Kaaskoppen

Afgelopen zondag werd de prijs voor het beste Nederlandstalige natuurboek uitgereikt tijdens het Vroege Vogels Festival. De eer viel te beurt aan ‘Muizenleven’ van auteur en filosofe Eva Meijer (1980). Haar boek was een van de 139 inzendingen. Meijer begon aan een experiment en ging met 25 ex-laboratoriummuizen samenleven om ze beter te begrijpen en te leren kennen. Zo kwam ze erachter dat deze gewezen proefdieren geen ‘plaag’ zijn maar levende wezens met eigen karakters, vriendschappen, een eigen taal en cultuur. Samenleven met muizen was voor Meijer een les in zorg en verbondenheid en deed haar beseffen “dat we allemaal kleine wezens zijn in de uitgestrekte ruimte die het leven is.” 

Juryvoorzitter Jean-Pierre Geelen sprak tijdens de live-uitzending van een even meeslepend als ontroerend boek. “Een piekfijn werk, dat je de ogen opent op verschillende manieren, gemaakt door een auteur die duidelijk met hart en ziel in de materie zit.” Met dit werk toont Meijer aan dat muizen complexere dieren zijn dan gedacht. De Natuurboekenprijs is een initiatief van natuurorganisatie LandschappenNL, de Volkskrant en radioprogramma Vroege Vogels. De winnares krijgt €5.000 en een originele tekening, gemaakt door kunstenaar Raoul Deleo. Alhoewel ik met interesse luisterde naar de geïnterviewde winnares zullen muizen niet tot mijn vriendenkring gaan behoren. Dat ligt bepaald niet aan haar. Ik heb nog nooit iemand zó enthousiast over deze diersoort horen spreken!

Hun favoriete hapje daarentegen, kaas, is wel aan mij besteed. In de afgelopen tijd vlogen Nederlandse vrienden weer binnen. Dat gaat doorgaans gepaard met de komst van een mooi stuk belegen boerenkaas waaraan de stalgeur nog kleeft. Dit type kaas is het grootste gemis voor ons als Nederlanders in het buitenland. Geen drop (werd voor mij geen verslaving), geen hagelslag (kennen we hier als ‘fidéos de chocolate’) of iets anders. Spanje brengt genoeg kazen voort, van verse kaas tot Manchego, maar die komen niet in de buurt van onze voorkeur.

Als ontbijt eten we het liefst plakjes kaas op een vezelrijke cracker en een beschuitje met aardbei of ander fruit. Bij hoge uitzondering worden er twee crackers met kaas toegestaan; we zijn er zuinig op! Alleen als we een stuk kaas uit de vacuümverpakking halen, staan we onszelf toe de eerste plakjes van de zijkant te schaven. (Dus niet van de korte bovenkant.) Vanzelfsprekend hebben we een kaasschaaf in de la liggen (plus eentje als reserve). De kaasschaaf is niet door een Nederlander uitgevonden, tot verrassing van vele medelanders. Het was de Noorse meubelmaker Thor Bjørklund die de ‘ostehøvel’ bedacht. Hij was gewend met een timmermansschaaf hout te bewerken en dat bracht hem op een ander idee. In 1925 vroeg hij er patent op aan. De kaasschaaf werd een van de meest geliefde uitvindingen voor de Noren. Op 27 februari van dit jaar werd het 100-jarig bestaan van dit superhandige gebruiksvoorwerp gevierd. Wij kunnen niet zonder! 

Deze kaaskoppen gaan binnenkort een weekje naar het Vaderland. Is dit een vakantie? Of noemen we het een uitje? Hoe het ook zij, we hebben er zin an. We gaan in eerste instantie om de opgehitste boel daar tot bedaren te brengen. Succes is niet gegarandeerd maar als je het niet probeert, dan weet je het niet. Eens kijken of we die extreemrechtse geesten weer in de fles krijgen. 

Dat is echter niet onze enige missie. We gaan ook vriendin Bernadette bijstaan die 65 jaar wordt. Daar hoort een groot feest bij en daarbij mogen wij niet ontbreken! We kennen elkaar dit jaar 20 jaar dus ook dat is het vieren waard. Zij zal voorlopig nog een bezig bijtje blijven maar ze is wel klaar met het officiële werk dat ze in de afgelopen decennia deed. Ze kan terugkijken op een mooie, gevarieerde loopbaan. Eerst gaat ze (lang) reizen. 

Zoals altijd wanneer we naar Nederland gaan, vullen we niet alle dagen met vaste afspraken. Voor je het weet, loopt de agenda vol en die situatie willen we niet meer. Het mag er tegenwoordig bij ons wat relaxter aan toegaan. Mensen die vroegen of we deze keer langskomen, gaan we wel met een bezoekje verblijden. 

Zo staat er een lunchafspraak in de agenda met twee leuke personen uit Amsterdam die we leerden kennen tijdens de Turkije-rondreis die we maakten in april van dit jaar, Nelleke en Martin. Daar vierde ik mijn 65^ste verjaardag en deze twee leukten met mijn liefje, een gezellige lunch aan een binnenhaven in de buurt van Troje op. Zij werkte jarenlang in de museumbranche en hij was cameraman. Inmiddels zijn ze beiden gepensioneerd. 

Op de terugweg maken we misschien wel een stop bij de Dapp Frietwinkel in Leiden (Aalmarkt 14). Eigenaar Siem van Bruggen (hiernaast) werd afgelopen weekend tijdens de WK Friet in Frankrijk uitgeroepen tot beste frietbakker ter wereld. Hij deed mee in de categorie ‘authentieke friet’. Een van de geheimen van de bakker is dat hij zijn biologisch geteelde aardappelen uit Nederlandse zeeklei voor het (driemaal) frituren kookt in water met rozemarijn. Dat hem dat geen windeieren legde, is het feit dat zijn friet al werd verkozen tot beste in 2015 bij de jaarlijkse friettest van het AD. En nu dus wereldkampioen. Eén frietje per week maakt de maag niet van streek! 

Er staat zeker een bezoek aan Museum Fenix (Feniks) in Rotterdam op ons programma. Een in cultuur, wereldgeschiedenis en migratie geïnteresseerde persoon wil dat met eigen ogen zien. Een aantal vrienden ging mij voor naar deze plek en niet iedereen was even waarderend. Iemand stelde dat het onderwerp ‘migratie’ (de geschiedenis van landverhuizers) een beetje ondersneeuwde en dat de tentoongestelde kunst wat ‘bijeengeraapt’ lijkt. Iemand anders vond het echter absoluut een bezoek waard. Ik ga het zelf beoordelen. De Tornado, het kunstwerk dat op het grote gebouw staat en is ontworpen door de Chinese architect Ma Yansong, zet ik als amateurfotografe graag (letterlijk) in het zonnetje. Met andere woorden: een nieuw webalbum is in de maak. 

De laptop gaat mee op pad dus wellicht blog ik de komende week nog een keer vanuit Den Haag. De shorts en t-shirts gaan tijdelijk uit, net als de teenslippers en het zwempak. Ze worden ingeruild voor een warme jas, lange broek, trui en sokken. Dat is even wennen maar er staat hopelijk veel goeds tegenover. 

We gaan zeker een smakelijk stuk belegen boerenkaas met stalgeur mee naar huis nemen.