Dit zijn ze: Dr Carlos Dussan Lubeth, behandelend chirurg van mijn liefje en zijzelf. Gisteren hadden wij een afspraak met hem en er was wederom veel tijd om zaken te bespreken. We namen de uitslagen door van de diverse scans die in de afgelopen week hadden plaatsgevonden. Hij stelde met ons vast dat longen, darmen en lever in goede staat zijn. Wij wisten dit al daar het Spaanse systeem zo in elkaar steekt dat elke patiënt de uitslagen zelf bij de specialist ophaalt. Hier word je geacht een afspraak met de behandelend arts te maken om de uitslag te vernemen. Degenen die ons goed kennen, weten dat wij die uitslag altijd eerst zelf willen lezen. Elke envelop werd dus in de afgelopen weken direct in een rustig hoekje van het ziekenhuis opengemaakt en gelezen. Zo wisten wij ook al vóór het gesprek met de oncoloog dat er sprake was van een invasief borstcarcinoom... Ik realiseer mij heel goed dat deze aanpak niet bij iedereen past maar wij kunnen daar samen goed mee omgaan. De chirurg is erg tevreden over het helen van de wond en de staat van de borst. Ook de tumorcode werd officieel bevestigd: T1cN0M0 waarbij T1c staat voor een tumor groter dan 1 maar kleiner dan 2 cm, N0 voor onaangetaste okselklieren en M0 voor nul uitzaaiingen. Ik ben nog nooit zo opgelucht geweest door nullen!
We besloten tijdens dit consult dat mijn liefje rondom de volgende preventieve chemokuur een catheter (aanprikreservoir) zal laten plaatsen. Tijdens chemotherapie neemt de immuniteit van een lichaam af. Zo kunnen door infusie via de arm gemakkelijk ontstekingen van de aderen ontstaan. Door de plaatsing van dit reservoir onder het sleutelbeen wordt via een slangetje verbinding gemaakt met een grote ader in de hals. Het reservoir -ter grootte van een duimafdruk- wordt onderhuids, onder plaatselijke verdoving ingebracht. Het catheter zal blijven zitten tot en met de laatste chemo. Na plaatsing mag zij weliswaar een week niet zwemmen (niet leuk) maar met nog zeven chemokuren te gaan, is het de juiste beslissing.
Tijdens dit consult was er ook tijd voor een foto. “Moest hij geen stopdas om?” Het was voor hem een operatiedag geweest dus hij was in het groen. “No pasa nada.” Toen mijn liefje uitlegde dat zij tijdens het volgende consult weleens met een kaal koppie zou kunnen komen, sprong hij direct op om te poseren.
Op dit moment heeft mijn liefje in heel beperkte mate last van bijwerkingen. Ze voelde zich eergisterennacht tamelijk vreemd... alsof zij 'een LSD-trip' had. Ze is dan wel een kind van de sixties maar heeft hiermee geen ervaringen (voor zover ik weet). Gedurende een aantal uren ging er van alles om in hoofd en lichaam. Gisterochtend was ze wat draaierig. Afgelopen nacht was rustig, vanmorgen voelde ze zich goed. Tot en met vrijdagochtend zal zij medicijnen slikken die de bijwerkingen van de chemo zullen temperen. We wachten af hoe het weekend zal verlopen. Zuster Clivia houdt jullie op de hoogte.
