De uitslagen uit Jakarta en Singapore zullen binnen drie à vier weken beschikbaar worden gesteld. We hebben vertrouwen in goede uitslagen.Doorgaans verblijven wij in 'Poppies', de naam van een complex met rustig gelegen cottages in het hart van Kuta. Dat lijkt een contradictie maar toch is het waar. Als je daar verblijft, heb je niet het idee in Bali's drukste omgeving te vertoeven. Vogelgetjilp en het geluid van waterpartijen vullen de lucht. We waren echter laat met reserveren en het geprefereerde hotel bleek volgeboekt. Plan B trad dus in werking. Ik surfte op het web en vond 'Adi Dharma Hotel & Cottages'. Men bleek nog een plek voor ons te hebben in de herberg. We reserveerden een cottage voor 1 nacht, voor een redelijke prijs.
Als nieuwsgierige surfte ik nog even door en vond een site met ervaringen van Adi Dharma-hotelgasten. Bij een klein aantal recensies gingen mijn nekharen overeind: ontevredenheid over reinheid. Oh-oh. De volgende dag belde ik terug en vroeg de receptionist expliciet om een gerenoveerde, schone en rustige kamer. Zo ging het aan de telefoon:
De receptioniste: 'oh... so you want a clean room?!' (verbazing in haar stem.)
Ik: 'Yes, please.'
De receptioniste: 'ah... and also quiet?' (nog meer verbazing.)
Ik: 'That's right'.
Alsof er mensen zouden zijn die een vieze kamer willen te midden van veel herrie. Ze zou een notitie maken bij onze reservering. Toen wij incheckten en vroegen om een schone, rustige kamer, zei de man aan de receptie dat hij niets anders had. 'Ik kan u toch geen vuile kamer beschikbaar stellen?' Het viel dus allemaal reuze mee: een schone kamer, rustige omgeving, aardig personeel, een lekker ontbijt maar de volgende keer gaan we toch weer graag naar Poppies terug.
Een bezoek aan het zuiden gaat wat ons betreft altijd gepaard met Europees dineren, een Margarita-cocktail drinken, boodschappen doen bij de grootste Carrefour van het eiland, shoppen (deze keer bij Paul Smith en Billabong) en naar Starbucks gaan voor een heerlijke cappucino, inclusief stroopwafel 'by Aaltje'. Mijn liefje kreeg enkele verlate verjaardagskado's. Nieuw was deze keer het bezoek aan het Bali Shell Museum aan de Jalan Sunset. Als je binnenwandelt, denk je dat je verkeerd bent: de begane grond staat namelijk vol met schelpgerelateerde gebruiksvoorwerpen en prullaria. Maar op de eerste en tweede verdieping vind je het echte werk. Ik heb nog nooit zo'n grote, prachtige collectie gezien! Ik keek mijn ogen uit, vooral naar de vondsten uit de Filippijnen en Japan. Er lag zelfs een schelp uitgestald die ik nog nooit van mijn leven heb gezien?! Je vindt er ook opgezette haaien, haaiekaken en skeletten van andere zeedieren. Deze bezienswaardige collectie werd verzameld door een man van Sumba.
's Avonds op weg naar het Belgische restaurant 'Manneke Pis', klapte mijn liefje voorover op het trottoir. Ze struikelde of gleed uit. Feit is dat ze ineens gestrekt op straat lag. De klap klinkt nog in mijn eigen lichaam door als ik eraan terugdenk. Haar val werd gebroken door knieën en handen. Gelukkig brak ze niets; haar botdensiteit is uitstekend. Het onderstel werd beurs en haar handen en polsen werden pijnlijk maar ook een linkerrib en een bovenarm bleken gekwetst. Ik was lang misselijk van het voorval; dat is niet bevorderlijk voor de eetlust.
Het werd een gebroken nacht waarin ik regelmatig de val en klap herbeleefde. Mijn liefje had moeite met liggen en draaien. In de nacht bliksemde en donderde het en 's ochtends was het een toer om de plassen te omzeilen. Ook in het zuiden van Bali is het regenseizoen begonnen.
Toen ik voor vertrek de toilettas in de koffer wilde doen en de kleine rugzak eruit wilde halen, bleek het cijferslot niet open te gaan. Er zat geen beweging in. Bepakt en bezakt als ware 'bag ladies' verlieten we het hotel. We zijn blij weer terug te zijn in het rustige, frisse noorden. Daar scheen de zon bij thuiskomst. Meesterkraker Ketut verwijderde het haperende slot van de koffer. De nachtrust in eigen bed was nachtmerrieloos, met de brokkenpiloot gaat het inmiddels beter.
