Hij heeft Nederland kennelijk ook voor de Russen op de wereldkaart gezet.
Ik wist al wel dat het Bolsjoi-balletgezelschap in Nederland was maar onze buren hebben niet bepaald de lichamelijke kenmerken van topdansers...
In juni schreef ik in een blog over de weerzin die bij Nederlanders zou bestaan tegen Russen die op vakantie zijn. Ze zouden in het buitenland 'asociaal, arrogant en altijd dronken zijn'.
Wij merken daar niets van. De buren zijn wel met velen gekomen: grote families met veel kinderen in oplopende leeftijd; van baby tot puber. Ze hebben hun afzonderlijke tentjes in een kring geplaatst met een kleurige partytent als hart. Dat is overigens een trend in campinglife, die partytent. Je kunt tegenwoordig het schlemieligste tentje uit het jaar nul hebben om in te kamperen maar daaroverheen zet je gewoon een partytent: gezelligheid troef en droogte verzekerd.
In het hart van het Russische kamp vindt alles plaats. De vrouwen poetsen en koken, de mannen voetballen met de zonen en praten met elkaar. En bedienen de barbeque. Niets nieuws onder de zon. Èn ze roken bijna allemaal. Ook niet verrassend. Er loopt één matroesjka rond die ik nog geen moment zonder sigaret tussen de vingers heb gezien.
We zijn inmiddels een dag verder en ik kan melden dat we de Russen gisteren zijn ontvlucht! We werden vanaf het middaguur uitgerookt door een dikke, vette walm die afkomstig was van -slechte kwaliteit- hamburgers en braadworsten van de BBQ die onze richting uitblies. En met zoveel monden om te voeden, hield de walm lang aan.
Na vele uren keerden we terug en toen ik onze caravandeur opende, stapte ik letterlijk een rookoven binnen... “Da, pizda”!
Eén blik uit het raam verklaarde hoe dat kwam: er lagen nu boomstammetjes te smeulen op de 'barbie' en de wind stond nog steeds verkeerd dus alle rook was door het openstaande dakluik onze caravan binnengetrokken.
Zijn we rookvrij geworden in Nederland, krijg je dit?! Ik kreeg er acuut hoofdpijn van.
We hebben ze vriendelijk gevraagd of het hout van het vuur mocht. Is gebeurd, zonder morren. Een van de Russische moeders kwam ons even later nogmaals bevestigen dat het vuur echt was gedoofd maar het werd toch een rokerig nachtje. “Spasieba Wam” (hartelijk dank).
Een van de uitdrukkingen die ik heb overgehouden aan een aantal werkbezoeken die ik ruim tien jaar geleden aan Moskou bracht. Van die bezoeken herinner ik mij met name de prachtige ondergrondse metrostations, midden in de nacht in mijn pyjama op het bordes van het hotel staan te koukleumen vanwege een bommelding en de oude vrouw die één appel, net zo rimpelig als zijzelf, op een wankele tafel had uitgestald om te verkopen.
'Onze' Russen op de camping lijkt het gelukkig beter te vergaan alhoewel dat koukleumen wel aan de orde is: vandaag is het 13°C en nog steeds nat. Sinds hun aankomst zijn al ettelijke regenbuien op de goegemeente neergedaald. Het goede nieuws voor ons allemaal is echter dat het mooie zomerweer eraankomt, later in de week. Op de afwasplaatsen wordt zelfs al gesproken van een hittegolf. Lang leve de zomer... Простите меня, как Вы сказали!
