Een tegenvaller

Helaas kan ik mij niet aan mijn woord aan mijn liefje houden... Ik zou namelijk niet meer over haar gezondheids'toestand' bloggen. Het liep echter toch anders dan wij ons vorige week hadden voorgesteld. En zeker hadden gehoopt! Aan het begin van deze week gingen mijn liefje en ik weer voor controle naar de behandelend chirurg. Hij vertelde ons allereerst het goede nieuws: al het tumorweefsel werd tijdens de operatie uit de borst van mijn liefje verwijderd, de randen van het geopereerde gebied zijn schoon, er zijn geen uitzaaiingen aangetroffen en de wond geneest goed. Ondanks deze positieve uitslag is zwemmen deze week nog niet aan de orde. In de tweede helft van de volgend week mag het wel weer.

Pathologisch onderzoek wees voorts uit dat de verwijderde tumor groter was dan aanvankelijk gedacht (1.8 cm) en van een agressieve soort is. Er bestaan verschillende typen tumoren, elk met hun eigen prognose en behandeling. Deze tumor was zogenaamd 'triple negatief', dat wil zeggen: het heeft geen receptoren voor oestrogeen (ER), progesteron (PR) en Her2. In gewone mensentaal betekent het dat tumor van mijn liefje niet ontvankelijk is voor een aantal -minder ingrijpende- therapeutische opties, zoals bijvoorbeeld hormonale therapie en immunotherapie. Dit type tumor komt in ongeveer 15-20% van alle patiënten met borstkanker voor.

Aansluitend op het gesprek met de behandelend chirurg werden wij ontvangen door het hoofd van de afdeling Oncologie, Dr. Brugarolas. Hij is 'El jefe', de baas van die afdeling en een van de pioniers van IORT. Ook bij hem is mijn liefje in capabele handen. De oncoloog legde ons precies uit hoe deze preventieve (adjuvante) nabehandeling werkt en waarom dit nodig is: mijn liefje heeft theoretisch minder dan 5% kans op terugkeer van de tumor. Dat is laag en dat willen we graag tot nóg minder terugbrengen. Vandaar chemo als preventieve nabehandeling en dat is een enorme tegenvaller. Daarmee waren onze vrienden het roerend eens. Het viel mij op dat vele van hun emails deze week begonnen met 'shit...'. En dat is het. Die eerste boosheid is een logische reactie; die voelden wij ook bij het ontvangen van de boodschap maar nu overheerst geloof in de juistheid van de behandeling en zien we de dingen weer in hun juiste perspectief. Het is immers preventief! En voor diegenen die zich afvroegen of de intra-operatieve bestraling bij nader inzien overbodig of onnodig was: nee, de plaats waar de agressieve tumor werd gesignaleerd, is hiermee afdoende bestraald.

Chemo als preventieve therapie kwam op ons in eerste instantie over als schieten met een kanon op een mug. Bij deze therapie wordt immers een hoeveelheid toxische (giftige) stoffen in het lichaam ingebracht. Alhoewel deze geneesmiddelen als belangrijkste doel hebben eventuele kankerceldelingen te remmen, tast de behandeling ook gezonde cellen aan en hebben ze nogal wat bijwerkingen, zoals tijdelijk haaruitval en energieverlies. Wij realiseren ons echter maar al te goed dat dit type tumor geen mug is. Het kan kwaad doen in het lichaam als het niet met de juiste middelen wordt bestreden. Ik had niet gedacht dat ik deze uitdrukking ooit nog uit de grond van mijn hart zou gebruiken maar... het doel heiligt -inderdaad- ALLE middelen!

Mijn liefje begint aanstaande vrijdag met de eerste chemotherapiesessie. Het worden acht kuren, in tweewekelijkse cycli. De gezonde cellen zullen na de chemo weer snel herstellen en haar mooie haarbos zal dan ook weer terugkomen. Het betekent dat wij tot december van dit jaar in Spanje zullen verblijven. Bali zal nóg langer op ons moeten wachten...