Vierlandenreis

We vertrokken meer dan een week geleden uit Spanje voor een langer verblijf in Nederland. We deden Valencia aan om de bouwwerken van Santiago Calatrava te bekijken. Hij heeft tien jaar lang gebouwd aan zijn stad en het is werkelijk prachtig geworden.

We lunchten bij 'Pepica', een zeer oud Spaans restaurant dat met name door de Spanjaarden wordt bezocht en natuurlijk kon de paella Valenciana niet op tafel ontbreken. Er was in dat betreffende weekend een zeer kleurrijk, drukbezocht vliegerfestival aan de gang op het strand van Malvarrosa. Men kon er onder andere groot formaat zwevende haaien, beren, tropische vissen, zonnen zien.

Na Spanje vervolgden we de route door Frankrijk waar we ook een stop maakten. De velden met bloeiende lavendel waren nog niet te zien maar we troffen wel fraai bloeiende fruitbomen aan. Een stop in Frankrijk gaat doorgaans gepaard met een uitje naar een goed restaurant (er zijn er immers zoveel!). Deze keer lieten we ons oog  vallen op sterrenkok Michel Chabran die 's avonds heerlijk voor ons en de overige gasten kookte.

In 'Le Figaro' van die dag stond een artikel over de architect Jean Nouvel die onlangs een soort Nobelprijs van de Architectuur ontving: de prestigieuze Pritzker-prijs die eerder aan spraakmakende architecten als Frank Gehry, Richard Rogers, Norman Foster en Rem Koolhaas werd overhandigd. In diezelfde Figaro stond ook een artikel over 'Les Jardins Secrets' dat op TF1 wordt uitgezonden; het is de Franse versie van de serie 'Gooise Vrouwen' die door Linda de Mol is geschreven. De dames stonden pontificaal afgebeeld bij het positieve artikel. Zelf heb ik pas een halve uitzending ervan gezien maar kennelijk is het een goed Nederlandse exportprodukt.

Na Frankrijk was Zwitserland aan de beurt als stopplaats. We bezochten met onze vriendinnen Rose-Marie en Ingrid het (heropende) hotel 'Dolder Grand' in Zürich dat meer dan 100 jaar oud is maar nu twee nieuwe vleugels liet ontwerpen door Norman Foster. Hij is dezelfde architect die het Swiss Re-kantoorgebouw in Londen ntwierp; dit gebouw kreeg van de Londenaren de bijnaam 'The Gurkin' (de augurk). Zijn ontwerpen zijn vaak met veel glas uitgevoerd en in Zürich zijn de hotelvleugels een mooie combinatie geworden van oud en hypermodern.

We bezochten tevens het hoofdkantoor van de FIFA, hoofdzetel van die corrupte club van meneer Blatter... Ik kwam niet voor hem maar voor het gebouw. We hadden overigens geluk dat er geen sneeuw viel tijdens ons Zwitserse bezoek (maar het werd noodweer zodra wij vertrokken). In Zürich is er een restaurant dat 'Die Blinde Kuh' heet waar blinde mensen bedienen en koken. Het is een vreemde ervaring voor ziende mensen want je zit als gast in een geheel donkere ruimte. Het is wel een manier om alle aandacht naar de gerechten te laten gaan...

De laatste stop voor Nederland was in de Belgische Ardennen waar de wildzwijnpaté op ons stond te wachten. De dag erna reden we Nederland reeds binnen. Het eerste dat opviel was het feit dat de cruise control niet meer effectief was: we konden vanwege de vaak wisselende verkeersaanwijzingen en het drukke verkeer geen constante snelheid meer rijden. Het tweede dat opviel was het druilerige weer maar dat was ons al uitgebreid bericht door vrienden en familie. We zijn dit jaar nu eens vroeg in Nederland om er te kamperen en de volgende blog zal dan ook zeker over die eerste kampeerdagen gaan.