Een bijzondere eerste week

We vertrokken alweer ruim twee weken geleden uit Spanje en zijn inmiddels 'geland' in Nederland. De eerste dagen waren druk met het opzetten van de voortent en het installeren van alle kampeerspullen. Sinds we in Nederland zijn, hebben we goed weer. We hebben het naar ons zin met de zon aan de ontbijttafel en de vloerverwarming in de avonduren! We zijn vanzelfsprekend in Nederland om van narcissen en hyacinten te genieten maar het is met name om de vriendschappelijke en familiebanden weer aan te halen.


We werden enkele jaren geleden op harde wijze geconfronteerd met de eindigheid van het leven toen dierbaren uit onze directe omgeving de diagnose 'ongeneeslijk ziek' kregen. Mijn eerste reactie was diep verdriet, gevolgd door grote woede over waarom het juist hen moest overkomen...

Inmiddels zijn we jaren verder maar het verdriet bleef. Vorige week maakten wij een heel intense ervaring mee met onze lieve, sterke vriendin Nelly die zij als geen ander kan verwoorden. Geinteresseerden verwijs ik dan ook naar haar eigen weblog 'Trust the process' die als link op mijn blogbladzijde staat vermeld. Zij houdt sinds de diagnose ongeneeslijke longkanker een weblog bij. Zelf heb ik het idee dat ik na 10 april 2008 van binnen niet meer dezelfde persoon ben. Die ervaring veranderde mij al kan ik nog niet precies verwoorden hoe; aan de buitenkant is het niet te zien maar het voelt anders...

Vorige week vierde ik ook mijn verjaardag. Dat was -vanwege de ervaring met Nelly- ook anders dan in voorgaande jaren. Mijn verjaardagskado van dit jaar ontving ik toen mijn vriendin uit een (mogelijk) levensbedreigende operatie ontwaakte. Ik vierde het 'herkregen leven' met haar en dat was ontroerend en mooi.

In de wijk waar ik woonde voordat ik Nederland verliet, was op de avond van mijn verjaardag een huisfeest georganiseerd door een van onze vroegere buren. Ook wij waren hiervoor uitgenodigd. We genoten van de catering die door 'Andermanskeuken' uit Den Haag was georganiseerd en van de aanwezigheid van oude en nieuwe buren. Alhoewel we alweer vele jaren geleden uit de buurt vertrokken, voelde het zeer vertrouwd aan.

De belangrijkste reden waarom we Nederland acht jaar geleden verlieten, was dat er een aanbieding kwam om in het buitenland te gaan werken. Mijn liefje en ik hadden elkaar altijd gezegd dat als de kans zich bij een van ons zou voordoen, wij die samen serieus zouden bespreken. Het ging om wonen en werken in Londen en wij grepen die mogelijkheid met beide handen aan. Het kwam bovendien op een goed moment in ons leven daar we beiden al een tijdje dachten: 'Is dit het nou of zit er nog meer in?' De jaren in Engeland brachten ons veel, we hebben er dan ook geen dag spijt van gehad.
Maar nu zijn we dus terug in Nederland.