Na het overlijden van mijn vriendin Nelly in januari van dit jaar was ik weer zo'n beetje opgekrabbeld na maanden van treurnis. Ik was recent ook weer begonnen met lezen, een van mijn grote hobby's; daaraan had ik lange tijd geen behoefte gehad. Mijn liefje en ik gingen ons langzamerhand en met toenemend enthousiasme opmaken om voor zes maanden naar Bali af te reizen om ons huis te gaan inrichten, de tropische tuin aan te leggen en te genieten van het eigen zwembad. Het vertrek moest echter worden uitgesteld vanwege een operatie: op onze oorspronkelijke vertrekdag moest een tumor uit een borst van mijn liefje worden verwijderd; dat verliep goed. 'The rest is history'. Een bizarre wending van het lot.
In de afgelopen dagen zag ik cabaretier Herman Finkers in het praatprogramma Knevel & Van den Brink, door ons steevast 'Knabbel & Babbel' genoemd. Hij vertelde over de rol die chronische lymfatische leukemie (een vorm van beenmergkanker) in zijn leven en zijn optredens speelt. Ook zag ik daar een dag later een jonge man met een ongeneeslijke hersentumor die de Alpe d'Huez had bedwongen op een step. Voor een heel goed doel: geld inzamelen voor onderzoek naar 'zijn' type primaire hersentumor. Hij vertelde dat elke dag vier mensen in Nederland aan die ziekte overlijden.
Ineens lijkt kanker weer overal om ons heen te zijn. Ineens is echter niet zo plotseling en lijken is blijken want 1 op 3 Nederlanders krijgt het. De ziekte overkomt velen en kan ieder van ons overkomen want wij hebben allen duizenden inactieve kankercellen in ons lichaam. Een lichaam dat in balans is, ruimt die kankercellen op. Het aantal mensen dat kanker krijgt, is inmiddels dermate groot dat die ziekte niet meer alleen een individueel maar ook een maatschappelijk probleem is.
De Franse psychiater en neurowetenschapper Dr David Servan-Schreiber kreeg op 31-jarige leeftijd de diagnose hersenkanker. Hij werd succesvol geopereerd en is inmiddels (16 jaar later) genezen. Daarover schreef hij een boek dat vorig jaar in Nederland werd gepubliceerd met de titel 'Antikanker'. Hij stelt in zijn boek onder andere het volgende: “kanker is in de regel een gevolg van de verstoring van het evenwicht tussen voeding, beweging, een goede omgang met stress en een gezond milieu. Iedereen heeft kankercellen in zijn lichaam maar in het Westen overlijdt een op de 4 mensen eraan. Die andere drie niet omdat er een evenwicht is tussen de eerder genoemde factoren.”
Ik kende zijn persoonlijke verhaal en zijn boek(en) al door Nelly. Ik moest er in de afgelopen periode vanwege onze eigen 'toestand' weer aan denken. Mijn liefje is een fervente niet-roker, beweegt elke dag voldoende, eet tamelijk weldoordacht (maar wel met een flink glas wijn elke dag), heeft geen kanker in de familie, let goed op de suikerinname, woont in een van Europa's gezondste gebieden qua lucht, doet voldoende vitamine D op in het zonlicht. En dan toch kanker. Ik realiseer mij terdege dat het moeilijk is te voorspellen wie het eventueel wel en wie het niet krijgt. Het is vaak een kwestie van 'domme pech' helaas... Het toonde desalniettemin aan dat de celdeling in het lichaam van mijn liefje drastisch ontregeld was geraakt. We gaan vanaf nu nóg bewuster leven en nóg betere voornemens volgen.
Mijn liefje is een postief ingesteld mens. Dat kun je niet veinzen: dat ben je of dat ben je niet. Positief zijn en naar iets moois uitzien dat kracht geeft, is goed voor het genezingsproces. Bali heeft die functie voor haar. Ontspannen zwemmen in haar eigen coconnetje heeft die uitwerking ook. De foto in dit blog maakte ik deze week aan het plaatselijke strand waar mijn liefje met de voetjes en een beetje meer in het water wilde lopen. Zij mist haar dagelijkse zwempartij maar ik trek momenteel baantjes voor twee. De 'Spaghetti Float' staat voor haar klaar zodra zij weer mag gaan dobberen van de arts. We hopen dat groene licht volgende week te krijgen. Zij laat jullie hartelijk groeten. 