De tweede chemokuur van de afgelopen weken gaf bij mijn liefje meer bijwerkingen dan de eerste. Vanwege de goede reactie van haar lichaam op de eerste toediening, besloot de oncoloog de dosis cytostatica de tweede keer met 10% te verhogen. 'Hoe effectiever hoe beter', was zijn oordeel. Dat merkte ze! Ze voelde zich na die kuur langer vervelend dan de vorige keer en de verschijnselen waren bovendien diverser: maagpijn, een wee gevoel (tegen misselijkheid aan), gevoeligheid in de mond, rugpijn (van het vele liggen) en bijna-kaalheid. Het is telkens afwachten wat de lichamelijke reacties zullen zijn maar we leren elke week bij en wanhopen niet. Het is en blijft immers preventief.
Er waren na die tweede kuur ook weer fijne momenten, al waren ze minder talrijk dan na de eerste toediening. Het lichaam zal door elke kuur harder worden aangepakt en langer nodig hebben om te recupereren. Als mijn liefje dan weer kan genieten, doen we het ook met volle teugen. Vooral van kleine, dagelijkse dingen. Ik maakte bijgevoegde foto aan de boulevard van San Pedro del Pinatar, na een gezonde lunch bij de zigeuners. We wandelden daarna langs de Mar Menor. Koppie in de frisse wind, de longen volzuigend. Beweging bevordert genezing.
Mijn liefje is overal in goede handen, getuige de reddingsbrigade op de achtergrond en het 'Hei Matau' om haar hals. Ik kocht het amulet in Nieuw-Zeeland in 2006. Het is door een Maori-vakman vervaardigd uit kaakbot van een potvis en symboliseert kracht, vastberadenheid en gezondheid. Van dat alles kan ze nu wel wat extra gebruiken. Net als van vitamine B12 (tegen heersende bloedarmoede) en héél veel vitamine A (van Aandacht)!
Tijdens de eerste vier chemokuren krijgt mijn liefje een cocktail toegediend van zogenaamde alkylerende stoffen. Deze stoffen gaan verbindingen aan met eiwitten in de eventueel aanwezige tumorcellen en zorgen ervoor dat deze cellen zich niet kunnen vermeerderen. Cyclofosfamide, een van de twee stoffen die zij thans krijgt toegediend, is een medicijn uit deze groep. De andere stof uit de cocktail is Adriamycine, een van de oudere middelen tegen kanker. Het heeft vele bijwerkingen maar het is vooral de boosdoener die voor geheel of gedeeltelijk haaruitval zorgt. In het geval van mijn liefje is dat tot nu toe gedeeltelijk. De haren die nu nog op haar bolletje staan worden gekoesterd. We moeten afwachten wat de derde kuur met die overgebleven 'harde kern' gaat doen.
De derde kuur ontving mijn liefje vandaag. De bloedwaarden waren in orde dus de therapie kon doorgaan. Ook deze keer werd de dosis weer verhoogd; de behandelend oncoloog probeert de kuur optimaal voor haar te krijgen. De dag werd afgesloten met een Neulasta-injectie, ter ondersteuning van de witte bloedcellen in het lichaam. Een te laag gehalte kan infecties veroorzaken en de effectieve werking van chemotherapie schaden. Het aanprikreservoir deed goede dienst voor bloedafname en toediening. We kregen het gebruikelijke zakje pillen mee tegen optredende misselijkheid maar zuigen op een ijsblokje helpt ook. Zuster Clivia stelde voor de ijsblokjes te vervangen door mini-Magnums. Het idee kreeg veel bijval van mijn liefje. "Tof mens", zag ik haar denken...
Op weg naar huis zagen wij dat het waterpeil op de route naar het postkantoor tot middelniveau was gestegen. Op overige wegen stond het water tot boven de knieën. Het was vandaag noodweer aan de Costa Blanca maar dat deerde ons niet.