Where two oceans meet

Dit is de tweede blog van vandaag. Er is zoveel te zien en te vertellen en als ik dan een goede internetverbinding tref, dan maar gelijk doorpakken. Niet in de laatste plaats omdat vandaag een bijzondere dag is: mijn liefje en ik zijn 25 jaar samen. Nooit gedacht dat ik ooit met iemand zolang zou kunnen en willen samenleven maar toen ik haar eenmaal ontmoette, wist ik zeker dat ik het met haar wilde proberen. En het is gelukt! Als je van ‘lukken’ kunt spreken. Een relatie lang en goed houden, vraagt inzet en doorzettingsvermogen. Maar als je je maatje in het leven hebt gevonden (zoals in mijn geval), is dat geen ondoenlijke inspanning.

Gisteren waren we in Cape Leeuwin Natural Park, bij de nog werkende vuurtoren. Op dat punt komen de Indische Oceaan en de Zuidelijke Oceaan samen. We waren eerder in ons gezamenlijke leven op zo’n plek in de wereld: op Kaap De Goede Hoop waar twee andere oceanen samenkomen. We zagen een soort spoor in het water. Mijn liefje verklaarde zich spontaan de Indische Oceaan van ons tweeën, hetgeen mij tot Southern Ocean maakt. Zij is altijd warm, bij muzelluf wisselen koele stromen zich af met warme dus wat dat betreft, klopt het wel. No worries.

Als reizigers -en als liefjes- zijn we dus de hoek om gegaan. We hebben de Indische Oceaan verlaten en zitten nu daadwerkelijk aan de zuidkust van West-Australië, aan de kant van de Zuidelijke Oceaan. Qua temperatuur is dat nog niet te merken, al hebben we nog niet gezwommen. Gaan we waarschijnlijk vanmiddag doen in de Flinders Bay waar we nu op een caravanpark staan, met uitzicht op de baai. Hier wachtte ons eveneens een verrassing: in de baai zwemmen wilde dolfijnen rond. Een glimp ving ik reeds op. Aan het einde van de middag ga ik hoogstwaarschijnlijk kayakken. Eens kijken of de dolfijnen contact met mij komen maken.

Gisteravond aten we lokale fish (red snapper) & chips in de zuidelijkst gelegen shop van West-Australië. Als je hier 5.400 kilometer rechtuit vaart, stap je in Antarctica af. 
Vanavond gaan we naar het enige restaurant van Augusta. De plaats waar we thans op de camping staan, heeft een halve straat met winkels. That’s it. Een culinair hoogtepunt zal het vanavond dan ook niet worden. Evenmin champagne bij de lunch (we zitten nu in een koffieshop zonder alcohollicensie) maar een bekertje water. Er staat mij echter nog iets heel leuks te wachten: aanstaand weekend gaan we deelnemen aan het Albany Oyster Festival, met als speciale gaste tv-chef Poh Ling Yeow. Joehoe. Ik ben een grote fan van haar sinds 2009 toen zij tweede werd bij Masterchef Australia. Vriendin Bernadette en ik vonden toentertijd dat zij nummer 1 had moeten zijn. Die tweede plaats legde haar geen windeieren, ze is een beroemdheid in Australië en elders.

Maar mijn grootste liefde is en blijft mijn liefje. Op naar de 50 jaar samen! Op een van de tussenliggende dagen maken we een reis met een bijzondere trein vanuit Pemberton. Dat is mijn kadootje aan haar.