On the road again

Mijn liefje had het in de afgelopen dagen druk met het vinden van een vrije campervan! 

Drie weken geleden checkten we voor het laatst online de beschikbaarheid van dergelijke motor homes; er was veel te huren. Toen nog wel. We hadden nu de grootste moeite om iets te vinden in de voorgenomen reisperiode. Bovendien bleek het niet eenvoudig om een mobiel te vinden die ons bevalt. Wij legden in de afgelopen weken niets vast omdat we niet precies wisten of onze vriendinnen Claire en Julie reisplannen hadden. Dat bleek niet zo te zijn, al schaften ze recent een mooie campervan aan. Het is een ruime Fiat Ducato met twee gescheiden bedden en verder alles erop & eraan. Na heel veel speurwerk bleek er nog iets te vinden. Het model is een Winnebago die op een Toyota Hilux is gebouwd. Mijn liefje wil al jaren in zo’n truck rondrijden dus nu gaat het gebeuren, al zal ik het meeste chauffeerwerk doen. De kampeerwagen beschikt over een toilet, airco, een keukentje, zithoek en een tweepersoonsbed van 1.35m breed... We gaan proberen om ons daarin op te rollen.

Claire maakte een zak voor natte zwemkleding voor ons, we kregen twee vliegennetten kado die we over onze petten kunnen dragen, ze kochten twee gedetailleerde kaarten van West-Australë en twee boodschappentassen voor ons. En we kregen beiden een nieuw t-shirt met opdruk kado. Een verblijf in Sydney is voor ons incompleet zonder een bezoek aan het beroemdste strand van de wereld: BONDI. Deze keer waren het geen surfgolven. We zwommen in kristalhelder water, lunchten daarna met fish & chips, gemaakt van verse kabeljauw en werden daarna in een nieuw surfchick-shirt gestoken. We worden erg verwend.  

Als tegenprestatie kookten we voor onze vriendinnen die het overdag druk hebben en bovendien bepaald geen kooksterren zijn. Ik maakte verse zalmkoekjes, mijn liefje bereidde ossobuco, samen bereidden we nasi goreng met saté en nog zo wat verzinsels. Julie nam zich voor een aantal van die gerechten zelf te gaan bereiden, na ons vertrek. Alle ingrediënten en stappen werden genoteerd, het is nu een kwestie van doen.

Voor het slapengaan spelen we een spelletje, zij tegen ons. Het heet ‘letterflip’ en bestaat uit een plastic alfabet op een bord. De letters kun je rechtop zetten en neerleggen. Daarnaast zit een gleuf waarin je een kaartje met woorden kunt stoppen; woorden met drie tot en met zes letters. Ieder team moet het woord raden dat het andere team beheert. Een fout geraden letter wordt neergelaten. De goede letters krijgen een kroontje. Het eerste spel deden we in het Engels. Wij wonnen. Het tweede spel was de revanche. Wij wonnen wederom. Wij besloten op enig moment dat wij ondanks alle gewin werden benadeeld... we spelen immers niet in onze moedertaal. Wij maakten dus een kaartje met vier Nederlandse woorden. Het werd een hilarische ronde die we nogmaals wonnen. Het is altijd gezellig met de meisjes en hun Furry Princess (Lucy de hond). Het zijn grote lieverds, met een enorm gevoel voor humor. We zullen hen missen.

Begin volgende week vliegen we naar Perth om ‘Winnie’ op te halen. Het is een vlucht van vijf uur, van de ene kant van het continent naar de andere. De eerste stop met de kampeerwagen zullen we maken op een camping in Fremantle, een half uurtje reizen van het ophaalpunt. Daarna gaan we richting Margaret River (wijstreek) en we gaan de outback van deze staat verkennen. We hebben bovendien tijd genoeg om ook het noorden van de westkust te gaan bezoeken. Pipo de Clown en Mama Lou hebben er zin in! Wordt vervolgd.