Jonas in de Wallevis

Een mens is nooit te oud om vooruit te kijken. Alhoewel we nog niet eens aan de terugreis naar Spanje zijn begonnen, denk ik alweer aan daarop volgende reizen. Na de aanstaande vlucht naar Spanje zal weer een terugreis naar Bali volgen. De maand daarna zullen we een verrassingstrip naar elders maken. Mijn liefje zal dan namelijk een bijzonder memorabele leeftijd bereiken. Die reis is inmiddels geboekt maar de bestemming houd ik zo lang mogelijk geheim. We blijven in Azië; dat is echter groot genoeg om de verrassing voorlopig in stand te houden.

Mijn liefje sloeg haar reismap onlangs open en stelde vast dat we in dit kalenderjaar 18 vliegreizen zullen maken. Dat is weliswaar geen record maar wel een groot aantal. (Toen ik nog werkte, vloog ik soms een paar keren per week.) We hebben vele bomen te planten ter compensatie maar dat is geen enkel probleem met een eigen tropische tuin. Vorige week plantten we hier tenminste tien jonge bomen!

In october 2011 zullen we vanuit Bali naar Australië reizen. We gaan niet op vakantie, we gaan daar drie maanden wonen. We bezochten dat immense continent al enkele malen, telkens tot groot plezier van ons beiden. We gaan onze Australische vriendinnen Claire, Julie en hond Lucy -die ik als puppy met de bijnaam Furry Princess doopte- in Sydney weer bezoeken. De dag na aankomst is de hond jarig dus dat zal het eerste gezamenlijke feestje worden.
Voor de periode erna hebben we een huisje gehuurd ten noorden van de hoofdstad, aan de kust van New South Whales (opzettelijke typefout). We gaan naar een kleine maar stemmige kustplaats waar we veel hopen te gaan fietsen, wandelen, zwemmen, zonsopop- en ondergang kijken, verse vis eten aan de pier en boodschappen doen bij Coles en Woolworths.

Ik kijk uit naar dat verblijf aan de Australische oostkust. Niet in de laatste plaats omdat ik daar wederom walvissen zal gaan aanschouwen. Mijn ideaal was (en is) om ooit op een Whale Watch-reis-om-de-Wereld te gaan en al die plekken en de desbetreffende zeezoogdieren met eigen ogen te zien. In 2009 fröbelde ik voor dat doel een wereldkaart in elkaar met daarop de beste plekken. Daaraan was ik wel een tijdje bezig maar dan heb je ook wat:

De Sydney Morning Herald heeft in hun 'Environment'-bijlage een vaste rubriek met artikelen over de walvismigratie rondom Australië. Die zal ik vanaf nu gaan volgen. De eerste walvissen zijn er gespot: de grote walvistrek vanuit Antarctica langs de westkust van Australië kwam inmiddels op gang. Jaarlijks zwemmen daar circa 30.000 bultruggen (humpback whales) langs.
In en rond de haven van Sydney verwacht men dit seizoen 4.000 exemplaren te spotten, 10% meer dan vorig jaar. Bultruggen trekken noordelijk, richting warme wateren van Queensland voor de geboorte van hun kalveren. De start van het seizoen werd daar op ludieke wijze gevierd met Jonas in de Wallevis. Net zoiets als Nederlanders doen als de eerste nieuwe haring is gespot maar dan anders! De Sydneyzen verwachten het hoogtepunt in juli.

Ook noordelijker langs de Australische oostkust werden de eerste bultruggen reeds gespot. Men vond het een vroege start van het seizoen; als het dan ook maar niet vroeg eindigt... Dan kan het namelijk zijn dat er in october-november geen walvis meer is te zien voor de oostkust?! De bultrugpopulatie is daar naar verluid met 11% toegenomen tot 15.000. Dat vind ik goed nieuws. Het stadje waar wij tot januari 2012 zullen verblijven, biedt dagelijks excursies aan. Mèt walvisgarantie! Kijk hier voor een voorproefje.

Toch is zeker niet alles koek en ei voor de walvis. Het ging vorige week goed fout aan Europese kusten. Zo spoelden in Engeland een 13 meter lange potvis (sperm whale) en in Schotland 20 grienden (pilot whales) aan. Geen van hen kon worden gered. Het tragische van deze groep kleine walvissen was dat niet alle exemplaren gewond waren. Het zit echter in het sociale gedrag van deze soort om als gezonde dieren hun gewonde soortgenoten niet in de steek te laten ten tijde van nood. Zij lieten zich uit solidariteit met de gewonden mee aan land spoelen.

Op mijn WWW-kaart is te zien dat walvissen sowieso niet in die contreien behoren rond te zwemmen en ook zeker niet nu. In de noordelijke wateren lijkt de migratie ook vroeg te zijn begonnen?! Wetenschappers vrezen dat arctische klimaatveranderingen grote impact zullen hebben op de migratie van zeezoogdieren al kan men nog niet precies aangeven hoe walvissen op termijn op de toenemende temperatuurstijging van het water zullen reageren. Het zijn net mensen: honger noopt tot onvoorspelbaar gedrag.