Vanwege het druilerige weer hadden we besloten een uitstapje naar het centrum van Den Haag te maken; met de bus want dat is goed voor het milieu... Dat is op zich al een ervaring. We stonden voor de camping te wachten op de pendelbus die maar niet kwam en toen de bus zich eenmaal aandiende, leek het alsof de chauffeur op de hielen werd gezeten door de duivel..?! Ik stapte behoorlijk misselijk uit maar ik blijf het goed vinden om de eigen auto te laten staan.
Daar er in de afgelopen dagen zoveel regen was neergedaald, ontstond bij mij de behoefte aan therapie-aankopen en een hapje 'buiten de deur'. En als aperitief een margarita-on-the-rocks! Dat alles kan zonder meer in een wereldstad als Den Haag.
We besloten te eten in de Haagse vestiging van restaurant Dudok. We kennen het etablissement met dezelfde naam in Rotterdam als jaren en we kozen deze keer voor de Haagse locatie. Ook dat was een ervaring!
Op de kaart stond een mooie, jonge rosé die goed zou passen bij de hoofdgerechten die wij in gedachten hadden. Mijn liefje had zin in kalfssucade met doperwtenpuree en ik koos de slibtong met sla en frietjes. De verkozen rosé was niet (meer) voorradig. We weken dus uit naar rode wijn: een Beaujolais grand cru Regnié die bij nader inzien wel cru maar niet grand was. De man van de bediening deed zijn uiterste best het ons naar de zin te maken. Hij moest overigens een aantal keren uitrukken om het alarm in het pand tot zwijgen te brengen!
Vervolgens zag ik Khadija Arib, Tweede Kamerlid van de PvdA in haar eentje binnenwandelen. Mijn liefje twijfelde nog even maar ik wist het zeker: daar was de woordvoerder gezondheidszorg van de Partij van de Arbeid. Ik (her)kende haar van de spoeddebatten in de Kamer over embryoselectie die ik op de voet had gevolgd (zie mijn eerdere blogs). Ik twijfelde of ik haar wel wilde storen op haar vrije donderdagavond maar mijn liefje opperde dat ik haar best kon aanspreken. Dit onderwerp en andere vrouwenzaken liggen ook mij namelijk na aan het hart. Ik trok de stoute schoenen aan, liep naar haar tafel en vroeg haar of zij mevrouw Arib was van de PvdA. “Ja, dat ben”. Met een grote glimlach op het gezicht. Ik vroeg haar vervolgens of ik haar nóg iets mocht vragen. Wederom “Ja”. Die toegankelijkheid waardeer ik in een volksvertegenwoordiger.
Ik legde haar uit dat ik de discussie over embryoselectie op de voet had gevolgd en dat ik kippevel had gekregen van haar eigen rol in de kamerdebatten van 5 juni j.l. Waarom zo? Ik zei haar dat ik blij was (en ben) met de uitkomst van de debatten en de discussies daarna en dat ik groot respect heb voor Jet Bussemaker, partijgenoot en indiener van het voorstel tot uitbreiding van het toepassingsgebied voor embryoselectie. Zij ging goed om met mijn opmerkingen.
Ze is altijd een groot voorvechter geweest van verruimde embryoselectie, ze wilde niet dat de Christenunie de dienst zou gaan uitmaken. Ze praatte ook nu met empathie over deze kwestie en met passie voor vrouwenzaken.
Al speelde ze wat mij betreft geen glansrol in het spoeddebat van 5 juni, in het gesprek dat ik vandaag met haar voerde wekte zij veel sympathie op.
Ik kon mij echter niet aan de indruk onttrekken dat ze toen niet had kunnen zeggen wat ze echt vond (en vindt) omdat haar partij in een coalitie zit met de Christenunie. Het is een warm mens en ik was blij met de gedachtenwisseling. Bij mijn vertrek heb ik haar mijn weblogadres gegeven. De foto's zijn met instemming gemaakt.
