij in staat is. Die zelfverzekerdheid zie ik ook bij andere kandidaten en dat is interessant, gezien de prille fase van de competitie. 

Juryleden Poh en Jean-Cristophe gaven hun eerste Masterclass. Poh bereidde een prachtig dessert met pistachenoten, JC bereidde biefstuk op een bed van polenta met blauwe kaassaus. (Het klinkt wellicht niet zo maar het was een prachtig gerecht.) De ene deed het met vaste basisingrediënten (bloem, boter, melk, etc.) plus 1 extra te kiezen ingrediënt en 90 minuten bereidingstijd, de andere met maximaal 20 ingrediënten en de helft van de tijd.

De kandidaten konden kiezen uit deze twee scenario’s. De sympathieke 40-jarige Snezana Calic uit Victoria heeft Kroatische roots. Als kind deed ze ervaring op met de Meditterane keuken en na een verhuizing naar Servië met steviger gerechten. In 2009 verhuisde ze met haar familie naar Australië. Zij koos voor scenario 2 en voor de nederige maar veelzijdige ui. Ze maakte tortellini met ricotta en gekarameliseerde ui, gepickelde ui, uienbouillon en uiencompote. Als ze deze wedstrijd zou winnen, zou ze een tatoeage van een ui op haar arm laten zetten. Dat vond ik een blogtitel waard! (Ze won niet.) 

Steve Dennis koos eveneens voor scenario 2 met macademianoten als hoofdingrediënt. Daar staat dan een stoere vent aan het fornuis met een rode kop en een leesbril op zijn neus, een krokodillentand aan een ketting om zijn nek een deftige vrouwentaart te bakken. Zie je het voor je? 

Hij vertelde bij die gelegenheid dat hij was geselecteerd voor de allereerste jaargang van Masterchef Australia in 2009. Hetzelfde seizoen waarin Poh Ling Yeow, nu jurylid, tweede werd en Julie Goodwin won. (Ten onrechte, wat mij betreft maar hey-ho...) Er brak destijds in Queensland dermate heftig noodweer uit waardoor wegen werden verspert en hij niet naar Melbourne kon vliegen voor het programma. Nu, zoveel jaren later, doet hij alsnog mee. Hoe mooi is dat?! Stevo won deze uitdaging niet. 

De 30-jarige Savindri Perera -met Sri Lankaanse roots- uit South Australia deed dat wel. Ze bereidde een ceviche van pijlstaartinktvis, mango, chili, gezoete kokosnootmelk en curryblademulsie, met zelfgebakken chips om het gerecht mee op te lepelen. Het zag er prachtig uit, het water liep mij in de mond. Ook dit gerecht zou niet misstaan in de finale. Dit zou ik wel een keertje willen namaken. Het begint weer iets te kriebelen... De wonderen zijn de wereld nog niet uit.

De eerste kandidaat is al naar huis gestuurd. Dat sneue lot trof de 38-jarige James uit West-Australia. Hij, lagereschoolmeester, mag weer voor de klas gaan staan. Zijn gegrilde -met feta en groenten gevulde- pijlstaartinktvis was niet goed genoeg. Beter gezegd: de vis was niet gaar. Saillant detail is dat ik dat gerecht ruim 35 jaar geleden als eerste voor mijn liefje bereidde tijdens onze destijds prille liefde. Dat gerecht overleefde het toen ook bijna niet... (Zij vond het niet lekker.) Ik heb het nooit meer bereid, voor wie dan ook. 

Dit programma boeit weer, na een dip van een jaar of twee. Zelf heb ik nog geen favoriet maar de verrichtingen en gerechten van Nat, Sav en Sumeet maken mij enthousiast. Girl Power! Ik weet nu bijvoorbeeld hoe je met schalen een tandoor-rookoventje kunt nabootsen op zijn Europees. Dat vind ik al heel wat na een week kijken. Masterchef Australia 2024 is dagelijks te zien op NET5 om 19:30 uur.