Hello Briggie! Your Tree 'Onze eeuwige vriendschapsboom' has 2 months today.
Op 18 november 2008, de dag dat wij in Bali aankwamen, vond ik namelijk een wel heel bijzonder bericht in mijn inbox. Het was afkomstig van 'Pulchinella' die schreef:
'Mijn grote wens is dat jullie nog een keer afreizen naar Niger om in het hartbos te dwalen op zoek naar onze boom en daar onze namen in krassen.'
Wij kregen een vriendschapsboom kado. Dit mooie, symbolische kado was afkomstig van mijn vriendin Nelly die op 2 januari 2009 op 48-jarige leeftijd overleed. Het was een kado zoals zij er wel vaker een kon geven. Memorabel en zeer toepasselijk. Er zijn er veel om mij te herinneren.
Deze gift was een Adansonia Digitata. In gewone mensentaal is dat een baobab ofwel apenbroodboom. Volgens een Afrikaanse legende heeft de duivel, kort nadat de goden de Baobab hadden gecreëerd, de boom uit de grond gerukt om hem vervolgens ondersteboven met zijn takken in de grond en met de wortels omhoog in de aarde terug te planten. Je begrijpt het als je er een ziet. De baobabs kunnen erg oud worden. Sommige exemplaren bereiken leeftijden van meer dan 1000 jaar.
Dit initiatief is van Tree-Nation. Deze organisatie heeft als goed doel om 8 miljoen bomen te planten in Niger. In de vorm van een reuzenhart. Met de slogan: “1 Planet - 1 Heart - 8 Million Trees”.
Niger ligt ten zuiden van de Sahara; in Afrika. De verwachting is dat het planten van bomen op grote schaal ervoor zal zorgen dat de productiviteit van het land toeneemt en dat de grond hierdoor nieuw leven wordt ingeblazen. Het is dus hulp aan mensen èn aan de natuur!
Nelly wist dat ik de baobab een van de mooiste bomen ter wereld vind. Ik had haar namelijk verteld over de honderden kilometers die wij in 2006 hadden omgereden om de oudste baobab bij de plaats Derby in het Westen van Australië te bezoeken. Het ging om een grote, holle baobab die in de jaren '90 van de 19e eeuw als gevangenis voor Aboriginals zou zijn gebruikt door de blanken (zie foto).
Mijn vriendinnetje was ook zeer begaan met de natuur en met inheemse volkeren. Terwijl ik begin vorig jaar in Australië rondreisde in een campervan belde zij om te vertellen dat wij niet meer over Aboriginals mochten spreken maar over 'Aborigines'. Nelly hield dat allemaal bij. Dat telefoongesprek vond plaats op 12 februari 2008 en die dag staat inmiddels in de geschiedenis van Australië te boek als 'Sorry Day'. Een historisch moment dat wij bewust met elkaar (mee)beleefden. Ik heb Nelly niet beloofd dat wij direct naar Niger zullen afreizen maar ik heb haar wel gezegd dat onze vriendschapsboom op het reislijstje van mijn liefje en mij staat.
“Testament”
En als ik doodga, huil maar niet
Ik ben niet echt dood
Moet je weten
't Is maar een lichaam
Dat ik achterliet
Dood ben ik pas
Als jij me bent vergeten
En als ik doodga, treur maar niet
Ik ben niet echt weg
Moet je weten
Het is de heimwee
Die ik achterliet
Dood ben ik pas
Als jij die bent vergeten
En als ik doodga, huil maar niet
Ik ben niet echt dood
Moet je weten
't Is het verlangen
Dat ik achterliet
Dood ben ik pas
Als jij dat bent vergeten
Dood ben ik pas
Als jij mij bent vergeten
Bram Vermeulen
Ik kreeg het gedicht in de afgelopen week toegestuurd van een lieve vriendin. Ik vind het troostrijk. Ik kan Nelly immers nooit vergeten?! Ook de toekomstige berichten over de groei van onze vriendschapsboom gaan mij daarbij zeker helpen...
