Translate

zaterdag 2 september 2017

Ken je dat?

Dat je de pan wilt uitlikken? Masterchef Australia is sinds deze week weer op de Nederlandse televisie te zien: Net5. Joehoe! Vriendin Bernadette maakte ons erop attent dat seizoen 2017 aftrapte. (Ik verwachtte het elk moment.) We misten de eerste tien minuten maar keken het begin van de eerste episode de volgende middag terug in de herhaling. Sindsdien zijn we bij en staat de doos Kleenex op tafel.  

Het programma ontroert niet alleen, het inspireert ook. Als thuiskok probeer ik liever nieuwe gerechten uit dan dat ik recepten wekelijks herhaal. De afgelopen maand hielden we het in de keuken van huize Barefoot nogal simpel, het was te warm voor culinaire uitsloverij. Afgelopen week was echter druilerig dus geschikt om uitgebreid te koken. Het leukste eigen gerecht van deze week werd een groentetaart met haloumi, een zilte kaas van koe-, geiten- en schapenmelk. Dat product ontdekte ik in 2011 tijdens een vakantie aan de Australische oostkust. Onlangs trof ik die kaas aan in een nieuwe supermarkt met vooral Engelse producten. Ik kom er niet mee door een auditieronde maar lekker was het! Buurvrouw Barbara kreeg een taartpunt mee naar huis, mijn liefje likte het bakblik uit.

De uitspraak die blogtitel en openingszin werd, tekende ik op uit de mond van de Australische kok Maggie Beer (1945). Ze is een vaste verschijning in Masterchef Australia. Beer is een enthousiast, lief mens, ik teken ervoor op die manier oud worden. Deze week bestond grotendeels uit auditierondes. Ze was jurylid in de tweede episode, toen reeds 20 kandidaten hun kookschort verdienden; er waren nog vier schorten uit te geven. De kandidaten moesten koken met citroenen, de citrusvrucht moest de hero of the dish zijn. Je kunt er alle kanten mee op: zoet en hartig. De luchtige profiteroles, gevuld met citroen-venkelijs vond ik het bijzonderst. Het water liep mij in de mond.

Inmiddels is de Top24 bekend, al ken ik de kandidaten nog niet allemaal bij naam. Met opzoeken ben ik thans heel voorzichtig… voor je het weet, zie je de naam van de winnaar van 2017 en dan is het niet spannend meer. 

Karlie, Samuel, Pete en Benita zag ik als kijker nog niet acteren. Wie dan wel? Ben, de man met Nederlandse voorouders die tijdens de eerste auditieronde een schort verdiende met Hollandse stamppot. Michelle met Indonesische roots die kandidaat Reynold uit editie 2016 (ook Indonesisch) als grote voorbeeld heeft. Een arts zonder naam die zijn werk opgezegde. Advocaat Benjamin met flinke baard die zijn toga aan de wilgen hing. Leuke Sam de bouwcoördinator die een alternatief kaas/wijn/chocolade-plankje bereidde. Verpleegster en pottenkindje Jess. Rashedul uit Bangladesh wiens schattige zoontje zijn grootste fan is. Pia -moeder van twee kinderen- die leerde koken van haar ontroerende Italiaanse moeder. De 18-jarige student en wonderboy in de keuken Callen. OK verpleegkundige Eliza die een perfect chocolade fondant-taartje bereidde. Homoseksuele teddybeer Bryan (Aziatisch) die in het gewone leven freelance fotograaf is.

Het is weer een bont gezelschap en dat is een van de redenen van het succes van dit programma, wat mij betreft. Ik heb op dit moment nog geen favoriet.

De Brit Arum kreeg een tweede kans en veroverde het laatste schort met een wel heel bijzondere opdracht. De kandidaten moesten een recept van Anna Polyviou, de Punkprinses van de Patisserie, volgen. Voor wie het niet weet: Polyviou is Chef Desserts van hotel Shangri-La in Sydney. Heur haar zat weer perfect. Het gerecht heet Anna’s Rotje, bestaat uit 76 bereidingsstappen en tien ingrediënten. Marshmellows, geroosterde melkchocolade, pinda’s, zout, cacaoboter en -poeder, pindakaas, frambozenbrulée, citroengel, chocoladesponscake, crunch van knettersnoep, chocolademousse; dat alles zat in dit explosieve buisje van getemperde chocolade. Ga er maar aanstaan als je daarmee auditie moet doen! 

Voor vijf amateurkoks liep dit met een sisser af, bij Arum knalde het. Daar steekt mijn groentetaart povertjes bij af… Jess bezweek bijna toen ze haar idool, The Sweet Creator, zag binnenkomen. (Ze hebben bijna hetzelfde haar.) Dat soort beelden en teksten maakt het programma zo leuk om te zien. De prijzenpot van Masterchef Australia 2017 bestaat uit AU$250.000, een trofee, een culinaire carrière en bijna-onsterfelijkheid.

De eerste echte kooktest van de Top24 vond plaats onder leiding van Elena Duggan, de winnares van Masterchef Australia 2016; ook zij heeft Hollandse en Indonesische roots. Haar Nederlandse opa aan vaders kant trouwde met een Indonesische vrouw die vegetarisch was. Zo ontstond haar gevarieerde kookrepertoire. Elena’s favoriete comfortvoedsel is een broodje kaas met tomaat. Nou, als dat niet Nederlands klinkt?! Ze bracht de imposante trofee mee die ze vorig jaar won. En een mooi gevulde Mystery Box waarmee de kandidaten van dit jaar in 75 minuten een gerecht moesten bereidden. Er ontstond veel moois. Rashedul liet echter 5 minuten voor opdienen zijn bord vallen... Daardoor wordt hij een van de vier die aan de eerste afvalronde gaan deelnemen.

Er zullen dit seizoen weer interessante chefs langskomen bij mijn favoriete kookprogramma. In een inleidend filmpje zag ik dat Yoram Ottolenghi en Heston Blumenthal van de partij zullen zijn. De Brit Marco Pierre White zien we niet terug als jurylid en daar ben ik persoonlijk niet rouwig om.  In de jaren dat mijn liefje en ik in Engeland woonden en werkten, lunchten of dineerden we enkele keren -ook met vrienden- in zijn restaurant Criterion aan Piccadilly Circus in hartje Londen en dat was altijd een feestje. Hij is een fantastische kok maar om een heleboel andere redenen ben ik geen fan van de man.

In het voormalige Masterchef-team ontstond ruzie tussen juryleden Preston en White. Het onderwerp van de kinnesinne was de wilde White Jr. (Hij snuift en slikt zich suf van papa's geld, gaat publiekelijk van bil en zit van top tot teen onder de tatoeages.) In een interview vroeg men Preston wat hij vond van het gedrag van de jonge Marco Pierre. Die liet zich in nette bewoordingen negatief uit over de jongeman waarna de hele familie White boos werd. Het escaleerde snel op Twitter maar uiteindelijk werd het bijgelegd. White Jr bood zijn excuses aan de culinair recensent aan, White Sr verruilde Masterchef Australia voor Hell's Kitchen Australia bij de rivaliserende omroep Seven. Dat programma zou weleens kunnen floppen… Tja.

Sinds het eerste seizoen ben ik groot fan van Masterchef Australië. Die liefde duurt al negen jaar; daaraan zal voorlopig niets veranderen. Wat wel anders is dan in vorige jaren, is dat er op vrijdag geen episode was te zien. Vreemd. Ik weet nu hoe zwarte gaten ontstaan.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten